สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่าและคำถามที่ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงต่อไป มาเล่าให้ฟัง
ผมได้พบเจอผู้หญิงคนหนึ่งจากการเล่นเกมส์ออนไลน์เกมส์หนึ่ง เธอได้เป็นฝ่ายเข้าหาผมก่อน และได้ทำความรู้จักกัน จากคนคุย เลื่อนไปลึกซึ้งมากกว่านั้น ด้วยความที่ก่อนหน้านั้น ผมไม่มีแฟนมานานมากหลายปี มีอย่างมากก็แค่คนคุย แต่พอมาเจอกับผู้หญิงคนนี้ เธอให้ความรู้สึกเหมือนกับแฟนคนเก่าที่เสียชีวิตไปของมากๆ เธออายุมากกว่าผม มีความคิดที่โต ใช้เหตุผล และเธอค่อนข้างสวยและตรงสเปคผมมากๆ.
แรกๆเราหลายๆคนคงเข้าใจดี ว่าความสัมพันธ์ของคนเราแรกๆมันหวานเสมอ แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็บอกกับเธอเสมอว่า ช่วงเวลาในตอนนี้ ผมยังว่างอยู่นะ ถ้ามีงานเข้ามาแล้ว ผมคงไม่มีเวลาว่างให้เธอทั้งวันแบบนี้ เพราะคนคุยที่ผ่านๆมาหลายคนของผมหลายคน มักจากผมไปด้วยเหตุผลนี้เสมอ เธอก็รับฟังและบอกว่าเธอจะเข้าใจผม นั้นเลยทำให้เราสานความสัมพันธ์ต่อไปได้เรื่อยๆ มีหวานบ้าง ขมบ้าง แต่ส่วนใหญ่ ที่พอมีจุดที่เราทะเลาะกัน ผมจะเป็นฝ่ายยอมเธอทุกอย่าง ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมไม่ยอมเธอ เพราะผมได้รู้สึกกับเธอไปมากกว่าคนคุยแล้ว และไม่อยากทะเลาะกัน ไปเจอกัน ผมเป็นฝ่ายไปหา เธออยากกินอะไรเธอกิน เธออยากได้อะไรถ้าเค้าให้ได้เค้าจะให้.
ผมไปเจอเธอได้3ครั้ง พอหลังจากนั้น ผมมีงานและเรื่องในชีวิตที่ต้องจัดการ ซึ้งมันทำให้ผมโฟกัสตรงจุดนั้นมากจนไม่รู้ว่าตัวเองห่างเหินกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า เราได้คุยกันน้อยลง ทำอะไรด้วยกันน้อยลง เธอก็ไปเล่นเกมส์ของเธอ ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิง ผู้ชายจะเข้าหาเยอะอยู่แล้วเป็นปกติของโลกออนไลน์ แต่ด้วยความที่เราคุยกันไปแล้วว่า เราเชื่อใจกันก็จะไม่มีปัญหา ผมก็โอเค ผมเชื่อใจ เลยปล่อยไห้เธอทำอะไรที่เธอมีความสุขไป ส่วนผมก็ได้กลับมาโฟกัสเรื่องของตัวเองต่อ.
และก็มาถึงเวลาที่เรานัดว่าจะไปเจอกันอีกครั้ง ผมรู้สึกได้ถึงอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป เธอเล่นเกมส์กับผู้ชายคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นพี่ที่รู้จัก เล่นด้วยกันผมไม่ว่าเลย แต่นี่เธอมีการแท็กไอจีหลายๆครั้ง และที่แย่ที่สุด เธอตั้งสเตตัสหากัน และ สติ๊กเกอร์รูปหัวใจเหมือนกันอีก และที่สำคัญ ผู้ชายคนนั้นเอารูปของเธอไปลงเป็นโปรไฟล์อีก.
ตอนนั้นจิตใจผมร้อนรนมาก และได้คุยกับเธอตรงๆ และได้รู้ว่า เธอบอกกับผมว่าเธอรู้สึกเปลี่ยน เธอรู้สึกไม่เหมือนเดิม แต่ไม่มีเรื่องมือที่สามเข้ามาแน่นอน ด้วยความที่ผมไปเจอแบบนั้นมา ใครจะไม่คิดว่าเป็นเพราะมือที่สามที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้กัน.?
