แสงจันทร์ในคืนเหงารุมเร้าจิต
                                            คะนึงนิตย์เย้ายวนชวนใฝ่ฝัน
                                            อ้อมกอดอ่อนละมุนกรุ่นแสงจันทร์
                                            ร้องร่ำพันสะท้านทก..อกครั่นคราม

                                            เคยก่ายกอด..พลอดหวานนานยิ่งนัก
                                            ฝังสลัก บ่วงรักลึกซึ้งซึ่งหวั่นหวาม
                                            ซาบซึ้งซ่านรัญจวนครวญใจตาม
                                            เป็นนิยามรักทำนอง..คล้องลีลา..

                                           โอษฐ์นิ่มนวลเย้ายวนชวนสัมผัส
                                           ทรวงกระวัดรัดรึงถึงสุขา-
                                           ดาว์ดึงษ์โลมไล้ ในกายา
                                           ดั่งเหมือนว่า สวรรค์ใกล้พิไลรำ

                                           จำนรรค์เรียงเพียงฝันสะท้านไหว
                                           ตื่นมาให้ใจตื่นฟก..ตกถลำ
                                           น้ำตารื้นขื่นใจ..ให้ระกำ
                                           แสนชอกช้ำอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา.....

                                            
                                             " เพ็ญพิชญา "