เราอึดอัดเเละไม่อยากทำอะไรเลย รู้สึกชีวิตล้มเหลว
ทั้งการเรียนทั้งการใช้ชีวิต 
วันนี้ทะเลาะกับที่บ้าน ขอเกริ่นก่อนพ่อเเต่งงานใหม่(เราเรียกเขาว่าน้า)เราไม่สนิทกับน้า ออกไปทางไม่ชอบเราเลยด้วยซ้ำ เพราะเคยโพสด่าเราด้วย 

ขอบอกลายละเอียดหน้าที่ที่เราทำก่อนนะคะ
-ล้างจาน  ต้องล้างก่อน19:00เพราะน้าจะอาบน้ำเดี๋ยวน้ำไหลช้า(ทุกวัน)//โดนบ่นเพราะล้างยังไงให้ขอบจานมีรอย ช้อนซ้อมเหลือน้อยบอกว่าเราใช้ละไม่เอามาล้าง บ่นว่าไม่เช็คกล่องเก็บจาน ไม่เช็ดโต้ะเก็บจาน บ่นว่าทำส่วนนี้ ทำไม่ทำให้เสร็จไปเลย ไม่พ้นมือคนอื่น ละก็ทำดังๆประชดให้รู้ว่าเขาต้องมาทำเเทน 
-กวาดถูบ้าน  วันเว้นวัน บางครั้งก็นานๆทีทำค่ะเพราะเราก็อยากทำอย่างอื่นบ้าง เเน่นอนว่าเราไม่ได้รอให้มันสกปรกก่อนค่อยทำ
-รดน้ำต้นไม้ที่น้าปลูก ก่อนหน้านี้พ่อทำค่ะ ตอนนี้พ่อให้เราทำ มีช่วงหนึ่งเราไม่ค่อยได้ทำเพราะลืมบ่อยๆมันเหมือนจะตาย น้าก็บ่นๆพ่อมั้งว่าหนูไม่ทำ //ความคิดหนูนะคะ น้าเเบบอยากปลูกเเต่น้าไม่เคยออกมารดเลย
-กรอกน้ำ ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะมีแค่พ่อกับหนูที่กินน้ำกรอกส่วนน้ากินน้ำแร่ซื้อมาไว้เป็นเเพ็คที่บ้านขายของด้วย
-ปัดฝุ่น ช่วงเเรกน้าทำค่ะ เพราะหนูทำงานหลังบ้าน จากนั้นมีกฏให้หนูทำทุกอาทิตย์ เเต่หนูทำวันเดียวคนเดียวไม่เสร็จ หนูต้องทำวันละสองล็อกใช้เวลา เกือบ3ชม. หนูทำบ้างไม่ทำบ้าง ไม่สะอาดก็บ่นกับพ่อไม่บ่นหนูตรงๆ ปัดฝุ่นร้านขายของไม่ใช่เรื่องตลกเลยค่ะ เเถมหนูต้องอาบน้ำคนสุดท้าย จะอาบก็น้าก็จะมีเร่งหนูให้ออก อาบคนสุดท้ายสะบายใจสุด ปัดเสร็จต้องรออาบน้ำ 2-3ชม. มีลูกติดน้า น้า พ่อ ดีนะคะพ่ออาบเร็ว 
(ปัดฝุ่นเป็นปัญหาสำหรับหนูมาก ขายของด้วยบ้าง ปัดด้วยบ้าง น้ำมูกหนูไหลไม่หยุด สภาพหนูมอมมากคนมาซื้อของหนูก็อายเเหละ ฝุ่นเต็มเเถมรออาบน้ำอีกกว่าจะได้อาบประมาณ4ทุ่ม ต้องสระผมอีก เสร็จ5ทุ่ม)
-เเช่ของในตู้เย็น เเช่น้ำที่ร้านขาย งานพ่อค่ะเเต่พ่อให้ช่วยเวลาพ่อยุ่ง อันนี้น้าเคยบ่นพ่อว่าไม่หัดโลโก้ออกมา พ่อก็มาบ่นให้หนูฟังว่าเเค่นี้ก็บ่น เเต่ไม่ทำช่วย ละก็สอนหนูว่าหัดออกมาเดี๋ยวโดนบ่น
-เฝ้าร้าน หนูเฝ้าคือนั่งเฝ้าเก๊ะ หนูก็เล่นโทรศัพท์ไปด้วยขายไปด้วย ชอบโดนบ่นว่านั่งเฉยๆ ไม่จัดของไม่เเช่ของ เอาจริงๆหนูก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง เเต่เเบบจะให้หนูทำอย่างเดียวเลย 1-3ลูกค้าก็เข้า
-เช็ดชั้นว่างของ ก่อนหน้านี้น้าเคยบอกพ่อว่าจะไปจ้างคนมาทำซึ่งจากนั้นพ่อหนูก็บอกให้หนูมาทำแทนเพราะว่าคนที่น้าไปจ้างเขาไม่ว่างมาทำให้ พ่อหนูทำชั้นขนมมี4ชั้น หนูก็ยกขนมออกมาทีละเช็ดทีละชั้น เเต่น้าก็มาบ่นกับพ่อบอกให้เอาออกเเค่ทีละเเถวซึ้งมาช้ามากเเถมจะไม่สะอาด เเต่หนูก็บอกพ่อละว่าทำไมพ่อก็ไม่ได้ว่าไรต่อ 
-จัดมาม่ากาเเฟใส่ชั้น งานนี้เป็นของน้าแต่ตอนนี้เป็นของหนูแล้ว แบบว่าจัดขนมจัดของส่วนมากเป็นของน้าหนูก็ไม่รู้หรอกว่าหน้าที่นะมีอะไรบ้างแต่งานบ้านส่วนมากก็เป็นหนูแล้ว

