จำกันได้ไหมว่า ตอนเด็ก ๆ เรามักจะมีช่วงเวลาหนึ่งที่ต้องนั่งล้อมวงกัน แล้วฟังเรื่องเล่าผี ๆ จากเพื่อนหรือญาติ ๆ บางเรื่องก็หลอนจนขนหัวลุก บางเรื่องฟังแล้วขำ แต่ในใจก็แอบกลัวอยู่ลึก ๆ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่พอคิดถึงขึ้นมาก็ยังรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงทุกที!

ตอนเด็ก ๆ เวลาฟังเรื่องเล่าผี ๆ ทำไมมันถึงหลอนขนาดนั้นก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่บางทีเราก็รู้ดีว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็กลัวจนต้องนอนคลุมโปง ไม่กล้าแม้แต่จะโผล่หน้าออกมา หรือบางทีตอนกลางคืนก็กระวนกระวาย ไม่กล้าไปห้องน้ำคนเดียวเลย 🤣 เรื่องเล่าสยองขวัญในวัยเด็กพอเรามองย้อนกลับไปอาจจะดูไร้สาระ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร มันก็ติดอยู่ในใจเราเสมอ

พอโตขึ้น เราก็เริ่มเข้าใจว่า เสียงลมที่ทำให้ประตูปิดดัง "ปัง" อาจเป็นเพียงแค่ลม หรือเสียงน้ำหยดในห้องน้ำโรงเรียนอาจมาจากท่อน้ำที่รั่ว แต่ถึงจะรู้ความจริงอย่างนั้น พอคิดถึงเรื่องพวกนี้ทีไร ก็ยังแอบรู้สึกขนลุกทุกครั้ง เหมือนความกลัวจากวัยเด็กมันฝังใจมาจนถึงตอนโตเลยล่ะ 🤣


แล้วเพื่อน ๆ ล่ะคะ? มีเรื่องเล่าสยองขวัญในวัยเด็กที่เคยฟังแล้วจำไม่ลืมบ้างไหม? ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ทำให้หลอนสุด ๆ หรือเรื่องที่ขำก็ยังแอบกลัวอยู่ มาแชร์กันเถอะ อยากฟังเรื่องหลอนจากทุกคนจริง ๆ!