วันหนึ่ง เราไปออกกอง เป็นกองละครย้อนยุค นางเอก คือ อดีตนางงามที่ตอนนี้ผันตัวมาแสดงละคร   ซึ่งสถานที่ถ่ายทำก็คล้ายๆกับสวนสาธารณะกึ่งๆพิพิธภัณฑ์
     เริ่มเรื่องตอนนั้นทุกคนกำลังมุงกันอยู่ประมาณ 6-7 คน แล้วนางเอกคนนั้นก็คุยกับทีมงานคนอื่นๆประมาณว่า
   :เป็นแบบนี้ต้องให้เจ้าของสถานที่เขาจัดการกับห้องน้ำนั้นนะพี่ เพราะทีมงานโดนดีกันหลายคนแล้ว มันจะมีคนโดนอีกนะ
เราก็เลยไปยืนฟัง อยู่ห่างๆ ปะติดปะต่อเรื่องได้เหมือนว่ามีทีมงานผู้หญิงโดนพี่หลอกตอนไปเข้าห้องน้ำ
   แล้วทันใดนั้น ฉันก็คือ ปวดฉี่พอดี มันจะบังเอิญอะไรขนาดนั้น อั้นก็ไม่ได้ด้วย เพิ่งหายจาก ปัสสาวะอักเสบ เลยลองเดินๆไปดูว่าสถานที่นี้มีห้องน้ำเป็นแบบไหน
พอเดินไปตามทางเดินนอกตึก ก็จะเจอกับห้องน้ำ ที่เป็นรูปแบบคล้ายๆกับห้องน้ำโรงเรียนที่เป็นอาคารละ 3-4 ห้อง  อยู่หลังตึก 2 อาคารเรียงกัน

    แล้วในตอนนั้นที่เห็นห้องน้ำ ก็เริ่มปวดท้องปริ่มๆแล้ว จึงเดินเข้าไปแล้วตัดสินใจจะเข้าอาคารที่ 2 ห้องที่ 3 (อาคารนี้มีทั้งหมด 4 ห้อง)
พอกำลังจะเปิดประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนจากทางที่เราเพิ่งเดินมาว่า
:อย่าเข้าห้องนั้น
เราก็เลยนึกว่า เป็นเสียงของเพื่อนๆทีมงานสักคนที่บังเอิญผ่านมา เลยบอกด้วยความหวังดี
พอได้ยินแค่นั้นแหละก็เสียวสันหลัง เดินหนีออกมาแล้วจะไปดูที่ตึกข้างๆว่ามีห้องน้ำอีกไหม เดินออกมาได้ประมาณ10 กว่าก้าว ก็มีเด็กนักเรียนที่เหมือนมาทัศนศึกษา เดินสวนเราไป 6 คน
 3 คนเดินเเยกไปเข้าห้องน้ำอาคาร 1 อีก 3 คนกำลังไปอาคาร2 เราได้โอกาสก็เลยเดินตามไป แล้วก็เป็นอย่างที่คิดน้องๆเข้าห้อง 1-2-3 ต่อกัน เราคือดีใจมากว่า น้องเข้าห้องที่มีผี ยังไงเรารอดเเล้ว รีบฉี่รีบออก
  ในใจก็นึกสงสารเด็กเลยตะโกนบอก ขณะที่ตัวเองกำลังจะปิดประตู้ห้องน้ำไปว่า
:น้อง มีคนบอกว่าห้องนั้นห้ามเข้านะ
~เงียบกริ๊บ~ ไม่มีเสียงตอบกลับ
      แต่เชื่อไหมว่าห้องน้ำที่เราเข้า พอเราปิดประตูไปแล้ว มันไม่มีลูกบิด ไม่มีกลอน แถมรูของลูกบิดยังโบ๋อีก!!  ไม่มีอะไรปิดไว้เลย คิดในใจซวยแล้วกู
เลยจะออกจากห้องน้ำไม่ฉี่มันละ แต่พอเปิดประตูออกมาปุ้บ!!   มีผู้หญิงยื่นอยู่หน้าห้องเรา เราเลยนึกว่าเขาจะรอเข้าต่อ เลยบอกว่า
:ตัวเองเราฝากจับประตูไว้ให้หน่อยได้ไหม ฝากยืนบังรูลูดบิดไว้ให้ด้วย ไม่ไหวแล้ว
  ผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้ม ขณะที่กำลังหันหลังเตรียมไปประจำที่ ผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะเสียงดัง ประตูห้องน้ำก็บิดเบี้ยวชวนมึนหัวมาก เหมือนอยู่ในน้ำวน ตอนนั้นก็คิดว่า นี้แหละที่เรียกว่าซวยของจริง กูเจอผีแล้ว  เสี้ยววินาทีที่นึกได้คือสายสิญจน์ ที่แม่ผูกให้ที่ข้อมือ เอื้อมมือออกไป แล้วอยู่ดีๆเราก็สลับที่มาอยู่หน้าห้องน้ำ ส่วนผีตัวนั้นก็เข้าไปอยู่ในห้องน้ำแทน ด้วยสีหน้าแบบเคียดแค้นเราเลยแหละ
   พอหลุดมาได้ ก็วิ่งไม่คิดชีวิตกลับทางเดิม
ลืมเรื่องฉี่ไปสนิทเลย

จนสุดท้าย อยู่ดีๆนั้นเราก็ตื่น ^_^ โอ้โห้ มันคือความฝัน เป็นฝันที่น่ากลัว แล้วก็เป็นเริ่องเป็นราวมาก ตื่นขึ้นมายังรู้สึกกลัวอยู่เลย เลยคิดว่าเราควรจะเล่าให้ใครสักคนได้ฟัง