ตามหัวข้อที่ตั้งเลยค่ะ ตอนนี้เราอายุ 21 ปี  เรียนอยู่มหาลัยค่ะ บางทีรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตค่ะ ไม่อยากทำอะไร รู้สึกเหนื่อย ไม่อยากกินอะไร บางทีนั่งๆอยู่น้ำตาไหลน้ำตาคลอก็มีค่ะ ปกติเป็นคนคิดมาก เมื่อก่อนเป็นร่าเริงมากค่ะ ติดเพื่อนมากๆ พอเหมือนเวลาผ่านไปซักพัก เราเริ่มไม่ค่อยมีความสุขกับสิ่งที่ทำค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการเจอเพื่อน การออกไปข้างนอก เล่นเกม ดูหนัง หรือการพบเจอกับผู้คนค่ะ เราไม่อยากออกไปเจอใครเลย รู้สึกอยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมากๆเลยค่ะ ซึ่งเดี๋ยวนี้เล่นเกมหรือดูหนังก็จะดูได้ไม่นานค่ะ บางทีรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตจนตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมชีวิตมันเหนื่อยจัง🥹 พิมไป น้ำตาร่วงไป เหมือนเป็นฟิลระบาย แล้วเราเองไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิตในครอบครัวเท่าไรค่ะ คือครอบครัวเราก้สมบูรณ์ดีนะ มีพ่อแม่ แต่เราไม่อยากอยู่บ้านมากๆ เพราะว่าะเราไม่ค่อยชอบแม่เท่าไรค่ะ แม่เราชอบบังคับ ด้วยความที่แม่เหมือนจะผ่านอะไรมาเยอะมากๆ และแม่เคยทำงานเป็นหัวหน้า บางทีแม่ก้จะใช้คำพูดที่ฟังแล้วเรารู้สึกไม่โอเคเท่าไรเราอยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว อยากเรียนจบไวๆแล้วออกไปอยู่กับตัวเองแล้วค่ะ แต่ว่าอารมณ์ที่เป็นอยู่ในช่วงนี้คือทุกคนมีธีจัดการต้นเองยังไงดีคะ;-; คือบางทีมันรู้สึกดิ่ง เหนื่อย จนไม่อยากไปทำอะไร อยากอยู่เฉยๆ