สวัสดีค่ะ 🙏🏻 ขอเขียนบทความนี้เพื่อหาแนวทางแก้ไข หรือหามุมมองอื่นจากคนที่ได้อ่านค่ะ หรืออย่างน้อย
ขอระบายไว้ เพราะอัดอั้นไม่ไหวแล้ว😭

*** เรื่องที่เขียนทั้งหมดนี้ คือความรู้สึก ด้านลบที่มีต่อแม่นะคะ แต่ด้านบวกก็มีเยอะมาก เช่นแม่อยู่ข้างเราในวันที่มีปห.เสมอ + เรื่องอื่นๆอีกมาก****

เริ่มค่ะ🥲

. ตอนเด็กแม่จะบังคับเรื่องแต่งตัว ว่าเราต้องใส่ตามชุดที่แม่ชอบจนหลายครั้งเราร้องไห้เพราะไม่อยากใส่ขายาว

. อีกเรื่องที่อยากร้องไห้ คือแม่เป็นคนชอบเอาของเราไปทิ้ง ตั้งแต่มหาลัยเราเรียนออกแบบ ซึ่งงเราต้องประดิษฐ์ของ เราทำมา 3 วัน แม่มาหาเอาของ้ราไปทิ้งจนเราร้องไห้ต้องไปคุ้ยขยะ ก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ ทิ้งเกมเรา ที่เรายังผ่อนไม่หมด ทิ้งที่ดูดาว ทิ้งกล้อง เอากระติกเก็บความเย็นเราที่เราใช้ตลอด ไปให้คนอื่น เสื้อผ้า + อื่นๆ เปนแบบนี้มาตลอด ซึ่งเจตนาของแม่คือ อยากโล้ะของ ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่เคยถามเราก่อนเค้าเอาของจากห้องเราไปทิ้งเลย และเรามั่นใจมากว่าเราเปนคนเกบของพอตัว ไม่ได้ห้องรกหรืออะไร ถ้าความมีระเบียบเต็ม 100 เรามั่นใจว่าเราเกิน 70%

. ทุกๆวันอาทิตย์ จะเป็นวันครอบครัว ซึ่งตั้งแต่เด็กที่บ้านจะออกไปกินข้าวไปเที่ยววันนี้ โดยที่แม่จะรีบมากให้ออกจากบ้านแต่เช้า ไปรอห้างเปิด ถึงห้อง 8-9 โมง
ซึ่งเรารู้สึกไม่อยากไปในบางครั้ง เป็นแบบนี้มา 10 กว่าปี จนเราเริ่มโตเรียนมัธยมมหาลัย บางอาทิตย์เราเรียนและทำงานเหนื่อยมากๆๆแค่อยากพักอยากนอนตื่นสาย
ถ้าไม่ได้ไปกับแม่ แม่ก็จะทำตึงเหมือนไม่พอใจ จนเราอึดอัดมากก เป็นมาจนถึงทุกวันนี้ ที่เราอายุ 27 ทุกๆวันอาทิตย์แม่จะกดดัน พยายามทำเสียงให้เราตื่น เพื่อรอว่าเราจะพาไปไหนซึ่งเรารู้สึกเหนื่อยและพูดไปหลายครั้งมากๆๆๆแล้ว ว่าแม่อยากไปไหนอยากทำอะไรทำได้เลย ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ วันอาทิตย์เราไม่เคยไปไหนกับเพื่อนหรือแฟนเลยเพราะถ้าไปมันจะเหมือนเราทำผิดต่อแม่ 

. ทุกๆวันนี้เราทำงานที่บ้าน อยู่กับแม่ 90% ต่อวันเว้นแค่นอน เราคุยกับเค้า กินข้าวกับเค้า พาเค้าไปเที่ยวไปกินนอกบ้านอาทิตย์ละ 2-3 วัน ไปคาเฟ่ถ่ายรูป มีพาไปตจว.ตลอด

