คือเนื่องจากว่าช่วงที่ผ่านมานั้นผมได้มัวแต่คิดย้อนไปถึ่งเรื่องแย่ที่เกิดขึ้นในอดีต และรูสึกโกรธเกลียดสิ่งที่ตัวเองโดนกระทำมาไม่ว่าจะเป็น สมัยเรี่ยนที่โดนเพื่อนแกล้ง ดูมีตัวตนแค่เฉพาะตอนเพื่อนต้องการสิ่งของ วัยทำงานที่เจอเจ้านาย/พี่เลี้ยงแย่ๆที่ไม่สอนงานจ้องแต่จะด่าประจาน เพื่อนร่วมงานที่ขี้อิจฉาหาจังหวะรุมแทงข้างหลังรวมกับเจ้านายที่เขาเกลียดผม หรือแม้แต่พอตอนที่พยายามจะเปิดใจทำดีเฮฮากับคนอื่นแต่ก็ลงเอยด้วยการที่ว่าอีกฝายเห็นว่าเราเป็นคนขี้อายเป็นคนง่ายๆก็ชอบมารบกวณไม่เกรงใจชอบใสอารมณ์ชอลเหวี่ยงใสจนผมต้องเริ่มส่วนกลับคนพวกนี้ถึงจะเริ่มยอมล้ำเส้นผมน้อยลงบ้าง หรือแม้แต่รู้สึกเกรู้สึกไม่ชอบตัวเองที่ตอนนั้นอ่อนแอไม่ยอมต่อสู้กลับไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ซึ่งปัญหาคือแม่ว่าเรื่องพวกนี้จะผ่านไปเป็นปีๆแล้วผมก็ยังรู้สึกเกลียดคนพวกนี้ รู้สึกว่าถึงเป็นคนดีไปก็เหมือนคนโง่ คิดว่าถึงจะพยายามเป็นคนดีไปแต่ถึงอย่างไรก็มีแต่จะโดนรบกนอยู่ดีบางที่คิดวนแต่กับเรื่องแบบนี้จนผมนอนไม่หลับ จนทำให้ผมรู้สึกว่าผมน่าจะเป็นคนที่คิดลบเครียดหรือจริงจังเกินไปไหม

เลยอยากจะสอบถามกับพี่ๆว่าในความเห็นของพี่นั้นคิดลบเครียดหรือจริงจังเกินไปไหม และหากมีใครเคยเป็นแบบผมนั้นพี่ๆเคยผ่านเหตุการเหล่านั้นมาได้อย่างไรบ้างครับ