จากเด็กติดเกมอ้วนเตี้ย สู่การขึ้นเวทีกายงามครั้งแรกในปี 2567
ผมเป็นเด็กชายวัย 14 ปีที่เคยใช้ชีวิตหมดไปกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผมติดเกมอย่างหนัก วันๆ เอาแต่นั่งเล่นเกม ไม่สนใจสุขภาพหรือร่างกายตัวเองเลย ร่างกายของผมเริ่มส่งสัญญาณเตือน ผมนั่งยองๆ ไม่ได้เพราะรู้สึกเจ็บเข่า และแค่เดินขึ้นบันไดก็ทำให้ผมหอบจนหายใจไม่ทัน
วันหนึ่งขณะอาบน้ำผมส่องกระจกแล้วเห็นว่าผมอ้วนมากเลยตัดสินใจออกกำลังกายโดยไม่มีโค้ช
การเริ่มต้นที่บ้าน
ผมตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองทันที ด้วยความที่ยังอายเกินกว่าจะไปฟิตเนส ผมเริ่มออกกำลังกายที่บ้านแทน ผมค้นหาใน YouTube และเจอคลิปเกี่ยวกับ คาลิสเทนิค (Calisthenics) ผมเริ่มจาก Incline Push-up หรือการวิดพื้นโดยใช้มือวางบนโต๊ะ เพราะผมทำ Push-up ปกติไม่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
วันแรก ผมทำ Incline Push-up ได้เพียง 5 ครั้ง แต่ผมตั้งเป้าหมายว่า
“ทุกวันต้องทำให้ได้มากกว่านี้อย่างน้อย 1 ครั้ง”
ผมยังฝึก Bodyweight Squat และ Plank เพื่อเพิ่มความแข็งแรงพื้นฐาน ผ่านไปสองเดือน ผมสามารถทำ Push-up ปกติได้ 10 ครั้งในคราวเดียว และเริ่มเห็นผลลัพธ์ น้ำหนักผมลดลงเหลือ 61 จาก 65และร่างกายรู้สึกแข็งแรงขึ้น
ศึกษาด้วยตัวเอง
ผมไม่มีโค้ช ไม่มีใครช่วย ทุกอย่างที่ผมรู้มาจากการศึกษาเอง ผมดูคลิปใน YouTube และอ่านบทความเกี่ยวกับการฝึกและการสร้างกล้ามเนื้อ ผมเริ่มควบคุมอาหาร เปลี่ยนจากขนมและน้ำหวานที่เคยกินมาเป็นอาหารที่มีประโยชน์ เช่น อกไก่ ไข่ต้ม และข้าวกล้อง
หลังจากฝึกมาหกเดือน น้ำหนักตัวของผมเริ่มคงที่อยู่ที่ 61 และกล้ามเนื้อของผมเริ่มชัดเจนขึ้น ผมเริ่มมีแรงใจมากขึ้นและตั้งเป้าหมายใหม่คือการยกน้ำหนัก
จากคาลิสเทนิคสู่เวทเทรนนิ่ง
เมื่อผมรู้สึกว่าการฝึกด้วยน้ำหนักตัวเริ่มง่ายเกินไป
ผมเลยลองไปยิมเล็กๆที่อยู่แถวบ้านดูแล้วพบว่า
มันจรรโลงใจผมมาก
น้ำหนักตัวของผมเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยอยู่ที่ 61
แต่คราวนี้มันไม่ใช่ไขมันแล้ว มันคือกล้ามเนื้อล้วน ผมเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงในกระจกที่ทำให้ผมภูมิใจ และนั่นทำให้ผมตั้งเป้าหมายใหม่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม(แต่วันแข่งกดน้ำหนัก)
เส้นทางสู่เวทีกายงาม
ผมเริ่มสนใจการแข่งขันเพาะกายหลังจากดูคลิปนักกีฬาไทยในเวทีกายงาม ผมตัดสินใจว่าผมอยากพิสูจน์ตัวเองบนเวทีแบบนั้นในสักวันหนึ่ง
ผมเริ่มวางแผนอย่างจริงจัง ศึกษาท่าโพส ฝึกการควบคุมอาหาร และสร้างตารางฝึกที่หนักกว่าเดิม ผมเพิ่มเซ็ตและน้ำหนักในทุกการฝึก และฝึกความสมดุลของร่างกายให้กล้ามเนื้อทุกส่วนดูสมส่วน
หลังจากฝึกฝนมานานกว่า 11 เดือนผมตัดสินใจสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน กายงามรุ่นไม่เกิน18ในปี 2567
วันขึ้นเวทีครั้งแรก
ในวันที่ผมขึ้นเวที ผมรู้สึกประหม่า แต่ก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ การฝึกซ้อมอย่างหนักทำให้ร่างกายผมพร้อมที่สุด มองเห็นคนข้างๆก็ท้อเล็กน้อย
บทเรียนจากการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ถึงแม้ว่าจะไม่เข้ารอบแต่จากเด็กชายที่เคยติดเกมและไม่สนใจสุขภาพ ผมสามารถเปลี่ยนตัวเองจนก้าวขึ้นเวทีแข่งขันกายงามได้ทุกวันนี้ผมยังคงฝึกฝนต่อไป พร้อมตั้งเป้าหมายในอนาคตว่าจะพัฒนาให้ดีกว่านี้
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ
-การอ้วนไม่ใช่เรื่องปกติ
-ไม่มีสิ่งใดบนโลกสมบูรณ์แบบแต่อยู่ที่จะมอง
ผมตั้งใจจะใช้เรื่องราวของตัวเองเป็นแม่แบบให้เด็กรุ่นใหม่หันมาออกกำลังกายรักสุขภาพกันเยอะๆ
