ผมทำงานเป็นเดมี่เชฟผมเ พิ่งได้งานใหม่ในรีสอร์ทแห่งนึงซึ้งผมมาทำงานวันนี้เข้าวันที่18แล้วครับ
ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ผมรู้สึกว่าผมโดนเพื่อนร่วมงานเอาเปรี่ยบครับ  คือชอบใช่เราทำนู้นนี้นั้น ทั้งๆที่งานของผมก็มี ถึงขนาดใช่ยิปแก้วน้ำของตัวเองทั้งๆที่แค่เดินสองก้าวก็ถึงแล้ว ในขนาดที่ผมหั่นไก่มือเลอะ
ไม่แค่นั้นยังใช่ผมทำกับข้าวพนักงานต้มข้าวต้มบัฟเฟ่ทั้งๆที่เป็นหน้าที่ของตัวเอง เอาง่ายๆเรื่องเล็กยังใช่ผม ใช่ไม่พอยังชอบขิง ว่าตัวเองเคยทำตำแหน่ง เดอร์ปาตี
เคยไปเมืองนอก  แต่ที่พูดกับที่ผมเห็นมันสวนทางกันมากครับ  ทั้งการทำงาน หน้าตาอาหาร มันบ่ใช่ บอกว่าผ่านงานโรงแรมมา แต่ซึ่งผมมาทำงานวันแรกครัวสกปกมากๆเลยครับ บ่ดักไม่ล้าง ตัวดูดอากาศไม่ร้าง
แผนรองเต่าไม่ร้าง  ผมก็ไม่รู้นะครับว่าเขาทำงานกันยังไงซึ้งผมมาทำงานวันที่สองผมก็ทำความสอาดหมดทุกอย่าง มันติดเป็นนิสัยครับว่าที่ทำงานมันต้องสอาดซึ่งที่ผมเคยทำมา ไม่เคยเจออะไรเน่าขนาดนี้มาก่อน  ซึ่งก่อนหน้านี้ผมทำงานตำแหน่งชูเชฟมานะครับ ผมทำงานร้านมา13ปีแล้วผมยังไม่ขิงใส่เพื่อนร่วมงานเลย เขาเอารูปอาหารที่บ้านๆมากเลยครับมาขิงใส่ผมผมก็ได้แต่ยิ้ม ผมทนมา18วันแล้วครับทั้งขิงทั้งใช่งานน้ำใจในการทำงานไม่มี เอาของร้านห่อไปกินทำสต๊อกก็มั่วๆซัวๆ แพ็กเป็นถุงแล้วเอามาเท่รวมกันใช่มือหยิบแบบกะ ผมก็งงจะชั่งใส่ถุงให้เปลืองเพื่อใช่หมูกรอบแบบซื้อตามห้างโลละ600โอ๊ยมายก๊อต 
แล้วมาวันนี้นางใช่เพื่อนร่วมงานอีกคนไปเอาของแต่คนนั้นมันก็เหลียมจัดเหมือนกันมันไม่ไปมันก็บอกว่าให้ไปกับผมสิ  ผมก็ขึ้นเลยที่นี้ ก็เลยบอกไปว่าทำเองไม่ได้หรอมีอะไรก็ใช่แต่กูนิผมทำงานมาก็หลายที่เพิ่งเคย พบเคยเจอนิ ที่เป็นแบบนี้ ที่ผ่านมาผมทำงานช่วยกันครับไม่เคยเกี่ยงงาน พอผมพูดก็น่าตายซีดกันเป็นไก่ต้ม ไม่คิดว่าผมจะพูดแบบนี้ไง คนมันเหนื่อยเนอะทำอยู่คนเดียว  หลังจากนั้นผลที่ตามมาคืออะไรรู้ไหมครับ  แต่ละคนทำงานเก็บงานกันอย่างดีและเรียบร้อย
เออแล้วอีกอย่างเอาหน้าเก่งมากผมทำออเดอร์ลูกค้าแทบตายวิ่งหน้าวิ่งหลังอยู่คนเดียวไม่ช่วย  พอนายจะกินข้าวเสนอน่ามาทำให้นายกิน  แล้วแมร่งผัดข้าวผัดอย่างแชะ 55555ผมนิ ขำไม่ไหว คนเราเนอะคนเรา


นี่คืออาหารที่ผมทำตั้งแต่หกปีที่แล้วยังดูโอเคกว่าของ
เขาที่เอามาโชว์ผมอีก คนหน่อคนขิงเก็บจะข่มเรา
ให้ได้จริงๆ