แต่ก่อนเราเป็นเด็กร่าเริง ชอบกินมาก แต่เดือนพฤษจิกายนปี2566 เป็นวันที่เราเสียคนรักไปโดยไม่ทันตั้งตัว นั้นคือผู้ที่มีพระคุณของเรา ข้าวไม่ยอมกิน กินแต่น้ำ3-4วันที่คนรักเราเสีย เราทำใจไม่ได้ ร้องไห้ทุกวัน ได้แต่โทษตัวเองว่ายังดีไม่พอ ยังตอบแทนท่านยังไม่ดีพอเลย เราได้เลี้ยงดูแลท่านแบบเต็มที่คือ3ปี แต่สำหรับเราภูมิใจส่วนนึ่ง แต่เสียใจมากกว่า 
หลังจากนั้นมาน้ำหนักเราลด จากคนหนัก74-75 ตอนนี้ผ่านมาจะ1ปีแล้วน้ำหนักเราเหลือ45-46 พยายามไม่คิดเยอะเหมือนแต่ก่อน 
เออ เราเคยไปหาหมอ หมอให้แค่ยาคลายกังวลเรามากินช่วงนั้นนอนไม่หลับ ทำยังไงก็ไม่หลับ จนเช้า ร่างการเพลีย
แต่ถ้าเวลาไหนเครียด ดิ่ง ฟังเพลงเศร้าไม่ได้เลย ปกติเป็นคนชอบฟังเพลงเศร้าร้องไห้ตลอดเลย มันจะรู้สึกเหมือนชีวิตไร้ค่า คิดถึงแต่ยายที่เสียไป แต่ก่อนเราเป็นคนกลัวตายมาก
แตทุกวันนี้ ตั้งแต่เสียยายไป เรารู้สึกยังไงไม่รู้ 
อาการแบบนี้เข้าข่ายซึมเศร้าไหมคะ 
พอดีเราหยุดกินยาแพนิคได้6เดือนแล้ว