เวลาตอนนั้นผมก็ได้ประคับประคองความสัมพันธ์ของเรามาตลอด เพราะคิดว่าเจอกันรอบนี้อะไรๆคงดีขึ้นถ้าเราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พอถึงเวลาที่ได้ไปหากัน ผมเป็นฝ่ายไปหา และก่อนจะไปทานข้าวกัน ผมได้เรียกเธอมาคุยเรื่องนี้กันหน้าต่อหน้าเลย ว่าเธอกับผู้ชายคนนั้นมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า เธอก็ตอบปฏิเสธทุกอย่าง และผมก็ได้ถามกับเธอไปประโยคหนึ่งว่า "ถ้าเธอบอกว่าไม่มีอะไร แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมาส่องไอจีเค้าล่ะ?" พอเธอได้ยินก็เหมือนเธอตกใจนิดหน่อย และบอกว่า "ก็เขาคงสงสัย ว่าแฟนเค้าคือใคร เขาก็เลยไปส่องไง" ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่ได้มีหลักฐานอะไรเลย พอหลังจากนั้น เราก็เดทกัน แต่เธอเลี่ยงที่จะถ่ายรูปทุกรูปที่ผมพยายามจะถ่ายติดเธอ แม้แต่รูปที่จับมือกัน เธอก็ไม่ให้ถ่าย ผมก็โอเค เก็บกลั้นไว้ในใจ เพราะไม่อยากที่จะทะเลาะกัน เธอได้ถามผมขณะเดทตลอดว่า ผมเป็นอะไรหรือเปล่า ผมก็ตอบเธอกลับไปเสมอว่า "ไม่เป็นอ่ะไร" และยิ้มตอบเธอไปเสมอ ทั้งๆที่ในใจผมร้อนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว.
พอตื่นมาอีกวัน เวลาเกือบๆหกโมงเช้า ผมตื่นขึ้นมาข้างๆเธอแล้วเปิดโทรสัพตัวเองเล่น เห็นว่าเธออันฟอลไอจีผมไปแล้ว ใจผมหล่นแทบจะเดินไปเข้ทห้องน้ำไม่ไหว ผมตั้งสติอยู่สักพัก ก็ค่อยๆลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำและแต่งตัวให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เธอตื่น พอเสร็จผมก็ออกมายื่นตรงหน้าระเบียงนานมากๆ ผมยืนคิดคนเดียวแบบนั้นว่าควรจะทำยังไงต่อไปดีจนสิบโมงกว่าๆ เธอได้ตื่นขึ้นมาและเรียกหาผม ผมเข้าไปกอดเธอแล้วบอกกับเธอว่า " เค้าไม่อยากเสียเธอไป อย่าทิ้งเค้าไปนะ.." เธอก็กอดผมตอบและอืออาตามภาษาคนที่พึ่งตื่นนอน เราได้ซื้อข้าวมากินกัน พอเวลาที่ข้าวมาส่ง เธอก็อาสาที่จะลงไปเอาเอง ในขณะที่เธอลงไป คอมของเธอได้เปิดค้างไว้ ผมจ้องอยู่สักพัก คิดในใจว่า ถ้าเปิดดูแล้วมันเจออะไรที่เรารับไม่ไหวเราจะทำยังไง ผมพยายามห้ามตัวเองแล้ว แต่สุดท้ายก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เพราะเธอบอกกับผมว่า มันคือพื้นที่ส่วนตัวเองเธอ
ผมได้เปิดอ่านแชทของเธอกับผู้ชายคนนั้น เปิดมาคำแรกที่ผมได้อ่านเลยคือ เธอพิมว่า " ทำไหมล่ะ วันก่อนพี่ยังบอกรักหนูอยู่เลย" ผมไม่เคยเข้าใจคำว่า 'ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม'เลยสักครั้ง จนมาถึงตอนนี้..
