บทกลอน: จิตใจ


ใจสมดุล ไม่แกว่งไกว ใช่ใจหิน
ถูกลมลิ้น ซัดซ้ำซ้ำ กระหน่ำใส่
สะท้อนกลับ หรือเก็บกด ไว้ภายใน
คงไม่ใช่ เป็นวิธี ที่ดีพอ

ใจสมดุล ไม่แกว่งไป ต้องใจเฉย
แค่รู้เลย แล้วไม่ยุ่ง ไม่ปรุงต่อ
เหมือนสัมผัส ลมพัดพา มาเคล้าคลอ
ร้อนเย็นก้อ ไม่ปรุงดู รู้แค่ลม

สมาธิ ทำให้ ใจคล้ายหิน
ใจไม่ดิ้น ฟุ้งชมชื่น หรือขื่นขม 
วิปัสสนา ระงับ ดับอารมณ์
เปลี่ยนจากข่ม เป็นรับรู้ ดูอย่างเดียว

ปริยัติ เข้าใจ ปฏิบัติ
ค่อยฝึกหัด ฝึกทำ ซ้ำหลายเที่ยว
เป็นวสี เพียรกระทำ ทุกวันเชียว 
ให้ชาญเชี่ยว เดี๋ยวปฏิเวธมา 

แม้ชาตินี้ ยังไม่ได้ ไปไม่ถึง
หวังชาติหนึ่ง ได้พบจริง สิ่งที่หา
ปฏิเวธ กระจ่างแจ้ง แห่งปัญญา
จบเลิกลา เกิดตาย ว่ายเวียนวน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่