ควมเอ๋ยควมฮัก ก่ะสิประจัก ว่ามัน อยู่ม่องได๋ แรกเริ่ม อยู่ม่องกาง หว่างหัวใจ หรือเริ่มใน สมอง คึดเบิ่งเอา ยามแรก เป็นจั่งได๋ ไผ๋ฮู้นำ อย่ามาอำ เสี่ยงสำนวน บ่ควรที่ ไผสิมา กล่อมเลี้ยง-หัวใจนี้ ผู่ได๋ม

๏ หนาวหนาวคราวย่ำค่ำ.... ตะวันต่ำลดลำแสง เย็นเย็นเห็นกลมแดง........ ร่ายแสดงแสงสายัณห์ ๏ ห่มห่มสายลมหนาว....... กรีดผิวกร้าวแตกร้าวนั่น หวิวหวิวลิ่วเหมันต์............ ยามตะวันกลั่นราตรี ๏ จ้าจ้าจ

พรึ่บพรึ่บพรึ่บเสียงนกบินพรึ่บผับ บินไปจับกิ่งไม้ดังกรุบกริบ บินเป็นฝูงยุ่งเหยิงเริงระยิบ บินมาสิบลิบลิ่วปลิวหายไป อันตัวนกหกเหินเมินเวหา บินแรงมาพาดับไฟเทียนไข บินมาค่อยบินมาอ่อยตัวผู้ไซร้ แล้ว

ยางพารากรีดน้ำ แปรเงิน เซาะเปลือกผิวหากเกิน แก่นเนื้อ แห้งเหือดก่อนประเมิน ผลกลับ สนองนา รู้รักษ์รู้จักเกื้อ ต่อต้นยืนยาว ยาง-พารา=คราวเทียบแม้น เมืองไทย ขูดรีดขอดเลือดใน กรีดซ้ำ มองต่อบ่เห็นไกล เพี