ขอมาระบายหน่อยนะทุกคน
เรื่องมีอยู่ว่า ตัวฉันคือหลาน แล้วฉันก็มี พ่อฉัน กับ อา คือน้องของพ่อฉัน  แล้วก็ปู่กับย่า ฉัน 
ปัญหาเกิดจาก ปู่กับย่ารักลูกไม่เท่ากัน ปู่กับย่าเหมือนจะอะไรก็เข้าข้างแต่ อา มาตั้งแต่เด็กจนโต 
อา ฉันไปมีครอบครัวแล้ว ผัว 1 ลูก 1 แต่ก็ยังไม่โตกลับมาอาศัยคนที่บ้านตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเงิน  อาหารการกิน ของใช้ ของครัว ไม่เคยมีติดบ้านเลย อะไรๆก็มาเอาที่บ้านฉันตลอด
อยู่มาวันหนึ่ง อา ใช้ให้ย่า คือ แม่ นั้นแหละ เอาของให้ แต่ต้องเดินไปให้เขาอีกห้องหนึ่ง เราอยู่เป็นบ้านเอื้อ
ห้องอยู่ห่างกันแค่ ห้องเดียว แต่ไม่เดินมาเอา
รอบแรกไม่พอ รอบสองโทรมาบอกเอาที่เย็บผ้ามาให้หน่อย ย่าฉันเลยบอก ให้ลูกเขามาเอา อันนั้นผ่านไป
รอบที่สาม โทรมาอีกบอกทำกับข้าวให้กินหน่อย และทำกับข้าวให้ลูกเขาด้วย ก็คือหลานย่าอีกคน  แล้วให้เอาข้าวยกไปให้ที่ห้องด้วย ไม่เดินมาเอา 
รอบที่สี่ จะโทรเอาของอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ แต่โดนพ่อฉัน คือ พี่ชายเขา บ่นว่า อะไรอีก มีอะไรทำไมไม่เดินมาเอาเอง ห้องอยู่แค่ตรงนี้ อะไรๆก็ต้องใช้แม่
ใช้แม่ตลอดด้วย เขาเดินไปให้ไม่ไหวแล้ว  อา เลยโมโห
บอกไม่ต้องทำแหละ เดี้ยวไปหากินเอง 
ที่นี่ย่าฉัน ร้องไห้ เพราะพี่น้องทะเลาะกัน ฉันเป็นหลานคือ ลูกของพ่อ เลยพูดไปว่า เลิกร้องไห้ได้แล้ว 
ก็ทุกคนปู่กับย่าตามใจอามาตลอด รัก ทะนุทะนอมตลอด ขนาดอาเป็นหนี้กี่แสน ปู่ช่วยเหลือตลอด
แต่อาฉัน กับบอกไม่มีใครช่วยเหลือเลย 
จนพ่อฉันน้อยใจ โกด ว่าอะไรกูก็ผิด ไม่เคยถูกเลย เป็นห่วงแม่ แต่กลับโดนด่ามาแทน 
จะบอกว่าทุกวันนี้พ่อฉัน ช่วยเหลือที่บ้านมาตลอด ไม่ว่าจะเรื่องกินเรื่องใช้ ก็คือเงินของพ่อฉัน
ผิดกับอา ที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แถมมีแต่จะเอาภาระมาเพิ่ม มีผัว1คน ก็ไม่ได้ช่วยอะไร มีแต่ช่วยกันใช้เงิน พอไม่มีก็ไปยืม ไปกู้มา พอเงินไม่ใช้หนี้ ก็ขอให้ปู่ช่วย ตลอด แต่ปู่กับย่าฉัน ก็รัก รักมากอยู่ดี กับลูกอีกคนทำดี
แทบตายไม่มีอะไรดีเลย ทุกคนคิดว่าเรากับพ่อควรหยุดแค่นี้ไหม 
หยุดช่วยเหลือทุกคนในบ้าน ดูแลแค่ตัวเอง ให้ลูกรักอีกคนเขาช่วยเหลือแทน 
ทุกคนคิดไงกับเรื่องแบบนี้