คือแม่เราเป็นคนชอบบ่นด่าเรา จนเราหนีมานอนอยู่ที่บ้านยาย วันนี้เรากลับไปที่บ้านเพื่อจะเอารถไปซื้อของปกติก็ไปทุกวันอ่ะค่ะแต่ไม่เจอแม่ แต่วันนี้แม่อยู่ที่บ้านพอแม่เห็นหน้าเราเค้าก็บ่นเราด่าเราคือมันหลายรอบแล้วตัวเอาเองก็มีขีดจำกัดนะ เค้าบอกว่าแบบตื่นก็สายอันนี้คือเรายอมรับนะแต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิเค้ายังเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเอาไปเปรียบเทียบกับพี่สาวกับน้องชาย(เป็นพี่น้องแท้ๆ)ของเราตอนนั้นคือโมโหมากแต่ทำไรไม่ได้หลังจากนั้นก็ชวนพี่เรากลับบ้าน(หลานของแม่)คือเค้าก็บ่นถึงเราสองคนนั้นแหละค่ะ พอถึงบ้านก็มานั่งแล้วพูดกับยายว่าลูกสาวยายอ่ะบ่นหนูอีกแล้วนะบ่นหนูตลอดเลยบอกดีๆก็ได้ทำไมเวลาคุยกับหนูต้องใช่อารมณ์ตลอด ยายก็พูดว่าแม่อ่ะเป็นคนอารมณ์ร้อนแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เราเลยเถียงกับไปว่าแม่เคยบอกให้หนูเปลี่ยนตัวเองได้แล้วนะแต่ทำไมเค้าไม่เปลี่ยนเพื่อหนูบ้าง เค้าได้ยินแล้วเค้าก็เปลี่ยนเรื่องบอกว่าอ่ะมีแม่คอยบ่นคอยสอนอ่ะดีแล้ว เราเลยเถียงกับไปว่ามันจะดียังไงถ้าดีหนูจะหนีมานอนบ้านยายมั้ย เค้าเลยบอกว่าถ้าคิดว่าอยู่กับแม่มันไม่ดีก็ออกไปอยู่คนเดียวสิคือเราได้ยินคืออยากหนีออกจากบ้านมาแบบหนีไปไกลๆเลยอยู่กับใครก็ไม่มีความสุขอยากอยู่กับคนที่เข้าใจเราให้กำลังใจเรา เราโดนแม่ด่ายังโดนยายซ้ำเติมอีกคือเราเหนื่อยไม่รู้จะหันไปทางไหนแล้วบ้านไม่ใช่ความสุขจริงๆอ่ะ คือถ้าจะคิดว่าเราไปคนไม่ดีก็ไม่เป็นไรนะคะคือสุดจะทนแล้วจริงๆ