ผมเห็นแค่นั้น ก็ปิดออกมาและมานั่งที่เดิม เธอก็เดินขึ้นมาและเห็นหน้าผมก็ถามว่าผมเป็นอะไรไหม ผมก็หันไปยิ้มให้เธอและบอกกับเธอไปเหมือนเดิม ว่าผมไม่เป็นอ่ะไร..
ก่อนจะกินข้าวกัน ผมบอกกว่าเธอว่า กินข้าวเสร็จ เค้าขอคุยอะไรด้วยหน่อย เธอก็โอเค. เรากินข้าวกันเสร็จ ก็ได้นั่งคุยกัน อย่างจริงจัง ผมถามเธอว่า ที่เธอคุยกับเขาอ่ะ มันมีการบอกรักอะไรกันไหม เธอก็ตอบและทำหน้าจริงจังว่า มันไม่มี จะไปมีได้ยังไง ผมก็หันหน้าหนีเธอเพราะน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา ผมไม่อยากให้เธอเห็น แต่สุดท้ายผมก็กลั้นไม่ไหว และบอกกับเธอไปว่าผมเปิดแชทเธอดูนะ เธอก็จ้องผมและเงียบไปสักพัก แล้วถามผมว่า เธอดูคอมคอมเค้าหรอ ผมก็ยอมรับกับเธอไปตรงๆว่าใช่ เธอก็เงียบไปอีกสักพัก แต่ตอนนั้น ผมกลัว ผมกลัวมากว่าคำพูดต่อไปที่จะออกจากปากของเธอจะเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ ผมเอื้อมมือไปจับมือของเธอทั้งสองข้างเข้ามาจูบ และบอกกับเธอว่า " เค้าไม่อยากเสียเธอไป.. " ผมปล่อยน้ำตาโดยที่ไม่สนลูกผู้ชายไม่สนอะไรทั้งนั้น
เธอตอบผมกลับมาว่า " รู้แบบนี้แล้ว เธอยังอยากอยู่กับเค้าอีกหรอ ถ้าเป็นตัวเค้าเอง เค้าไปแล้วนะ ถึงมันจะไม่ได้มีอะไร แต่เค้าก็คุยกับผู้ชายและโกหกเธอ" ตอนนั้นผมจำได้ว่าเธอพูดเยอะกว่านี้ แต่ในหัวของผมสั่งแค่ว่า ไม่ต้องการที่จะเสียเธอไป ยังไงก็ได้ ขอแค่ไม่เสียเธอก็พอ ผมไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรต่อ ผมถามเธอเป็นอย่างสุดท้ายว่า " เค้ายังเป็นความสุขของเธออยู่ไหม? เธอยังอยากมีเค้าอยู่ไหม? สำหรับเค้า เค้ายังเหมือนเดิมกับเธอทุกอย่าง ผู้หญิงทุกคนแม้แต่เพื่อนเค้าก็ตัดได้เพื่อให้เธอสบายใจ เค้ายอมทุกอย่างเลย ขอแค่อยู่ด้วยกันนะ "
เธอตอบกลับมาว่า เธอยังอยากมีผมอยู่ และผมยังเป็นความสุขของเธออยู่ และเธอจะเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นให้ และหลังจากนั้นเราก็ไปเที่ยวด้วยกันอีกครั้งก่อนที่ผมจะกลับ ตลอดเวลาที่เดินเที่ยวซื้อของด้วยกันรอบนี้ เธอมักจะหันมองผมเสมอแล้วบอกว่า เธอหงุดหงิด ผมก็ถามเธอว่า เธอหงุดหงิดอะไร เธอตอบว่าหงุดหงิดที่ตัวเองทำไมต้องรู้สึกไม่เหมือนเดิมกับผมด้วย ทั้งๆที่ตัวเธอเองก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมกับผมแล้ว แต่ผมก็ยังให้ทุกอย่างที่เธอต้องการอีกเหมือนเดิมกับเธอทุกอย่างอยู่อีก ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วฟังเธอต่อไป .
