เราเคยมีแฟนในชีวิตแค่สองคนค่ะ (แอบชอบแอบปลื้มไม่นับ)
แต่กับแต่ละคน เราจริงจังมากๆ เราพยายามเป็นคนแสนดี
จนบางครั้งเหมือนเป็นแม่เขาเลยค่ะ ดูเเลห้อง เสื้อผ้า การกิน
เวลาเขาหิวมีเรานี่แหละยอมขับมอไซไปซื้อของเซเว่นให้ กลางคืนดึกๆดื่นๆก็ไม่เว้น
เวลาแฟนเก่าเราไม่สบาย เรานี่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเสมอ
แฟนคนแรก เราถูกทิ้งค่ะ ระยะเวลาคบกันประมาณ 4-5เดือน ไม่เสียใจมากค่ะ
แฟนคนสุดท้าย เราก็ถูกทิ้งอีกค่ะ ระยะเวลาเกือบๆ3ปีค่ะ เสียใจมาก

ที่เหมือนกันคือหลังจากเราถูกทิ้ง ไม่กี่วันแฟนเก่าทั้งคู่ก็ไปมีแฟนใหม่
แถมออกตัวแรงว่าเป็นแฟน ยิ่งกว่าเราอีกค่ะ
ยิ่งแฟนคนล่าสุดที่คบนานๆ เขาไม่เคยตั้งโปรไฟล์FBเป็นรูปเราคู่กับเขาเลยค่ะ
แต่พอคบคนใหม่ 1อาทิตย์เท่านั้น เขาก็ตั้งรูปเป็นรูปคู่ เอาตรงๆก็อิจฉาค่ะ ทั้งๆที่เราดีกับเขาขนาดนี้

อีกประเด็นค่ะ ระหว่างคบกับแฟนคนล่าสุด เราผ่านหลายๆอย่างมาด้วยกัน
เพราะแฟนคนนี้เป็นคนที่"ดูเหมือนจะเรียบร้อย" แต่เป็นเสือซ่อนเล็บค่ะ
เขาเจ้าชู้มาก เราเจอความเจ้าชู้เขาจากสื่อออนไลน์ 4-5ครั้ง(แบบหนักๆ)
แต่เราก็ยังโง่เชื่อว่าความดีคงจะเอาชนะใจเขาได้ ....
ระหว่างที่คบ "คนขี้ระแวง" เป็นแบบไหน เราเข้าใจแบบลึกซึ้งเลย

ทุกวันนี้พอมีคนเข้ามาก็รู้สึกกลัวว่าจะซ้ำรอยเดิม
แล้วเราก็รู้สึกเหนื่อยกับการเริ่มใหม่ การจำทุกสิ่งทุกอย่างใหม่

แต่ก็อยากมีใครซักคนเพราะเหงา
แต่คอยบอกตัวเองว่า ถ้าแค่เหงา อย่ายุ่ง
ทุกวันนี้เหมือนตัดโอกาสตัวเองทุกทางเลยค่ะ
รู้สึกกลัวการมีความรักไปแล้ว