คำของผู้นั้นไม่ถูกต้อง ไม่สมควรเป็นการคัดง้างคำของพระพุทธอย่างร้ายแรง  เพราะโดยที่แท้พระพุทธเจ้าตรัสไว้มีความหมายที่ชัดเจนไม่เป็นอื่นอบ่างแน่นอน   เช่น

จ

ผู้ใดกล่วาว่าเวทนาเป็นอัตตา  คำของผู้นั้นไม่ควร  เวทนาย่อมปรากฏแม้ความเกิด
แม้ความเสื่อม  
ก็สิ่งใดแล  ปรากฏแม้ความเกิด  แม้ความเสื่อมสิ่งนั้นต้องกล่าวได้อย่างนี้ว่า
อัตตาของเราเกิดขึ้นและเสื่อมไป  
เพราะฉะนั้น คำของผู้ที่กล่าวว่า  เวทนาเป็นอัตตา นั้น จึงไม่ควร  ด้วยประการฉะนี้  
มโนจึงเป็นอนัตตา  ธรรมารมณ์จึงเป็นอนัตตา  มโนวิญญาณจึงเป็นอนัตตา  
มโนสัมผัสจึงเป็น  อนัตตา  เวทนาจึงเป็นอนัตตา.