จากเด็กอ้วนสู่นักกีฬาเพาะกาย
ผมเป็นเด็กชายวัย 14 ปีที่เคยใช้ชีวิตหมดไปกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผมติดเกมอย่างหนัก วันๆ เอาแต่นั่งเล่นเกม ไม่สนใจสุขภาพหรือร่างกายตัวเองเลย ร่างกายของผมเริ่มส่งสัญญาณเตือน ผมนั่งยองๆ ไม่ได้เพราะรู้สึกเจ็บเข่า และแค่เดินขึ้นบันไดก็ทำให้ผมหอบจนหายใจไม่ทัน
วันหนึ่งขณะอาบน้ำผมส่องกระจกแล้วเห็นว่าผมอ้วนมากเลยตัดสินใจออกกำลังกายโดยไม่มีโค้ช
การเริ่มต้นที่บ้าน
ผมตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองทันที ด้วยความที่ยังอายเกินกว่าจะไปฟิตเนส ผมเริ่มออกกำลังกายที่บ้านแทน ผมค้นหาใน YouTube และเจอคลิปเกี่ยวกับ คาลิสเทนิค (Calisthenics) ผมเริ่มจาก Incline Push-up หรือการวิดพื้นโดยใช้มือวางบนโต๊ะ เพราะผมทำ Push-up ปกติไม่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
วันแรก ผมทำ Incline Push-up ได้เพียง 5 ครั้ง แต่ผมตั้งเป้าหมายว่า
“ทุกวันต้องทำให้ได้มากกว่านี้อย่างน้อย 1 ครั้ง”
ผมยังฝึก Bodyweight Squat และ Plank เพื่อเพิ่มความแข็งแรงพื้นฐาน ผ่านไปสองเดือน ผมสามารถทำ Push-up ปกติได้ 10 ครั้งในคราวเดียว และเริ่มเห็นผลลัพธ์ น้ำหนักผมลดลงเหลือ 61 จาก 65และร่างกายรู้สึกแข็งแรงขึ้น
ศึกษาด้วยตัวเอง
ผมไม่มีโค้ช ไม่มีใครช่วย ทุกอย่างที่ผมรู้มาจากการศึกษาเอง ผมดูคลิปใน YouTube และอ่านบทความเกี่ยวกับการฝึกและการสร้างกล้ามเนื้อ ผมเริ่มควบคุมอาหาร เปลี่ยนจากขนมและน้ำหวานที่เคยกินมาเป็นอาหารที่มีประโยชน์ เช่น อกไก่ ไข่ต้ม และข้าวกล้อง
หลังจากฝึกมาหกเดือน น้ำหนักตัวของผมเริ่มคงที่อยู่ที่ 61 และกล้ามเนื้อของผมเริ่มชัดเจนขึ้น ผมเริ่มมีแรงใจมากขึ้นและตั้งเป้าหมายใหม่คือการยกน้ำหนัก
จากคาลิสเทนิคสู่เวทเทรนนิ่ง
เมื่อผมรู้สึกว่าการฝึกด้วยน้ำหนักตัวเริ่มง่ายเกินไป
ผมเลยลองไปยิมเล็กๆที่อยู่แถวบ้านดูแล้วพบว่า
มันจรรโลงใจผมมาก
น้ำหนักตัวของผมเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยอยู่ที่ 61
แต่คราวนี้มันไม่ใช่ไขมันแล้ว มันคือกล้ามเนื้อล้วน ผมเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงในกระจกที่ทำให้ผมภูมิใจ และนั่นทำให้ผมตั้งเป้าหมายใหม่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม(แต่วันแข่งกดน้ำหนัก)
เส้นทางสู่เวทีกายงาม
ผมเริ่มสนใจการแข่งขันเพาะกายหลังจากดูคลิปนักกีฬาไทยในเวทีกายงาม ผมตัดสินใจว่าผมอยากพิสูจน์ตัวเองบนเวทีแบบนั้นในสักวันหนึ่ง
ผมเริ่มวางแผนอย่างจริงจัง ศึกษาท่าโพส ฝึกการควบคุมอาหาร และสร้างตารางฝึกที่หนักกว่าเดิม ผมเพิ่มเซ็ตและน้ำหนักในทุกการฝึก และฝึกความสมดุลของร่างกายให้กล้ามเนื้อทุกส่วนดูสมส่วน
หลังจากฝึกฝนมานานกว่า 11 เดือนผมตัดสินใจสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน กายงามรุ่นไม่เกิน18ในปี 2567
วันขึ้นเวทีครั้งแรก
ในวันที่ผมขึ้นเวที ผมรู้สึกประหม่า แต่ก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ การฝึกซ้อมอย่างหนักทำให้ร่างกายผมพร้อมที่สุด มองเห็นคนข้างๆก็ท้อเล็กน้อย
บทเรียนจากการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ถึงแม้ว่าจะไม่เข้ารอบแต่จากเด็กชายที่เคยติดเกมและไม่สนใจสุขภาพ ผมสามารถเปลี่ยนตัวเองจนก้าวขึ้นเวทีแข่งขันกายงามได้ทุกวันนี้ผมยังคงฝึกฝนต่อไป พร้อมตั้งเป้าหมายในอนาคตว่าจะพัฒนาให้ดีกว่านี้
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ
-การอ้วนไม่ใช่เรื่องปกติ
-ไม่มีสิ่งใดบนโลกสมบูรณ์แบบแต่อยู่ที่จะมอง
ผมตั้งใจจะใช้เรื่องราวของตัวเองเป็นแม่แบบให้เด็กรุ่นใหม่หันมาออกกำลังกายรักสุขภาพกันเยอะๆ