ตอนอยู่กับเพื่อนพี่น้องยังยิ้มหัวเราะกล้าสบตาหายเครียดไม่คิดลบตอนนี้กลับมาอยู่บ้านกับคนในครอบครัวเริ่มกลับมาเครียดกลับมาลูปเดิมทรมาณมากเลยครับ พอเริ่มเครียดไม่สบตาไม่ทักทายคนรู้จักเพราะรู้สึกไม่ดี ภาวะทางสังคมเหมือนจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ เหมือนซ้ำให้ตัวเองยิ่งเครียด คนรู้จักถ้าไม่ทักทายมันยิ่งเหมืนเกียจขี้หน้ากัน แต่ความรู้สึกไม่ใช้ แบบนั้นครับมันไม่อยากคุยกับใครเพราะตัวเองรู้สึกเครียดรู้สึกไม่ดีต่อตัวเองทรมาณมากครับเป็นมา4-5ปี การพิมพ์ การพูดไม่เป็นคำฟังไม่ค่อยเข้าใจอาการหลงลืมแก้ใขปัญหาเฉพาะหน้าไม่ได้เพราะคิดอะไรไม่ออกการเรียนแย่อยากไปรักษาแต่กลัวประวัติขึ้นกลัวว่าจะมีผลต่อการเรียนการทำงานคับ