ขอระบาย หน่อย
ชีวิตมัธยมปลายผมไม่มีความสุขเลย อยู่ม.5 ไปโรงเรียนเหมือนตกนรกทุกวัน เพราะว่าไปเเล้วเพราะไมมีเพื่อนเลยพอขึ้นม.ปลาย ห้องใหม่ เเล้วไอคนที่อยู่ในห้อง มันรู้จักกันตั้งเเต่ม.ต้น ส่วนผมมีคนที่ห้องเดียวกันเเต่ไม่สนิทเเล้วไม่ชอบหน้า เเต่ผมก็พยายามคุยเเต่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินเเละอึดอัด มาก ยิ่ง นานไป ก็ชอบเเก้ล้ง เเบบผมนั่งอยู่ เเล้วมีคนปากระดาษ ใส่หลัง หัวพอหันไปถามก็หน้าเอ๋อ
บอกไม่รู้ไม่ทำ เเล้วของก็ชอบหาย ทั้งปากกา สมุด เเว่น เเล้วยิ่งงานกลุ่ม ยิ่งนรก ผมเเทบไม่มีกลุ่ม ยิ่งถ้าครูไม่จับให้นี้ไม่มีใครเอาผมเลย ผมเครียดมาก ยิ่งวันนี้มันรุมปาช็อกกระดาษใส่ผม เเล้วงานกลุ่มเเสดงละคร วันที่เเสดงผมป่วยเลยไมได้มาเเล้วครูบอกว่าใครไม่มา ให้ไปเเสดงคนเดียว เพราะทุกคนเเสดงหมดเเล้ว เเม่งเครียด
ๆมาโดนพ่อด่าอีกเรื่องย้ายที่เรียน เเม่ฃเครียดจริง
ผมไม่ไหวจริงๆ อดทนสุดๆ ใครไม่เจอไมรู้ว่าเเม่งโครตทรมาน
เกลียดงาน กลุ่ม มาก เครียดสุด ชีวิตมัธยม ไม่มีความสุขเลย
ชีวิตมัธยมปลายผมไม่มีความสุขเลย อยู่ม.5 ไปโรงเรียนเหมือนตกนรกทุกวัน เพราะว่าไปเเล้วเพราะไมมีเพื่อนเลยพอขึ้นม.ปลาย ห้องใหม่ เเล้วไอคนที่อยู่ในห้อง มันรู้จักกันตั้งเเต่ม.ต้น ส่วนผมมีคนที่ห้องเดียวกันเเต่ไม่สนิทเเล้วไม่ชอบหน้า เเต่ผมก็พยายามคุยเเต่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินเเละอึดอัด มาก ยิ่ง นานไป ก็ชอบเเก้ล้ง เเบบผมนั่งอยู่ เเล้วมีคนปากระดาษ ใส่หลัง หัวพอหันไปถามก็หน้าเอ๋อ บอกไม่รู้ไม่ทำ เเล้วของก็ชอบหาย ทั้งปากกา สมุด เเว่น เเล้วยิ่งงานกลุ่ม ยิ่งนรก ผมเเทบไม่มีกลุ่ม ยิ่งถ้าครูไม่จับให้นี้ไม่มีใครเอาผมเลย ผมเครียดมาก ยิ่งวันนี้มันรุมปาช็อกกระดาษใส่ผม เเล้วงานกลุ่มเเสดงละคร วันที่เเสดงผมป่วยเลยไมได้มาเเล้วครูบอกว่าใครไม่มา ให้ไปเเสดงคนเดียว เพราะทุกคนเเสดงหมดเเล้ว เเม่งเครียด ๆมาโดนพ่อด่าอีกเรื่องย้ายที่เรียน เเม่ฃเครียดจริง ผมไม่ไหวจริงๆ อดทนสุดๆ ใครไม่เจอไมรู้ว่าเเม่งโครตทรมาน