...เมื่อพิจารณาเห็น เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา ... เมื่อพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์ เป็นนิพพานเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ... เชิญแสดงความเห็นครับว่า อนัตตาในข้อความที่ยกมา มันชี้ว่าอย่าง

คำว่า.. สงบ ระงับ  ดับ คือ ทำให้ไม่มี ให้หายไปนิพพานเข้าไปแทนที่อย่างนั้นๆ เช่น ถ้าสังขารไม่เที่ยง    นิพพานต้องเที่ยง สังขารเป็นทุกข์   นิพพานต้องเป็นสุข สังขารเป็นความเสื่อ

เรียกว่าอะไร รู้แจ้งอะไร

ถ้าเราไปสรุปว่า นิพพาน เป็นอนัตตา มันก็จะไปขัดกับพระสูตรนี้ จริงๆก็ขัดกับทุกพระสูตร เพราะพระองค์ย้ำเสมอว่า ขันธ์ 5 ไม่เที่ยง ทุกข์ อนัตตา  พระนค

เพราะเรามองขันธ์ 5 (ร่างกายเรา ความรู้สึกเรา ความจำเรา ความคิดเรา ใจเรา) ในปัจจุบันนี่แหละเป็นอัตตา ถึงจมอยู่ในกองทุกข์ล้วนๆ  ใครนินทาก็ทุกข์ ใคร

พุทธเถรวาท ของแก้กัน เป็นปฏิปักต่อกัน (ขันธ์ ๕ กับ นิพพาน) เมื่อพิจารณาเห็น เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา .. ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์ ( เป็นนิพพาน) เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง.. ก็พิจารณาแล้ว

โมฆราชมาณวกปัญหานิทเทส บุคคลย่อมพิจารณาเห็นโลกโดยความเป็นของสูญ โดยอาการ ๑๒ อย่าง คือ ย่อมพิจารณาเห็นว่า รูปไม่ใช่สัตว์ ๑ ไม่ใช่ชีวิต ๑ ไม่ใช่บุรุษ ๑ ไม่ใช่คน ๑ ไม่ใช่มาณพ ๑ ไม่ใช่หญิง ๑ ไม่ใช่ชาย ๑

สาวกคนที่ 1 กล่าวว่า     นิพพานต้องเป็นอนัตตาแหงๆ  เพราะพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ........................ สาวกคนที่ 2 ก็กล่าวทำนองทักท้วงไม่เห็นด้วยว่า   

ฟอง  ต่อมน้ำ ต้นกล้วย พยัพแดด และมายากล เปรียบได้กับขันธ์5 ซึ่งเป็นของ ไม่มีแก่นสาร ไร้แก่นสาร ปราศจากแก่นสาร โดยสาระว่าความเที่ยงเป็นแก่นสาร โดยสาระว่าความสุขเป็นแก่นสาร โดยสาระว่าตนเป็นแก่นสาร

---- อรรถกถา อธิบายคำศัพท์ที่ยาก ในขัอพระธรรมช่วงต่อไป ในบทว่า อนุโลมิกาย ขนฺติยา ด้วยอนุโลมขันตินี้มีความดังนี้. ชื่อว่า อนุโลมิกะ เพราะวิปัสสนานั่นแหละย่อมอนุโลมโลกุตรมรรค ชื่อว่า อนุโลมิกา เพราะ