น้องสาวเรา(ลูกพี่ลูกน้อง)ชอบมาบ่นให้ฟังว่าที่บ้านไม่เหลือข้าว+กับข้าวให้กินเลย
แล้วด่าน้าเขยว่ากินเหมือนอดอยากไอ้ลาวพวกนี้ คือน้าเขยเราเป็นคนอีสาน
แล้วเขากินข้าวเยอะจริงๆแต่ไม่ได้กินหมดหม้อ แล้วลูกติดน้าเขยเราก็กินข้าวเยอะเหมือนกัน
ทุกคนเคยกินข้าวตามร้านอาหารมั๊ยคะ เขาจะใส่จานใบใหญ่ๆใช่ไหม
น้าเขยเรากับลูกติดเขาใส่จานแบบนั้นแหละแล้วตักข้าวพูนจานจนแทบล้นออกมาแล้วเติมรอบ 2 ด้วยนะ
คือน้าเขยเขาเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ตกปลามาแช่ฟรีซไว้ คือน้าเราเห็นว่ามีของพวกนี้แล้วเลยไม่ค่อยซื้อกับข้าว
น้องเราก็จะมาบ่นว่าเนี่ยตอนเช้าไม่มีกับข้าวให้กินเลย คือมันจะมีให้กินได้ยังไงก็น้องเราตื่น 10 โมง
คือบ้านน้าเราทั้งน้าเรากับน้าเขยต้องไปทำงานเขาต้องกินข้าวก่อนอยู่แล้ว
แล้วลูกติดน้ากับน้องอีกคนก็ต้องไปโรงเรียนก็ต้องกินข้าวก่อนไปอีกแต่ตัวน้องเราไม่ตื่นมากินแต่เช้าเอง
ตอนน้องเรามาบ่นว่าข้าวเช้าไม่เหลือ เราก็แนะนำน้องไปว่าถ้าอย่างงั้นก็ตื่นแต่เช้ามากินสิ
น้องเราก็บอกว่า"จะตื่นมากินยังไงก็หนูตื่นสายอ่ะ ง่วงนอนมันไม่อยากกินข้าวเช้าขนาดนั้น"
เราก็บอกถ้างั้นก็ตื่นมาตักแล้วเอาไปไว้ในห้องสิ น้องเราก็บอกว่า "มันเช้าไปอ่ะหนูไม่อยากตื่นแล้วก็ไม่อยากเห็นหน้ามัน(น้าเขย)ด้วย"
คือเราก็หมดคำที่จะแนะนำแล้ว ไม่ใช่ว่าบ้านน้าเราเขาไม่ซื้อนะเขาก็ซื้อแต่น้องเรามันเลือกกินเอง
เขาต้มไก่บ้าน ก็บอกเบื่อไม่ชอบกิน ผัดกะเพราไก่บ้านก็ไม่ชอบ เราก็ชวนมาทำกับข้าวกินที่บ้านเราเราให้น้องเลือกว่าจะกินอะไร
น้องเรามันเลือกกินผัดกะเพราไก่ เราก็งงว่าที่บ้านนางก็มีเหมือนกันแต่ไม่กินแล้วยังบ่นอีก
คือบางทีเราก็เบื่อที่ต้องมาฟังเรื่องเดิมๆ น้องเราชอบมาบ่นให้เราฟังเราก็ตั้งใจฟังนะแล้วก็ตามน้ำแนะนำไปด้วย
แต่พอเวลาเราไปบ่นเรื่องเราบ้างน้องเรามันลุกหนีแล้วก็ทำเป็นไม่ฟัง เราก็อยากทำแบบนี้นะแต่ใจไม่แข็งพอ
น้องสาวชอบมาบ่นว่าไม่มีกับข้าวกินเลยทั้งๆที่ตัวเองตื่นสาย เบื่อมากค่ะTT
แล้วด่าน้าเขยว่ากินเหมือนอดอยากไอ้ลาวพวกนี้ คือน้าเขยเราเป็นคนอีสาน
แล้วเขากินข้าวเยอะจริงๆแต่ไม่ได้กินหมดหม้อ แล้วลูกติดน้าเขยเราก็กินข้าวเยอะเหมือนกัน
ทุกคนเคยกินข้าวตามร้านอาหารมั๊ยคะ เขาจะใส่จานใบใหญ่ๆใช่ไหม
น้าเขยเรากับลูกติดเขาใส่จานแบบนั้นแหละแล้วตักข้าวพูนจานจนแทบล้นออกมาแล้วเติมรอบ 2 ด้วยนะ
คือน้าเขยเขาเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ตกปลามาแช่ฟรีซไว้ คือน้าเราเห็นว่ามีของพวกนี้แล้วเลยไม่ค่อยซื้อกับข้าว
น้องเราก็จะมาบ่นว่าเนี่ยตอนเช้าไม่มีกับข้าวให้กินเลย คือมันจะมีให้กินได้ยังไงก็น้องเราตื่น 10 โมง
คือบ้านน้าเราทั้งน้าเรากับน้าเขยต้องไปทำงานเขาต้องกินข้าวก่อนอยู่แล้ว
แล้วลูกติดน้ากับน้องอีกคนก็ต้องไปโรงเรียนก็ต้องกินข้าวก่อนไปอีกแต่ตัวน้องเราไม่ตื่นมากินแต่เช้าเอง
ตอนน้องเรามาบ่นว่าข้าวเช้าไม่เหลือ เราก็แนะนำน้องไปว่าถ้าอย่างงั้นก็ตื่นแต่เช้ามากินสิ
น้องเราก็บอกว่า"จะตื่นมากินยังไงก็หนูตื่นสายอ่ะ ง่วงนอนมันไม่อยากกินข้าวเช้าขนาดนั้น"
เราก็บอกถ้างั้นก็ตื่นมาตักแล้วเอาไปไว้ในห้องสิ น้องเราก็บอกว่า "มันเช้าไปอ่ะหนูไม่อยากตื่นแล้วก็ไม่อยากเห็นหน้ามัน(น้าเขย)ด้วย"
คือเราก็หมดคำที่จะแนะนำแล้ว ไม่ใช่ว่าบ้านน้าเราเขาไม่ซื้อนะเขาก็ซื้อแต่น้องเรามันเลือกกินเอง
เขาต้มไก่บ้าน ก็บอกเบื่อไม่ชอบกิน ผัดกะเพราไก่บ้านก็ไม่ชอบ เราก็ชวนมาทำกับข้าวกินที่บ้านเราเราให้น้องเลือกว่าจะกินอะไร
น้องเรามันเลือกกินผัดกะเพราไก่ เราก็งงว่าที่บ้านนางก็มีเหมือนกันแต่ไม่กินแล้วยังบ่นอีก
คือบางทีเราก็เบื่อที่ต้องมาฟังเรื่องเดิมๆ น้องเราชอบมาบ่นให้เราฟังเราก็ตั้งใจฟังนะแล้วก็ตามน้ำแนะนำไปด้วย
แต่พอเวลาเราไปบ่นเรื่องเราบ้างน้องเรามันลุกหนีแล้วก็ทำเป็นไม่ฟัง เราก็อยากทำแบบนี้นะแต่ใจไม่แข็งพอ