...








.. คะนึงครวญ ..



ราตรีระดาษรื้น            ดวงดาว
พรมพร่างนภาสกาว      แจ่มจ้า
ประดุจจักเหินหาว        สุดขอบ อัมพร
เกรงบ่เกรงมิกล้า         หยั่งหล้าเกินตัว ...


ใบระบัดว่อนพลิ้ว         ปลิวลม
พายพัดฉิวโชยชม        หย่อมหญ้า
โอนเอนลู่ประสม         ราวร่าย รำเพย
หอบลิ่วระลอกช้า         เอื่อยโอ้เลียมโลม ...


ละมุนนวลนิ่มเนื้อ          นงพงา
ผุดผาดลออกายา         ผ่องแผ้ว  
วะวาววับนัยนา            งามจรัส ตราตรึง
อวลกรุ่นกำซาบแก้ว      สุดซึ้งจึงครวญ ...







**********************************