สุดท้ายเราก็แยกกันกลับ ผมกลับบ้าน เธอกลับห้อง ตั่งแต่ผมกลับบ้านมา ต่อให้ผมจะบอกกับตัวเองว่าผมเชื่อใจเธอ แต่สุดท้าย หัวใจกับความคิดมันก็ตีกันอยู่ดี เพราะเธอก็ยังคงเล่นเกมส์นั้นอยู่ ผมทำได้แค่บอกกับตัวเองว่า ในเมื่อเธอพูดแล้ว ว่าเธอจะเลิกยุ่งกับคนนั้นให้ เธอก็คงทำแบบที่เธอพูดนั้นแหละ เรามีหน้าที่แค่เชื่อใจ ผมได้เอาเรื่องนี้ไปคุยทั้งพี่สาว ทั้งเพื่อน ว่าควรทำยังไงต่อ..
และผู้ที่ได้เข้ามาอ่านจนถึงตอนนี้ ผมควรคิด และควรทำยังไงกับความรู้สึก และความสัมพันธ์นี้ต่อไปดีครับ..
ผมควรจัดการความรู้สึกตัวเองในตอนนี้ยังไงดีครับ...
ผมได้พบเจอผู้หญิงคนหนึ่งจากการเล่นเกมส์ออนไลน์เกมส์หนึ่ง เธอได้เป็นฝ่ายเข้าหาผมก่อน และได้ทำความรู้จักกัน จากคนคุย เลื่อนไปลึกซึ้งมากกว่านั้น ด้วยความที่ก่อนหน้านั้น ผมไม่มีแฟนมานานมากหลายปี มีอย่างมากก็แค่คนคุย แต่พอมาเจอกับผู้หญิงคนนี้ เธอให้ความรู้สึกเหมือนกับแฟนคนเก่าที่เสียชีวิตไปของมากๆ เธออายุมากกว่าผม มีความคิดที่โต ใช้เหตุผล และเธอค่อนข้างสวยและตรงสเปคผมมากๆ.
แรกๆเราหลายๆคนคงเข้าใจดี ว่าความสัมพันธ์ของคนเราแรกๆมันหวานเสมอ แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็บอกกับเธอเสมอว่า ช่วงเวลาในตอนนี้ ผมยังว่างอยู่นะ ถ้ามีงานเข้ามาแล้ว ผมคงไม่มีเวลาว่างให้เธอทั้งวันแบบนี้ เพราะคนคุยที่ผ่านๆมาหลายคนของผมหลายคน มักจากผมไปด้วยเหตุผลนี้เสมอ เธอก็รับฟังและบอกว่าเธอจะเข้าใจผม นั้นเลยทำให้เราสานความสัมพันธ์ต่อไปได้เรื่อยๆ มีหวานบ้าง ขมบ้าง แต่ส่วนใหญ่ ที่พอมีจุดที่เราทะเลาะกัน ผมจะเป็นฝ่ายยอมเธอทุกอย่าง ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมไม่ยอมเธอ เพราะผมได้รู้สึกกับเธอไปมากกว่าคนคุยแล้ว และไม่อยากทะเลาะกัน ไปเจอกัน ผมเป็นฝ่ายไปหา เธออยากกินอะไรเธอกิน เธออยากได้อะไรถ้าเค้าให้ได้เค้าจะให้.
ผมไปเจอเธอได้3ครั้ง พอหลังจากนั้น ผมมีงานและเรื่องในชีวิตที่ต้องจัดการ ซึ้งมันทำให้ผมโฟกัสตรงจุดนั้นมากจนไม่รู้ว่าตัวเองห่างเหินกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า เราได้คุยกันน้อยลง ทำอะไรด้วยกันน้อยลง เธอก็ไปเล่นเกมส์ของเธอ ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิง ผู้ชายจะเข้าหาเยอะอยู่แล้วเป็นปกติของโลกออนไลน์ แต่ด้วยความที่เราคุยกันไปแล้วว่า เราเชื่อใจกันก็จะไม่มีปัญหา ผมก็โอเค ผมเชื่อใจ เลยปล่อยไห้เธอทำอะไรที่เธอมีความสุขไป ส่วนผมก็ได้กลับมาโฟกัสเรื่องของตัวเองต่อ.
