เขามักจะพูดเสมอว่า เราเกิดมาจากความผิดพลาด แต่พอสักพักนึง เขามักจะบอกเราเสมอว่า อย่าเป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกับพี่สาวนะ บ้านเรามีพี่น้องสามคน ไม่มีใครสภาพจิตใจปกติเลยค่ะ สาเหตุมาจากอะไรก็พอจะรู้กันอยู่ แต่พอคลอดเราออกมา ตั้งแต่จำความได้พี่สาวก็เป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว ซึ่งเราก็สงสารทั้งพี่ สงสารครอบครัว แต่พ่อเวลาผ่านไป ทำให้เราตาสว่างขึ้น เราไม่จำเป็นต้องสงสารพ่อหรือแม่เลยด้วยซ้ำ เค้าเลี้ยงเรามาด้วยคำพูดที่ว่า กูโดนพ่อหลอกมา แล้วพ่อเราเค้าติดเหล้ามากๆ ถึงขั้นขาดไม่ได้ แต่แม่กับพ่อก็จะมีปัญหาเรื่องนี้ตลอดสุดท้ายก็เอามาลงที่เรา เหมือนมันเป็นลูปไม่สิ้นสุดกับเรื่องนี้ คลอดลูกออกมากี่คนก็กรอกหูกันแต่เรื่องแบบนี้ เลยไม่มีใครจิตปกติกันสักคน แต่ยังจะมาเห็นแก่ตัวบอกไม่ให้เราเป็นแบบนั้น เห็นเราเป็นอะไร แล้วเด็กสามคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต้องมาแบกรับอะไรแบบนี้หรอ ทำไมคุณไม่ฆ่าเราตั้งแต่เราอยู่ในท้องล่ะถ้ามันเกิดจากความผิดพลาด ปล่อยให้เราเกิดมาทำไม เราขี้ขลาดเกินไปที่จะจบชีวิตตัวเอง แต่ก็ขี้ขลาดเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่เหมือนกัน