ยาวหน่อยนะคะแต่ช่วยอ่านทีค่ะ

เราสังเกตมาสักพักแล้วค่ะ เรารู้สึกแล้วว่ามันแปลกๆไป ปกติเราเป็นคนที่ร่าเริงมากค่ะ ยิ้มแย้มทุกวัน เล่าก่อนว่าเราเริ่มย้ายมาอยู่กับแม่ช่วงปี 2021 เราเริ่มรู้สึกแล้วค่ะว่ามันเหมือนมีอะไรสักอย่างเปลี่ยนไป หลังย้ายมามีปัญหาหลายอย่างเกิดขึ้นกับเราเยอะมากค่ะ ช่วงนั้นเรียนออนไลน์เราเรียนไม่รู้เรื่องเกรดเลยตก พ่อกับแม่เราท่านค่อนข้างเคร่งเรื่องผลการเรียนมากค่ะปกติแม่เราไม่เท่าไหร่ แต่ช่วงนั้นแม่เรากดดันเรามากค่ะว่าต้องสอบได้คะแนน 18 ขึ้นไป เต็ม 20 อย่างมากผิดได้แค่ 2 ข้อ จนเราเครียดมากเลยค่ะบางครั้งนั่งอยู่เฉยๆก็ร้องไห้ กลัวทำไม่ได้ผลสรุปออกมาเกรดตกค่ะปกติเราได้ 4 ตลอด จำได้แม่นเลยว่าปีนั้นได้ 3.92 ร้องไห้จะเป็นจะตายเลยค่ะตอนแม่โทรมาเราร้องใส่เลยกลัวมากตอนนั้นกลัวพ่อด้วยค่ะพ่อเราเคร่งกว่าแม่มากๆ ช่วงนั้นแหละค่ะที่แม่เริ่มสังเกตว่าเออเราดูเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยพูดอะไรกับแม่เท่าไหร่ หน้าบึ้งตึงตลอด ช่วงนั้นเรารู้สึกเครียดมากจนอยากตายเลยค่ะมันเหนื่อยมากๆ แต่พอคุณแม่รู้ว่าเราเองก็กดดันมากๆท่านก็เลยเหมือนซอฟลง ทั้งพ่อทั้งแม่เลยค่ะซึ่งนั่นก็เป็นผลดีนะคะ ถึงตอนนี้ก็คงคิดว่าเออก็ดีแล้วหนิไม่มีอะไรให้เครียดแล้ว เราก็คิดอย่างงั้นค่ะสุดท้ายผ่านไปสักพักเราก็เป็นอีกช่วงนั้นสิวขึ้นเต็มหน้าเลยค่ะ ทุกเย็นหลังแม่เลิกงานกลับมาบ้านทีไรชอบมาพูดเรื่องสิวเรายอมรับช่วงนั้นไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ค่ะ บวกกับนอนไม่ค่อยหลับสิวเลยเห่อขึ้นเรื่อยๆ แม่ชอบพูดว่า เดี๋ยวก็เป็นหน้าคางคก สิวขึ้นเยอะนะ จนเราเครียดค่ะตั้งแต่ช่วงที่เริ่มเครียดเรื่องเรียนที่เล่าไปก่อนหน้าจนถึงเรื่องสิวเราร้องไห้เกือบทุกวันเลยค่ะ ไม่รู้เพราะอะไรแต่มันรู้สึกแย่มาเรื่อยๆบางครั้งร้องไห้ทั้งๆที่ไม่รู้เพราะอะไร ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ค่ะ จริงๆมีปัญหาหลายอย่างมากค่ะสำหรับเรา เรื่องสิวนี่ตั้งแต่ปี 2022 แล้วค่ะ ปัญหาที่มีกับแม่เราเคยพยายามคุยหมดแล้วเราค่ะ สุดท้ายเราก็รู้สึกว่าเหมือนมันไม่เคลียร์บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายผิด เรานี่แหละที่เป็นปัญหา