. อีกเรื่องที่เราอัดอั้นมากก คือเราทำงานอยู่บ้านแต่เราต้องอาบน้ำเช้าเย็นทุกวัน คือไม่ใช่จะไม่อาบน้ำตอนเช้านะปต่บางวันเราขก.มากกกแค่อยากไม่อาบน้ำบ้างซึ่งเราทำไม่ได้เลยเพราะแม่จะบูดมากกกบ่นตลอดเวลา +เรื่องจิปาถะทำนองนี้เยอะมาก กกกกกกกก

. เราเคยมีแฟนแบบที่แม่รู้ 2 คน แฟนเก่ากับคนที่คบตอนนี้ แม่ไม่เคยชอบใครเลย ไม่ว่าจะแฟนหรือเพื่อน เพื่อนเรามีไม่เยอะ เพราะทำงานที่บ้าน อาทิตนึงวันเสา เราออกไปไหนกับแฟน,เพื่อนแค่ครั้งเดียว บางทีแค่เดือนละครั้งแม่ก็จะพูดบ่นตลอด ว่าเลิกคบไป แรกๆเลยจะทำไม่พอใจเหมือนไม่ค่อยคุยจนเราสัมผัสได้ ว่าไม่อยากให้ไป ซึ่งเราไม่ได้ไปทำตัวไม่ดีไรเลยแค่ไปกินข้าว พอเรากลับมาแม่ถามว่าไปไหน เราต้องโกหกแม่แทบทุกครั้ง ว่าไม่อร่อย ร้านไม่ค่อยดี เพราะเรากลัวแม่เสียใจที่ไม่ได้ไป จะเป็นแบบนี้อยู่ตลอด 

. พี่สาวของแม่(อี้เรา) ค่อนข้างฐานะ ดีมากกกก จะไปเที่ยวตปท.เดือนละครั้งสองครั้ง ซึ่งแม่จะมาเล่าตลอดว่าเค้าไปนู่นนี่นั่น แบบชีวิตคนอื่นมีความสุข พอดู youtube ที่เค้าพาเที่ยวตปท.แม่ก็จะพูดเชิงว่าไม่ดูหรอกดูก็ไม่ได้ไป พูดเกิน 5 รอบ คือเรากดดันและฟังแล้วท้อมาก เราเพิ่งซื้อบ้านใหม่ อยู่กับแม่ รายจ่ายเยอะมาก ผ่อนคนเดียว ซึ่งจะไปตปทตอนนี้เราก้ไม่ไหวแต่เราก้ยังพาแม่ไปเที่ยวตจว.เรื่อยๆ กับในกทม.ไปตลอด สรุปใจความคือแม่อยากมีดีๆ ทุกอย่างเหมือนคนในรวยๆในไอจีที่แม่เห็น ขนาดเราพาไปพักรร.ดีดี 1x,xxx แม่ก้ยังตินู่นนี่ตลอด ความสุขของเค้าที่เราเหนจิงๆคือการที่เค้าได้บอกญาติบอำพี่น้องเค้าว่าลูกทำให้นู่นนี่นั่น ที่ทำให้คนอื่นได้รู้สึกว่าเค้าชีวิตดีจัง แต่เราไม่รู้เลยว่าเค้ามีความสุขกับสิ่งตรงหน้ามั้ย

. หลักๆความรู้สึกของเราในตอนนี้คือเหมือนมันเหนื่อยมาก เหมือนไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนชีวิตเราเป็นของแม่ ถ้าไปมีความสุขเอง หรือมีความสุขกับคนอื่น ก็กลัวแม่จะเสียใจ ซึ่งแม่ก็ดูเสียใจจิงๆ ยกเว้นจะมีความสุขกับแม่คนเดียว อีกเรื่องคือรู้สึกว่าแม่พยายามจะควบคุมชีวิตเราในหลายๆเรื่อง ซึ่งถ้าไม่ได้เป็นอย่างที่แม่ต้องการ สิ่งนั้นคือผิด