เนื่องด้วยพระนางของเรื่องนี้ เดิมทีเป็นเจ้าชายเจ้าหญิงนิทรา เป็นผัวเมียกันจริงๆ แต่ได้มีการสรุปเพิ่มได้อีกว่าเป็นโรคประสาทขั้นรุนแรง พร่ำเพ้อถึงโลกที่ไม่มีอยู่จริง แต่มีความพิเศษหน่อย ตรงที่เชื่อมจิตเข้าหากันได้ แม้นจะอยู่ในภาวะหลับใหล ซ้ำยังสามารถนำแองเจิ้ลผู้น่ารักมาเชื่อมจิตพระนางซึ่งกันและกันได้อีกด้วย โดยที่นางฟ้าบนดินไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย และในความเป็นจริง แองเจิ้ลก็ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับสมิธและฟลอร่าเลยแม้แต่น้อย

และผู้เป็นพ่อพระเอก แม้จะเป็นคนรูปร่างหน้าตาขี้เหร่ แต่จิตใจนั้นไม่ได้ขี้เหร่แต่อย่างใด เรื่องราวทั้งหมดทั้งมวล ล้วนเกิดจากความฝันบ้าๆบอๆของสมิธและฟลอร่าทั้งสิ้น สรุปก็คือพ่ออ้วนหนวดเฟิ้มคนนี้ โดนนางเอกยำฟรี ถึงขั้นละทางโลก แต่ก็ไม่วายโดนตามรังควานอีก เพื่อเป็นการขอโทษอย่างสุดซึ้งจากผู้แต่งนิยาย จึงขอนำตัวท่านพ่อมาทำการโมดิฟาย เปลี่ยนให้เป็นจิตวิญญาณ บันดาลไปที่แองเจิ้ล ให้มีความอัจฉริยะเพิ่มยิ่งขึ้น คุ้มครองจากภัยอันตรายและสิ่งเลวร้ายทั้งปวง

จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อเรื่อง เพราะนับแต่นี้ จะเป็นการปิดตัวพระนางที่กำลังจะกลายเป็นอดีต 3 2 1 สิ้นสุดสมิธ สิ้นสุดฟลอร่า ไม่มีอีกต่อไป ขอบพระคุณที่มาสร้างสีสันให้ถึง 6 ตอน

ผมจะทำการแต่งนิยายเป็นกลอน 13 ซึ่งไม่มีในตำราวิชาภาษาไทย เชิญรับชมครับ

❤️🤍💙🤍❤️

นางฟ้ามาโปรด ประโยชน์ใจไร้เคือง ในเมืองพันทิป
น่ารักเต็มสิบ จิบสุราไม่เป็น เช่นหนูแองเจิ้ล
วันนี้จะมา พาผจญทนทุกข์ สุขบ้างสร้างเงิน
บ้างก็เว้อเวิ่น แองเจิ้ลครบเครื่องเคียง ปากเสียงจึงมี

เจออันธพาล ระรานไปซะทั่ว ชั่วจริงชิงชัง
รังแกแรกัง แม้กระทั่งสาวน้อย กระจ้อยคนนี้
นางฟ้าใจบุญ มากด้วยทุนนะทรัพย์ คับแค้นไม่มี
ถือว่าเผาผี ชีวีอันธพาล บันดาลเป็นหิน

นางฟ้าฟรีแลนซ์ โลดแล่นด้วยไม้กวาด เปลี่ยนมาดเมินรถ
กลายเป็นแม่มด สาปหมดไม่สนโคตร ลงโทษหมดสิ้น
อันธพาลทราม ถูกหามลงทะเล เซาะเซเป็นดิน
จากที่เป็นหิน กลายเป็นดินทรายผง เด็กลงเหยียบย่ำ

นางฟ้าไร้แค้น เพราะแสนจะเลือดเย็น เห็นใจเหมือนศูนย์
อยากจะขอทูล ศูนย์นั้นไม่เสมอ แค่เจอช้าต่ำ
ที่มาย่อมมี ไม่มีย่อมไม่มา อย่าว่าใจดำ
เพราะความเป็นจำ ทำใจแอคท์ให้โหด โหมดแท้แค่ซ่อน

สิ้นสุดคราบร้าย สลายคราบแม่มด หดเล็กน่ารัก
แบ๊วจริงยิ่งนัก หลงรักเธออย่างยิ่ง นุ้งนิ้งจริงหล่อน
ยังไม่ทันไร ไอ้จิตวิปริต สุขิตลิดรอน
วิ่งเข้าเห่าหอน อยากนอนก็เจอเพลีย ละเหี่ยใจแท้

ป่วยนักใช่ไหม ให้มันได้งี้สิ ชิชะแล้วไง
แยแสย่อมไม่ ตราบใดไร้ประโยชน์ ต้องโทษไม่แคร์
พิการจิตใจ ก็ไร้สิทธิ์ละเมิด เกิดใหม่เถอะแก
ดีกว่าแน่แท้ เห็นแก่สังคมเรา เผาผีอีกราย

สาปให้เป็นแก้ว เพริศแพร้วแต่แล้วนั้น ฝ่าฟันพื้นดิน
ด้วยความอาจิณ เทียบหินก็ไม่ปาน ผ่านแรงย่อมพ่าย
เป็นเพียงแค่แก้ว โยนแล้วจะมีเหรอ เธอไม่สลาย
ต้องแตกกระจาย ชิปหายเพราะผลกรรม ทำเองอย่าครวญ

สิ้นสุดแม่มด หมดแล้วของวันนี้ ใจดีวันหน้า
กลับบ้านดีกว่า นางฟ้าผู้น่ารัก อยากนักชักชวน
แองเจิ้ลเมินเขลา เน่าจิตผิดวิสัย ไส้ในเรรวน
คิดดีถี่ถ้วน สมควรตามชวนชัก พักพาราไดซ์