ธรรมของพระองค์ เป็นหลักการอันเที่ยงแท้ ต่อการเข้าถึงนิพพาน แต่  ไม่ใช่ว่า ตัวธรรมคำสอนจะเที่ยงแท้ ไม่สูญหายไปได้
ธรรมจึงเป็นที่พึ่ง ที่เกาะที่อาศัย  เช่นเดียวกับ อัตตา หรือ ขันธ์ สำหรับเราผู้ยังมัอวิชชาและตัณหา

ธรรมของพระองค์ จึง เป็น ที่พึ่ง ของเราได้ แตก็มีสภาพของความไม่เที่ยงเช่นกัน   และยิ่งธรรมทั้งหลายอื่นๆนั้นยิ่งเป็นอนิจจัง  ยิ่งยึดมั่น ยิ่งเป็นทุกข์ เป็นอนิจัง  เป็นอนัตตา ตามคำยืนยันของพระองค์นั่นเอง