พุทธเถรวาท ของแก้กัน เป็นปฏิปักต่อกัน (ขันธ์ ๕ กับ นิพพาน)
เมื่อพิจารณาเห็น เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา ..
ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์ ( เป็นนิพพาน) เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง..
ก็พิจารณาแล้ว เห็นแล้วว่า เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา
ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์เป็นนิพพาน เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง....
แต่...
เมื่อพิจารณาเบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตาไปแล้ว นิพพานเป็นประโยชน์อย่างยิ่งไปแล้ว...
จึงพิจารณาต่อไปอีกว่า นิพพานก็เป็นอนัตตาไปตามขันธ์ ๕ ตามกันไปนั่นเอง
แบบนี้เป็นลัทธิอะไรครับ ?
นิพพานอย่างนี้เป็นของลัทธิอะไรครับ ?
เมื่อพิจารณาเห็น เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา ..
ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์ ( เป็นนิพพาน) เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง..
ก็พิจารณาแล้ว เห็นแล้วว่า เบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตา
ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบญจขันธ์เป็นนิพพาน เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง....
แต่...
เมื่อพิจารณาเบญจขันธ์โดยความเป็นอนัตตาไปแล้ว นิพพานเป็นประโยชน์อย่างยิ่งไปแล้ว...
จึงพิจารณาต่อไปอีกว่า นิพพานก็เป็นอนัตตาไปตามขันธ์ ๕ ตามกันไปนั่นเอง
แบบนี้เป็นลัทธิอะไรครับ ?