เรากับแฟนคบกันมาประมาณปีนึงค่ะ เราเรียนอยู่ส่วนเค้าทำงานแล้วค่ะ ปัญหาตอนนี้คือเราสองคนอยู่ไกลกันค่ะ การจะมาหากันค่อนข้างเดินทางลำบาก + เค้าทำงานที่ต้องตื่นเช้าเลยต้องนอนไว ทำให้อาทิตย์นึงเจอกันได้ 2-3 ครั้ง หรือบางอาทิตย์น้อยกว่านั้นหรือไม่ได้เจอก็มีถ้าแฟนติดงานหรือเราติดเรียน จริงๆทุกวันก็โทรหากันตอนกลางคืนค่ะ แต่อย่างที่บอกว่าเค้านอนไว บางคืนเลยได้คุย 10 นาทีบ้าง 30 นาทีบ้าง (ระหว่างวันไม่ค่อยได้คุย แค่อัพเดทว่าทำอะไร กินข้าวรึยัง แค่นั้นค่ะ อันนี้เราไม่ได้ติดอะไรเพราะเข้าใจว่าต้องทำงาน เราก็ต้องเรียนเหมือนกัน) ปัญหาคือเรารู้สึกว่ามันไม่พอ อยากเจอบ่อยๆอยากคุยนานๆกว่านี้ หรือบางครั้งวันที่เรารู้สึกว่าแย่ก็อยากมีเค้าแบบเป็นตัวๆมาอยู่ข้างๆแต่มันก็ทำไม่ได้ หลายๆวันอย่ๆของเราก็เลยผ่านมาได้ด้วยตัวคนเดียว เคยคุยกับแฟนเรื่องนี้แล้วแต่มันก็ได้แค่นี้จริงๆค่ะ ระหว่างทางที่คบกันมาก็คิดตลอดว่ามันไม่พอ แต่ก็พยายามมองข้ามคิดว่าตัวเราเองน่าจะโตขึ้นในความสัมพันธ์และทนได้ แต่ผ่านมาปีนึงก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมว่ามันไม่พอ มันเหนื่อยจัง
แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมันดีนะคะ เค้าน่ารัก พยายามมาตลอด อาจจะมี love language ไม่ตรงกันบ้าง เค้าพูดน้อย เอาใจใส่ไม่ค่อยเก่ง แต่วันที่ดีมันก็ดีมากจริงๆ แต่เราแค่ไม่ชอบการที่วันแย่ๆแล้วเราต้องอยู่คนเดียวซะเป็นส่วนใหญ่ บวกกับเรารู้สึกว่าอยู่กับเค้าแล้วเราต้องเป็นฝ่ายรอ ฝ่ายทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะได้คุยกันหรือได้เจอกัน เลยรู้สึกว่ามันเหนื่อยใจจัง ไม่รู้ว่าการรักใครสักคนมันต้องเหนื่อยบ่อยขนาดนี้เลยหรอ หรือมันเป็นความสัมพันธ์แบบคนโตๆที่เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ไม่รู้ว่าเราขอมากไปหรือมันเป็นสิ่งที่เราควรจะได้รับอยู่แล้ว (เราเคยมีแฟนมาก่อน แต่แฟนเก่าเป็นคนในคณะที่ได้เจอกันบ่อยๆ+เป็นคนที่ sense of caring ดีมากๆจนไม่เคยรู้สึกว่าเหนื่อยเลย เลยไม่แน่ใจว่าทุกวันนี้ที่เป็นมันควรจะเป็นยังไงกันแน่)
เรารักแฟนเรานะคะ รักมากๆ และมั่นใจว่าแฟนก็รักเราเหมือนกัน แต่แค่สงสัยว่าถ้ามันเหนื่อย ต้องมานั่งตั้งคำถามเดิมๆแบบนี้ตลอดคือเรื่องปกติรึเปล่า เพราะเรื่องอื่นๆเค้าก็ดีมากมาตลอด ตอนนี้เลนไม่มั่นใจว่าควรจะเอายังไงต่อ เพราะไม่อยากนั่งตั้งคำถามกับตัวเองแล้ว (เคยพูดกับแฟนเรื่องนี้แล้วค่ะ แก้กันแล้วแต่ก็ไก้เหมือนเดิม แฟนบอกว่าเดี๋ยวอนาคตก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เราอีกนานเลยค่ะกว่าจะเรียนจบกว่าจะใช้ทุน)
เลยอยากปรึกษาทุกคนค่ะว่าควรจะทำยังไงดีคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ
แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมันดีนะคะ เค้าน่ารัก พยายามมาตลอด อาจจะมี love language ไม่ตรงกันบ้าง เค้าพูดน้อย เอาใจใส่ไม่ค่อยเก่ง แต่วันที่ดีมันก็ดีมากจริงๆ แต่เราแค่ไม่ชอบการที่วันแย่ๆแล้วเราต้องอยู่คนเดียวซะเป็นส่วนใหญ่ บวกกับเรารู้สึกว่าอยู่กับเค้าแล้วเราต้องเป็นฝ่ายรอ ฝ่ายทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะได้คุยกันหรือได้เจอกัน เลยรู้สึกว่ามันเหนื่อยใจจัง ไม่รู้ว่าการรักใครสักคนมันต้องเหนื่อยบ่อยขนาดนี้เลยหรอ หรือมันเป็นความสัมพันธ์แบบคนโตๆที่เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ไม่รู้ว่าเราขอมากไปหรือมันเป็นสิ่งที่เราควรจะได้รับอยู่แล้ว (เราเคยมีแฟนมาก่อน แต่แฟนเก่าเป็นคนในคณะที่ได้เจอกันบ่อยๆ+เป็นคนที่ sense of caring ดีมากๆจนไม่เคยรู้สึกว่าเหนื่อยเลย เลยไม่แน่ใจว่าทุกวันนี้ที่เป็นมันควรจะเป็นยังไงกันแน่)
เรารักแฟนเรานะคะ รักมากๆ และมั่นใจว่าแฟนก็รักเราเหมือนกัน แต่แค่สงสัยว่าถ้ามันเหนื่อย ต้องมานั่งตั้งคำถามเดิมๆแบบนี้ตลอดคือเรื่องปกติรึเปล่า เพราะเรื่องอื่นๆเค้าก็ดีมากมาตลอด ตอนนี้เลนไม่มั่นใจว่าควรจะเอายังไงต่อ เพราะไม่อยากนั่งตั้งคำถามกับตัวเองแล้ว (เคยพูดกับแฟนเรื่องนี้แล้วค่ะ แก้กันแล้วแต่ก็ไก้เหมือนเดิม แฟนบอกว่าเดี๋ยวอนาคตก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เราอีกนานเลยค่ะกว่าจะเรียนจบกว่าจะใช้ทุน)
เลยอยากปรึกษาทุกคนค่ะว่าควรจะทำยังไงดีคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