ตลอด2ปีที่ผ่าน การที่เราคบกับแฟนคนนี้เราเหนื่อยมากๆเราโคตรเหนื่อย แต่เราก็อยากมีเขาอยุ่ข้างๆเสมอ ไม่อยากให้ไปไหนเรารักเขามากๆ เสียใจนับครั้งไม่ถ้วนมีความสุขแทบจะนับครั้งได้ เราเสียใจ เราโดดเดี่ยว เราอยากหายไปตายไปให้มันจบๆ แต่รักพ่อแม่มากไม่อยากให้เสียใจเลยสักวัน ลืมอย่างเดียวที่ไม่รักคือตัวเอง พยายามแล้วแต่ก็รักเขามากกว่าอยุ่ดี ทั้งๆที่เขาเฝ้าบอกเลิกเราอยุ่ทุกวัน ทำทุกอย่างที่รู้ว่าเราจะรู้สึกไม่ดีแต่ก็ไม่เก็บมาใส่ใจ ช่างมันเถอะขี้เกียจละ ยังไงก็ไม่มีใครที่จะมารับฟังอยู่ดีจะบ้าาาาา อยากนอนชักแง่กไๆๆ