ครั้นถึงจึ่งประณตบทบงสุ์ ทูลองค์พระอิศวรเรืองศรี
ว่าพระองค์เป็นหลักธาตรี  ย่อมเมตตาปรานีทั้วพักตร์
ผู้ใดทำชอบต่อเบื้องบาท   ก็ประสาททั้งพรเเลยศศักดิ์
ตัวข้าก็มิชอบนัก                ล้างเท้าสุรารักษ์ถึงโกฏิปิ
พระองค์ผู้ทรงศักดาเดช    ไม่โปรดเกศแก่ข้าบทศรี
กรรมเวรสิ่งใดดั่งนี้             ทูลพลางโศกีรำพัน