เรายายโรงเรียนตามที่ทำงานพ่อแม่ตอนป.4-6ช่วงป.4เรายายไปโรงเรียนแห่งงหนึ่งเข้าเรียนช้ากว่าเพื่อนตอนเราเข้ามาเรียนวันแรกกเราไม่มีเพื่อนเลยพอไม่กี่อาทิตย์ต่อมาก็มีเพื่อนไม่ชอบเราเพราะเราเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยพูดมันยิ่งทำให้เราไม่มีเพื่อนแล้วเพื่อนกลุ่มนั้นก็มีการแกล้งงเราด่าเราทำให้เราไม่มีเพื่อนตอนเรียนโรงเรียนนั้นเลยพอป.5-6เราก็ยายโรงเรียนมาอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนที่คนน้อยมันทำให้เราที่ไม่กล้าเพราะเคยโดนเรื่องตอนม.4เลยยิ่งเป็นคนที่เงียบกว่าเดิมตอนเราเข้ามาเราก็ไม่มีเพื่อนแล้ววเราก็ไม่รู้ทำไมเพื่อนถึงไม่ชอบเรามาวันแรกก็ไม่ชอบเลยเราเลยไม่มีเพื่อนเลยตลอดที่เรียนมาแต่เราก็ไม่และะตอนนั้นไม่เคยคิดจะบอกพอเราขึ้นม.1ย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งเราก็เริ่มมีเพื่อนเยอะมากเพราะเราค่อยๆกล้าพูดมากขึ้นแต่พอขึ้นมา.2ก็มีปัญหากันในกลุ่มทำให้เหลือไม่กี่คนเพราะต้องเลือกว่าจะอยู่กับเพื่อนคนไหนฝั่นไหนแต่เราก็ไม่ได้คิดไรเพราะเราชินละกับการที่ไม่มีเพื่อนเพื่อนน้อยก็ไม่เป็นไรเเค่ไม่รทำไมตอนขึ้นม.1มันทำให้เรารู้สึกไปโรงเรียนไม่สุกถึงเราจะหัวเราะยิ้มแต่จริงๆเราก็ไม่ได้รู้สึกดีเลยในการไปโรงเรียนมันทำให้คนที่ไปโรงเรียนตอนประถมตลอดพอขึ้นมัธยมความอยากไปโรงเรียนก็ลดลงแต่เราก็ไม่เคยบอกพ่อแม่หรือใครเลยบ้างทีตอนที่เราอยากลาไม่อยากไปโรงเรียนพ่อแม่ก็บอกว่าเรานอนดึกเพราะเล่นแต่โทรศัพท์แล้ววเอาแต่ด่าเราโทษแต่โทรศัพท์ว่าเป็นเหตุผมที่เราไม่อยากไปโรงเรียนด่าเราว่าเราต่างๆไม่เคยถามเลยทำไมถึงไม่อยากไปพอเราจะบอกก็บอกว่าเราอ้างมันทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่มีไรไม่ค่อยบอกคยรอบข้างแต่เราอึดอัดที่ต้องเก็บไว้เลยอยากระบายกับทุกคนเราควรทำไงดีถึงจะถึงมีปมกับโรงเรียน