ใครๆก็ว่า..
การเมืองเป็นเรื่องของผลประโยชน์

ทั้งผลประโยชน์ส่วนตน 
ทั้งของพรรค ของพวก ของบริวารแวดล้อม

ส่วนผลประโยชน์ของชาติ
มันเป็นแค่เทคนิคการหาเสียง

ก็ไม่รู้ว่าทำไม..
แม้แต่เศรษฐีร้อยล้าน พันล้าน หมื่นล้าน
ก็ยังต้องอยู่ใต้อาณัติของผู้ที่ยิ่งใหญ่กว่าตน

แม้จะรู้ทั้งรู้ว่า บางเรื่อง บางราว
มันไม่ถูกต้อง วิญญูชนไม่พึงกระทำ

ในเวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม
ไม่รู้ว่าจะมีสักแวบหนึ่งไหม

ที่จะสำนึกได้ว่า...
หัวโขนมันสามารถปลิวไปได้ทุกเวลา

และถ้าหัวโขนมันไม่ปลิวไป..

จะคิดที่จะใข้เวลาที่เหลืออยู่ในอำนาจ
ทำสิ่งที่เป็นประโยขน์แก่ประเทศชาติจริงๆ
แม้จะขัดกับคำบัญชาจากเบื้องบนไหม?