สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลย เราควรคุยกับที่บ้านเรื่องลาออกยังไงดีคะ แล้วก็อีกคำถามนึงคือ เราควรตอบคำถามว่า“ถ้าไปที่นู้นแล้วโดนแบบเดิมจะทำยังไง” ยังไงดีคะ  สำหรับเราคำถามนี้เหมือนคำถามที่ไม่มีคำตอบ เป็นคำถามที่รั้งเราเอาไว้รั้งให้เราตายทั้งเป็นมาเรื่อยๆ

กลับเข้าเรื่องๆ ส่วนเหตุผลที่อยากลาออก ถ้าให้พูดแบบตรงไปตรงมาคงพูดได้แค่คำว่าเหนื่อยจริงๆค่ะ แล้วก็ปรับตัวเขากับห้องนี้ไม่ได้จริงๆ อันที่จริงสำหรับเขาเพื่อนในห้องก็โอเคนะคะ แต่คนเรามันมีหลายมิติอยู่แล้ว สำหรับเราตั้งแต่อยู่ห้องนี้มา เราฝืนใจไปเรียนแทบตลอดเลย คือพวกเขาไม่ได้แย่หรือบูลลี่นะ แต่แทงข้างหลังไหมอันนี้เราไม่อยากรับรู้แต่รู้สึกเหมือนไปแล้วโดนดูดพลังงานชีวิตตลอด เราเคยเปรยๆว่าอยากย้ายแต่เขาดูเหมือนจะไม่โอเค เราอยากย้ายตั้งแต่ปีแรกที่ไปเรียนแล้วแต่เราก็อกทนว่าอีกสักปีเราอาจจะเข้ากับพวกนั้นได้แต่พอผ่านมายังไม่ครบเทอมความรู้สึกนี้ก็กลับมา ไม่สิควรบอกว่ามันชัดเจนกว่าเมื่อก่อนอีก พอบวกกับปีนี้ที่งานหนักแล้วเหมือนวิญญาณแทนหลุดออกจากร่าง กลับบ้านมาเหมือนไม่มีแรงทำอัไรนอกจากร้องไห้เลย เราไม่รู้ควรจะเล่าให้ที่บ้านฟังยังไงดี ตอนนี้กลัวไปหมดเลยกลัวว่าถ้าเล่าไปแล้วเขาจะเอาไปบอกครูที่ปรึกษาจนเป็นเรื่องเป็นราว กลัวว่าเขาจะไม่ยอมให้ย้าย

แพลนที่เราตั้งไว้มี3อย่างค่ะ คือเรียนกศน.,สอบเทียบกับซิ่ว
>ซึ่งกศน.ตอนนี้เรายังไม่ได้ลองเข้าไปคุยว่าสามารถเอาเกรดมาเทียบโอนในศูนย์นี้ได้ไหม(แต่เท่าที่หาข้อมูลมาสามารถเทียบโอนได้)
>สอบเทียบ: ส่วนตัวเคยลองอ่านดูแล้วค่ะ แต่ยังไม่แน่ใจกับตัวเองเพราะส่วนตัวพื้นฐานภาษาไม่ค่อยดีสักเท่าไร แล้วก็ราคาค่อนข้างสูงถ้าไม่ผ่านเราเกรงใจที่บ้านที่ต้องมาออกให้เพิ่มอีก
>ส่วนซิ่ว:เรามีความคิดว่ายังคงอยากอยู่สายเดิมแต่อยากย้ายไปเรียนในจังหวัดใหญ่ๆเลย