ตี1แล้วกับความรู้สึกเดิมๆ หนูรู้สึกน้อยใจในชีวิตตัวเองมากเลย รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด ตั้งใจจะทำให้มันดีแต่มันก็ไม่ได้ออกมาแบบที่คิดแบบที่ควรจะเป็น หนรู้สึกว่าหนูมีคำถามมากมายอยู่ในหัวแต่ก็ตอบตัวเองได้
น้อยใจอะไรหลายๆเรื่อง  แต่ที่หนูรู้สึกน้อยใจตัวเองมากที่สุดคือเรื่องเรียน ในช่วงตอนเปิดเทอมขึ้นม.6 หนูเรียนจนมันจะจบเทอม1แล้ว แต่ก็ดันมามีปัญหากับทางบ้านส่ะก่อนหนูเลยต้องลาออกแบบกระทันหัน ตอนนั้นหนูเสียใจมากอยากทำทุกทางที่ให้ได้เรียนต่อเพราะมันจะจบแล้ว แต่ก็ทำไรไม่ได้เลยสุดท้ายหนูก็ต้องยอมออกมาแล้วมาต่อ กศน. หนูก้ได้ขอให้ครูเทียบโอนให้เพื่อที่จะหย่นระยะเวลาในการเรียนเหลือ1ปี หนูก็จะได้จบช่วงเดือนกันยา ถ้าหนูไม่ลาออกหนูก็จะจบมีนานี้แล้ว ตั้งแต่วันที่หนูออกมาจนถึงทุกวันี้หนูรู้สึกว่าหนูไม่มีความสุขเลย จนมันตั้งคำถามกับตัวเอง โทษตัวเองทุกอย่าง เห็นเพื่อนจบหนูก็ยินดีกับเพื่อนๆ แต่หนูก็ต้องมาคิดมาเครียดทำไมไม่จบพร้อมเพื่อน ทำไมไม่ได้ปัจฉิมกับเพื่อน
หนูยังโทษตัวเองทำไม่ถึงเรียนไม่จบอีกแค่นิดเดียว มันน้อยใจมากๆเลย
อยากเรียนต่อป.ตรีทำไมถึงไม่ได้เรียน
ทำไมคนที่อยากเรียนถึงไม่ได้เรียน มันเสียใจมันน้อยใจตัวเองสุดๆเลย จากคนที่สดใสล่าเริงเข้าหาคนง่าย กลายเป็นคนที่ไม่เข้าสังคมเก็บตัวอยู่แต่บ้าน เงียบนิ่งไม่ค่อยคุยกับใคร หนูรู้สึกดิ่งมากๆเลย

หนูอยากทำให้หนูกลับมาเหมือนเดิมแต่หนูก็ทำไม่ได้
พี่ๆเพื่อนๆพอจะมีวิธีอะไรที่ทำไม่ให้คิดมากไหมคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าได้กำลังใจก็น่าจะดีขึ้นมาบ้างค่ะ