และก็มาถึงเวลาที่เรานัดว่าจะไปเจอกันอีกครั้ง ผมรู้สึกได้ถึงอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป เธอเล่นเกมส์กับผู้ชายคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นพี่ที่รู้จัก เล่นด้วยกันผมไม่ว่าเลย แต่นี่เธอมีการแท็กไอจีหลายๆครั้ง และที่แย่ที่สุด เธอตั้งสเตตัสหากัน และ สติ๊กเกอร์รูปหัวใจเหมือนกันอีก และที่สำคัญ ผู้ชายคนนั้นเอารูปของเธอไปลงเป็นโปรไฟล์อีก.
ตอนนั้นจิตใจผมร้อนรนมาก และได้คุยกับเธอตรงๆ และได้รู้ว่า เธอบอกกับผมว่าเธอรู้สึกเปลี่ยน เธอรู้สึกไม่เหมือนเดิม แต่ไม่มีเรื่องมือที่สามเข้ามาแน่นอน ด้วยความที่ผมไปเจอแบบนั้นมา ใครจะไม่คิดว่าเป็นเพราะมือที่สามที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้กัน.?
เวลาตอนนั้นผมก็ได้ประคับประคองความสัมพันธ์ของเรามาตลอด เพราะคิดว่าเจอกันรอบนี้อะไรๆคงดีขึ้นถ้าเราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พอถึงเวลาที่ได้ไปหากัน ผมเป็นฝ่ายไปหา และก่อนจะไปทานข้าวกัน ผมได้เรียกเธอมาคุยเรื่องนี้กันหน้าต่อหน้าเลย ว่าเธอกับผู้ชายคนนั้นมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า เธอก็ตอบปฏิเสธทุกอย่าง และผมก็ได้ถามกับเธอไปประโยคหนึ่งว่า "ถ้าเธอบอกว่าไม่มีอะไร แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมาส่องไอจีเค้าล่ะ?" พอเธอได้ยินก็เหมือนเธอตกใจนิดหน่อย และบอกว่า "ก็เขาคงสงสัย ว่าแฟนเค้าคือใคร เขาก็เลยไปส่องไง" ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่ได้มีหลักฐานอะไรเลย พอหลังจากนั้น เราก็เดทกัน แต่เธอเลี่ยงที่จะถ่ายรูปทุกรูปที่ผมพยายามจะถ่ายติดเธอ แม้แต่รูปที่จับมือกัน เธอก็ไม่ให้ถ่าย ผมก็โอเค เก็บกลั้นไว้ในใจ เพราะไม่อยากที่จะทะเลาะกัน เธอได้ถามผมขณะเดทตลอดว่า ผมเป็นอะไรหรือเปล่า ผมก็ตอบเธอกลับไปเสมอว่า "ไม่เป็นอ่ะไร" และยิ้มตอบเธอไปเสมอ ทั้งๆที่ในใจผมร้อนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว.
พอตื่นมาอีกวัน เวลาเกือบๆหกโมงเช้า ผมตื่นขึ้นมาข้างๆเธอแล้วเปิดโทรสัพตัวเองเล่น เห็นว่าเธออันฟอลไอจีผมไปแล้ว ใจผมหล่นแทบจะเดินไปเข้ทห้องน้ำไม่ไหว ผมตั้งสติอยู่สักพัก ก็ค่อยๆลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำและแต่งตัวให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เธอตื่น พอเสร็จผมก็ออกมายื่นตรงหน้าระเบียงนานมากๆ ผมยืนคิดคนเดียวแบบนั้นว่าควรจะทำยังไงต่อไปดีจนสิบโมงกว่าๆ เธอได้ตื่นขึ้นมาและเรียกหาผม ผมเข้าไปกอดเธอแล้วบอกกับเธอว่า " เค้าไม่อยากเสียเธอไป อย่าทิ้งเค้าไปนะ.." เธอก็กอดผมตอบและอืออาตามภาษาคนที่พึ่งตื่นนอน เราได้ซื้อข้าวมากินกัน พอเวลาที่ข้าวมาส่ง เธอก็อาสาที่จะลงไปเอาเอง ในขณะที่เธอลงไป คอมของเธอได้เปิดค้างไว้ ผมจ้องอยู่สักพัก คิดในใจว่า ถ้าเปิดดูแล้วมันเจออะไรที่เรารับไม่ไหวเราจะทำยังไง ผมพยายามห้ามตัวเองแล้ว แต่สุดท้ายก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เพราะเธอบอกกับผมว่า มันคือพื้นที่ส่วนตัวเองเธอ
ผมได้เปิดอ่านแชทของเธอกับผู้ชายคนนั้น เปิดมาคำแรกที่ผมได้อ่านเลยคือ เธอพิมว่า " ทำไหมล่ะ วันก่อนพี่ยังบอกรักหนูอยู่เลย" ผมไม่เคยเข้าใจคำว่า 'ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม'เลยสักครั้ง จนมาถึงตอนนี้..
