ผมเกิดมาในครอบครัวที่ใช้อารมณ์ครับยายผมเองเวลาผมกวาดบ้านผมล้างจานทำงานบ้านแกก็ใช้ผมทำแบบที่ทำทุกวันแต่ถ้ามันผิดพลาดเล็กน้อยนี่แกด่าครึ่งชั่วโมงเลยประมาณว่าแม่ไม่น่าไปเจอพ่อเลยถึงเกิดมากูก็ต้องเลี้ยง(ผมอายุ14)
เมื่อปีที่แล้วยายเป็นไตวายเฉียบพลันอาการเหมือนคนจะตายอะแต่รอดได้ พอหายเป็นปกติก็บ่นอยากตาย(ความในใจของผมตอนนั้นผมกวาดบ้านเหลือขยะชิ้นเดียวแกด่าผมแรงมาก และก็บอกว่ากูอยากตายจังเลยกุอยากหนีพวกกูเบื่อเลี้ยง
ผมก็เถียงทนไม่ไหวอะกูเพิ่ง4ขวบใช้ทำงานบ้านอะกู14ปีทนมาแล้ว10ปี ผมก็ด่ากลับถ้าอยากตายจะไปให้หมอช่วยทำไมอีแก่ปากหมา
)จากนั้นแกก็ร้องผมก็เสียใจไม่ค่อยอยู่บ้าน
พอมาดีๆกันงานก็ต้องทำงานบ้านเยอะ ผมก็นอน22:00ทุกวันแกฟังเพื่อนบ้านเล่า ลูกฉันมันเรียนเก่งมันนอน20:00ทุกวัน (ลูกโดนกูต่อยมาแล้วบ้านรวยแล้วกวนไอ้ตระกูล เนี่ยทั้งบ้าน ผมไปร้านค้าก็มองหัวยันตีนเงยหน้ามองผมก็สูงแต่175จะมองฟ้าทำไมมีไรก็ถามดีๆ)ยายก็ด่าทุกคืนละนอนไวๆจะได้ฉลาดไม่โง่เหมือนที่เป็น ผมไม่ใช่เด็กไฮโซเด็ก ไรก็ตามที่ยังยึดติดกับความเชื่อโบราณบ้านผมไม่รวยแต่ผมก็ทำงานหาเงินปิดเทอมเก็บไว้ใช้ไปเรียนเอง แกก็ชอบมาเอาทีละร้อยสองร้อยอ้างว่ากูเลี้ยงเยอะกว่ากูทำงานอีก คนแบบนี้เหลียมมั้ยอะ พอจะย้อมผมก็พูดยังกะในละคร ไม่รับ ไม่ให้ ไม่ชอบ ชอบเด็กเรียบร้อยเหมือนลูกคนอื่น
ถ้ายายรักคนอื่นก็อย่ามาด่าผมเลยผมทนมาเยอะมาก กลางวันมันทรมานทำงานก็ปวดหัวคิดแต่เรื่องต้องหาเงินใช้เองมันยากสำหรับเด็กอายุ14นะพี่ๆหลายคนที่เห็นกระทู้นี้ ขอให้พี่ๆไม่เจอแบบผมนะครับ(ระบายให้โล่ง)