คืองง บ้านเราเป็นไรไม่รู้ตั้งแต่เราอ.3ยันปวช.2 ทำไรไม่ได้ดั่งใจก็ยึดโทรศัพท์ตาเรากับยายเราประจำเลย เราเหนื่อย แบบอยากจะหนีออกจากบ้านจัดๆอ่ะ 
ไปไหนเที่ยวไหนกะเพื่อนไม่ได้ เหมือนให้เราใช้ชีวิตฟิวคนยุคเก่าๆที่ไม่มีโทรศัพท์ พาทำไรก็ดูเเก่ดูอะไรไปหมด คืออยากให้เขาเข้าใจเราบ้างว่าสิ่งนี้สิ่งนี้ไม่ชอบนะ แบบเราเหนื่อยจริง โทรศัพท์ก็ไม่ให้เข้าห้องด้วยนะ สองทุ่มคือนอน ตื่นสายคือไม่ได้ อยากจะหนีออกไปไกลๆ