เรากลับไปคบกับแฟนเก่าค่ะ

เขานิสัยเปลี่ยนไปในทางที่ดีมากเมื่อเทียบกับตอนที่ยังไม่รักษา ที่ชอบ bdsm เพราะเขาเครียดเรื่องที่บ้าน และคงรักษาไปอีกนานกว่าสิบปีเหมือนเราที่รักษาไบโพล่าร์มา 15 ปีแล้ว ซึ่งก็ดีขึ้นมาก

เราอายุห่างกัน 17 ปี เขาเด็กกว่า จบวิดวะไฟฟ้ามาได้อย่างยากลำบาก เห็นว่าจะสืบกิจการที่บ้านต่อ เพราะเขาเป็นออทิสติกนิดๆ เพิ่งได้บัตรผู้พิการหลังจากเข้าศรีธัญญาไปสามอาทิตย์

ไม่ได้คบเพราะสงสาร แต่คบเพราะเขาเก่ง แรกๆ ดูไม่รู้เลยว่าเป็นออทิสติก เพียงแต่อาจจะสมาธิสั้นบ้างและเอาแต่ใจพอควร ยอมรับว่าตอนนั้นเหนื่อยมาก ไหนจะแม่เขาอีกที่พูดจาด่าเราแบบคนตลาดล่าง ไม่น่าเคารพเลยถอยออกมาเมื่อ พ.ค.

แล้วเพิ่งดีกันก่อนคริสตมาสนิดเดียวเอง เพิ่งนัดเจอกันวันเกิดเขาที่ผ่านมา

ถ้าคิดที่ตัวเขาคนเดียวถือว่าน่าเสี่ยงกลับไปคบใหม่ แต่ถ้าแม่เขาเข้ามายุ่มย่ามอีกคงจะไม่รามือง่ายๆ แบบหนที่แล้ว

พิมเสนไม่ควรแลกกับเกลือ

ถามว่าหาคนใหม่ได้ไหม ไม่มั่นใจเท่าไรเพราะเราเป็นพวก niche fatty infj (เรียกเอาเอง) คงไม่มีใครเอา แก่แล้วด้วย

ตอนช่วงพักใจก็มีความสุขดี แต่ move on ไม่ได้ 100% ทั้งๆ ที่ก็จบไม่ดีเท่าไร แต่เขาบอกว่าคิดถึงตลอด เอาออกจากหัวไม่ได้เลย

**ตกลงเขาจะยอมชดใช้ที่เคยข่มขืนเราจนต้องไปบำบัด ptsd และพาเราเดินวันละไกลมากๆ จนขาอักเสบ รักษาที่ รพ. อยู่หลายเดือน ... ช่วงก่อนเขารักษานะคะ ... เป็นเงินก้อนหนึ่ง ทยอยจ่าย

เราบอกว่า แยกความรักรอบใหม่กับสิ่งที่ต้องชดใช้ให้ออกนะ ต่างกรรมต่างวาระกัน รับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำด้วย ถือเป็นการดัดนิสัยอีกทาง

ทันทีที่เขามีเงินก้อน เขาจะมาหมั้นค่ะ ซึ่งก็ไม่รู้จะนานไหม

อีกอย่าง เรารู้สึกว่าเรารักเขา เมตตาเขามากกว่าแบบคนรักค่ะ เราผิดไหมคะ ควรจะรู้สึกอย่างไรดี

ขอความเห็น ข้อเสนอแนะ ฯลฯ ค่ะ ตอนนี้คิดอะไรไม่ออก