จนบางครั้งเราท้อแท้มากค่ะว่าแบบอะไรๆฉันก็ผิดไปหมดเลย จนรู้สึกดิ่งดาวมากค่ะ มันเหนื่อยจนอยากนอนแล้วไม่ต้องตื่นมาเจออะไรแย่ๆแบบนี้อีกเลย ตั้งแต่ย้ายบ้านมาเราก็มีแต่ความรู้สึกนี้ค่ะ เศร้าเกือบทุกวันมันเบื่อมันเซ็งมันรู้สึกแย่ว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ บางครั้งคิดเลยด้วยซ้ำว่าอยากตายจะได้ไม่ต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ แต่ก่อนเรามีอะไรที่อยากทำเยอะมากค่ะ รู้ว่าตัวเองจะดูคลิปอะไร จะทำอะไร มาตอนนี้เราไม่รู้อะไรเลยค่ะแค่เปิดยูทูปมาก็เลื่อนหาคลิปไปเกือบ 10 นาทีแล้ว เราเป็นคนชอบกินมากค่ะ วันๆหนึ่งคิดได้เป็นพันอย่างว่าอยากกินอะไร มาตอนนี้คิดไม่ออกเลยค่ะ บางวันกินข้าวน้อยบางวันกินเหมือนเป็นวันสุดท้ายก่อนโลกจะระเบิด จนมีแว๊ปนึงเข้ามาในหัวว่าเราปกติหรือเปล่า คนปกติที่ไหนเค้าจะมาร้องไห้เกือบทุกวันแบบเราเป็นปีๆ หรือมีความคิดอยากจบชีวิต บางวันสุขบางวันเศร้า หรือใน 1 ชม. เศร้าครึ่งสุขครึ่ง มาช่วงนี้แม่เริ่มทักว่าเราอ้วนค่ะ ทักบ่อยมากจนเราเริ่มรู้สึกไม่ดี เราว่าเราไม่ได้อ้วนขนาดนั้นค่ะแต่เริ่มแล้ว ปกติเราหน้าค่อนข้างเรียว มาตอนนี้เริ่มกลมแล้วค่ะเริ่มมีแก้มจากปกติไม่ค่อยมี แม่ทักบ่อยมากค่ะว่าอ้วนแล้วนะ แม่เราเป็นห่วงค่ะกลัวเราจะมีปัญหาทางสุขภาพเพราะอ้วน แต่บางครั้งท่านก็พูดเยอะมากจนเราเสียใจค่ะ วันนี้บอกท่านเรื่องนี้ท่านบอกก็เราเอาแต่นอนไม่รู้จักลุกขึ้นออกจากเตียง นอนเป็นคนติดเตียงในห้องมืดๆ ชวนไปไหนก็ไม่ไป คือเราไม่ค่อยชอบที่สว่างค่ะและไม่ค่อยชอบเที่ยวชอบออกจากบ้านเท่าไหร่ แต่ใช่ว่าเราไม่ทำอะไรเลยนะคะเราทำงานบ้านช่วยท่านอยู่ แต่เรื่องเตียงก็จริงค่ะเราชอบนอนที่เตียงมากเหมือนเป็นเซฟโซนของเรา แต่เวลาแม่เราไปทำงานเราก็ไม่ได้หมกแต่ในห้องนะคะก็ออกมาดูทีวงทีวีอยู่แค่ตอนแม่กลับมาจะชอบมาดูทีวีเราก็เลยเข้าห้องไม่ได้ออกมาคุยเพราะไม่รู้จะคุยอะไรและก็ไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่เพราะช่วงนี้ทุกบทสนทนาของเรากับแม่ ท่านจะชอบพูดเรื่องอ้วนค่ะค่อนข้างเสียใจนิดหน่อยเลยเลี่ยงไม่คุย

เราเป็นไบโพล่ามั้ยคะหรือเราเป็นโรคอะไรหรือเราแค่คิดไปเอง แล้วเราควรทำอย่างไรต่อดีคะ