นี่คือหน้าที่ค่ะ ยังไม่รวมงานส่วนตัว ซักผ้าตากผ้า หรือเรื่องส่วนตัวหนูเอง
ช่วงปีใหม่หนูไม่ได้เช็คชั้นปัดฝุ่น เพราะไปเที่ยวนั้นนู่นนี่ วันนี้หนูโดนด่าว่าไม่ทำอะไรเลย บ่นว่าทั้งวันมันเเค่ล้างจาน อยู่เเต่ให้ห้อง ขี้เกียจอะไรขนาดนี้ บอกว่าหาให้ตลอดเเต่ไม่ทำอะไรเลย สั่งของมาก็ไม่ได้ว่า(ก่อนหน้านั้นหนูสั่งของมาโดนบ่นว่าไม่มีตังยังจะสั่งของ เเต่หลายปีมานี้หนูไม่ได้สั่งเก็บปลายทางเลย วันก่อนมีเเค่รองเท้า คู่ละ89บาทที่ให้พ่อจ่ายให้ ไม่รู้ว่าน้าเอามาพูดทำไม) ที่บอกว่าหาให้ตลอด หนูไม่รู้สึกว่าได้อะไรเลย หนูได้ตังไปเรียนวันละ120 เเน่นอนว่าพอ เเต่นอกจากนั้นหนูไม่ได้อะไรเลย ไม่มีค่าครีม โฟม ไม่มีค่าเครื่องสำอาง ไม่มีค่าเสื้อผ้า หนูไม่เคยขออะไรเลย บอกว่าหาให้เเต่ที่ที่หนูเรียนคือไม่มีนักศึกษาคนไหนอยากเข้า หนูได้เรียนราชภัฏ (ลูกน้าตอนนี้เรียนเอกชนค่าเทอมหลายหมื่น เดี๋ยวขึ้นประถมก็บอกว่าจะเป็นเอกชนเหมือนเดิม)ก่อนหน้านี้หนูคิดว่าจะได้เรียนมข เพราะหนูก็ตั้งใจสุดท้ายบอกให้หนูเข้าราชภัฏ อยู่ๆก็มาบอก หนูก็เลือกอะไรไม่ได้เเละหนูไม่บ่นสักคำ เเละหนูได้รถมือสองมาขับไปกลับมหาลัย น้าไปบ่นกับพ่อหนูว่าเติมน้ำมันบ่อยเพราะว่าขับรถเที่ยว(เป็นคนติดบ้านค่ะไม่ชอบเที่ยวเลย*ตังไม่มี)พ่อหนูก็มาบอกหนูนะบอกว่าต่อไปนี้ถ้าจะเติมให้เติมแค่วันเสาร์วันเดียวเพราะว่าวันนั้นน้าไม่อยู่ (หนูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเเบบนี้ใช้ชีวิตเเบบที่น้าต้องการเเบบเเค่เติมน้ำมันอะ) 

การใช้ชีวิตของหนูก็คืออยู่ในห้องเป็นส่วนใหญ่เวลากินข้าวหนูก็เอามากินในห้อง
แล้วก็มีเรื่องซักผ้าตากผ้าหนูไม่กล้าที่จะตากผ้าไว้นอกบ้านที่เดียวกับที่คนอื่นต่าง หนูเลยตากไว้ในห้องตัวเอง เพราะว่าหนูสบายใจกว่า 
ถึงเวลาหนูค่อยออกไปทำหน้าที่ตัวเอง 

