มีเพียงสองเรานี้
หลีกไกลวิถีโลก
สายลมระรินโบก
เรียกปลุกพฤกษ์ไหวตน

แสงจันทร์ส่องพลันพลิ้ว
ผ่านพรมละมุนบน
น้ำใสสะท้อนยล
พรายพร่างประดุจดาว

ใจสองสะท้อนสุข
ปลอบใจสลายร้าว
เพียงแสงประกายพราว
สร้างสุขนิรันดร์กาล

โลกนี้มิจำกัด
เงียบงันพิศวงพาน
ธรรมชาติคือสถาน
พบสุขที่ยั่งยืน
..................................