ผมเห็นแค่นั้น ก็ปิดออกมาและมานั่งที่เดิม เธอก็เดินขึ้นมาและเห็นหน้าผมก็ถามว่าผมเป็นอะไรไหม ผมก็หันไปยิ้มให้เธอและบอกกับเธอไปเหมือนเดิม ว่าผมไม่เป็นอ่ะไร..
ก่อนจะกินข้าวกัน ผมบอกกว่าเธอว่า กินข้าวเสร็จ เค้าขอคุยอะไรด้วยหน่อย เธอก็โอเค. เรากินข้าวกันเสร็จ ก็ได้นั่งคุยกัน อย่างจริงจัง ผมถามเธอว่า ที่เธอคุยกับเขาอ่ะ มันมีการบอกรักอะไรกันไหม เธอก็ตอบและทำหน้าจริงจังว่า มันไม่มี จะไปมีได้ยังไง ผมก็หันหน้าหนีเธอเพราะน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา ผมไม่อยากให้เธอเห็น แต่สุดท้ายผมก็กลั้นไม่ไหว และบอกกับเธอไปว่าผมเปิดแชทเธอดูนะ เธอก็จ้องผมและเงียบไปสักพัก แล้วถามผมว่า เธอดูคอมคอมเค้าหรอ ผมก็ยอมรับกับเธอไปตรงๆว่าใช่ เธอก็เงียบไปอีกสักพัก แต่ตอนนั้น ผมกลัว ผมกลัวมากว่าคำพูดต่อไปที่จะออกจากปากของเธอจะเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ ผมเอื้อมมือไปจับมือของเธอทั้งสองข้างเข้ามาจูบ และบอกกับเธอว่า " เค้าไม่อยากเสียเธอไป.. " ผมปล่อยน้ำตาโดยที่ไม่สนลูกผู้ชายไม่สนอะไรทั้งนั้น
เธอตอบผมกลับมาว่า " รู้แบบนี้แล้ว เธอยังอยากอยู่กับเค้าอีกหรอ ถ้าเป็นตัวเค้าเอง เค้าไปแล้วนะ ถึงมันจะไม่ได้มีอะไร แต่เค้าก็คุยกับผู้ชายและโกหกเธอ" ตอนนั้นผมจำได้ว่าเธอพูดเยอะกว่านี้ แต่ในหัวของผมสั่งแค่ว่า ไม่ต้องการที่จะเสียเธอไป ยังไงก็ได้ ขอแค่ไม่เสียเธอก็พอ ผมไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรต่อ ผมถามเธอเป็นอย่างสุดท้ายว่า " เค้ายังเป็นความสุขของเธออยู่ไหม? เธอยังอยากมีเค้าอยู่ไหม? สำหรับเค้า เค้ายังเหมือนเดิมกับเธอทุกอย่าง ผู้หญิงทุกคนแม้แต่เพื่อนเค้าก็ตัดได้เพื่อให้เธอสบายใจ เค้ายอมทุกอย่างเลย ขอแค่อยู่ด้วยกันนะ "