หนูอยู่บ้านตัวเองแต่มันอึดอัดมาก เรื่องเสื้อผ้าหนูแทบไม่ได้ซื้อแทบไม่ได้สั่ง เเต่น้าอะหนูเคยได้ยินจากพ่อว่าน้าซื้อเสื้ออีกแล้ว แล้วน้าก็ซื้อของเเบรนหมวก 2 ใบแล้วก็เสื้อแขนยาว ยี่ห้อเเม็คให้พ่อพ่อบอกมันเเพงไม่รู้จะซื้อทำไม(แต่พ่อไม่ได้บ่นกับน้าตรงๆนะเพราะมาบ่นกับหนูเฉยๆ) พ่อก็เคยมาบ่นอีกด้วยว่าน้าออกไปข้างนอกไปฉีดปากอีกแล้วแต่บ่นไม่มีตังค์
(พ่อหนูก็รู้นะว่าน้าใช้ตังเยอะเเต่ไม่เคยได้ยิ้นพ่อบ่นน้าเลย)เเบบว่าบ่นหนูสั่งเเกร้ปบ่อย ส่วนน้ากินพิซซ่ากับซื้อ KFC มาแล้วก็เลยไม่มีคนกินต่อแค่นั้นก็ทิ้งพ่อบ่นแต่ไม่เคยบ่นให้น้ารู้ตัว 

แล้วก็มีเรื่องเล็กๆน้อยๆเช่นเอาถ้วยบนโต๊ะไปแช่หนูไม่เคยกินข้าวบนโต๊ะเลยหนูกินแต่ในห้องตัวเองเวลาหนูกินเสร็จหนูก็จะไปแช่ แต่บนโต๊ะส่วนมากจะเป็นน้า แต่หนูต้องมาเก็บถ้วยเก็บจานให้ตลอด ซึ่งหนูเคยโดนบ่นว่า กินแล้วก็จัดเก็บบ้างรอให้ใครเก็บ
เวลาหุงข้าวแล้วข้าวเหลือหรือบูด ปกติก็ต้องเอาข้าวที่เหลือไปทิ้งแต่ว่าน้าหนูเขาไม่เอาข้าวออกแต่เขาเอาทั้งหม้อไปเเช่เเบบไม่เอาข้าวออกก่อน หนูเข้าไปบอกพ่อเผื่อว่าพ่อจะไปบอกน้าอีกทีว่าให้เอาข้าวออกก่อนแล้วค่อยแช่ ครั้งต่อมาก็เหมือนเดิมแช่ทั้งหม้อแช่ทั้งข้าว พ่อหนูก็บอกว่าช่างเถอะบอกไปก็เท่านั้นแหละ (ที่พ่อหนูพูดแบบนี้เป็นเพราะว่าเคยทะเลาะกับน้าเรื่องเข้าห้องน้ำเเต่ไม่ราด พ่อก็เลยบอกว่าลืม ครั้งต่อมาเหมือนว่าน้าเองก็ลืมราด พ่อเลยบอกว่าทำไมไม่ราด แต่นางก็บอกพ่อกะว่าอยู่กับใครสันดานก็เป็นอย่างนั้นแหละ)

มันเป็นแบบนี้มาตลอดจนวันนี้หนูโดนด่าอย่างที่หนูพิมพ์ไปก่อนหน้านั้น แล้วหนูก็ร้องไห้ ตอนนี้หนูคิดว่าหนูอยู่แค่ปี1หนูต้องเรียนที่เดิมแล้วก็อยู่บ้านหลังเดิมอีกนานกว่าหนูจะเรียนจบกว่าหนูจะทำงานตั้งหลักได้หนูต้องโดนแบบนี้อีกเยอะ ตอนที่หนูโดนด่าหนูดันคิดอีกว่าหนูกระโดดสะพานดีไหม หนูคิดงี้มาหลายครั้ง เพราะหนูรู้สึกว่าชีวิตหนูล้มเหลวทั้งการเรียนและการใช้ชีวิตหนูมันแบบไม่มีอะไรดี หนูอยู่ในห้อง ออกมาทำงานบ้านของตัวเอง สั่งข้าวมากินด้วยเงินที่เเม่เเท้ๆให้ไว้ใช้มันก็เเค่นั้น  ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ มีแค่ความระแวงว่าจะโดนบ่นอีกตอนไหน 
เเต่หนูมีเเฟนนะ หนูไม่เคยบอกปัญหาพวกนี้กับเขาหรอก หนูกลัวว่าถ้าวันหนึ่งหนูหายไปจริงๆหนูไม่รู้ว่าต้องบอกเขาก่อนไหมกลัวเขาไม่รู้ กลัวว่าเขาจะฝั่งใจ
เเต่ตอนนี้หนูเลิกร้องไห้เเล้ว เเต่ครั้งหน้าหนูกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก กลัวว่าหนูจะคิดเเบบเดิม หนูไม่อยากอยู่เเบบนี้