ผมคบกับ ผู้หญิงคนหนึ่งผมรักเขามากๆแต่ผมเลิกกับเขามันมีเหตุผลไม่ใช่ไม่รักเรารักกันแต่เราไปต่อกันไม่ได้ผมเสียใจมากๆตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาก็ห้าเดือนแล้วจากหัวข้อที่บอกว่าเกือบตายก็เพราะช่วงเลิกกันแรกแรกนี่แหละครับผมกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับน้ำหนักลงไป 10 กว่าโลผมรู้สึกตอนนั้นคุยไปทุกอย่างในตอนที่มีเขากลับไม่มีเขามันแตกต่างกันแต่คุณเชื่อไหมครับว่าคนที่เกือบตายในวันนั้นกลับมา มีความสุขอีกครั้งในวันนี้ช่วงแรกยอมรับความจริงไม่ได้เลยครับที่จะต้องเลิกกับเขาไปทั้งทั้งที่ยังรักแล้วทำใจไม่ได้ที่จะต้องเห็นเค้าไปคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่เราถึงตอนนี้ ผมมีความสุขกับเพื่อนเพื่อนกับครอบครัวกับสิ่งที่ผมอยากทำอะไรใหม่ใหม่ที่ไม่เคยทำก็ได้ทำ เชื่อสิครับว่าคนที่เลิกกันไปแล้วมูฟออนไปแล้วมันไม่มีหรอกครับที่จะไม่คิดถึงกันทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่มีความสุขให้คิดถึงและจะคิดถึงแต่เรื่องดีดีเรื่องแย่แย่ที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันถึงตอนนั้น เราอาจจะไม่ได้คิดแบบที่เคยคิดในอดีตเราก็ได้เราลองเปลี่ยนจุดโฟกัสจากที่อยากมีแฟนได้กลับมาอยู่คนเดียวแล้วใช้ชีวิตให้เต็มที่อย่างมีความสุขมันไม่มีอะไรหรอกครับที่ดีไปกว่าการมีแฟนกับไม่มีแฟน แต่แค่ความสุขมันคนละแบบที่ไม่สามารถอธิบายได้หรือสำหรับวันนี้คนที่กำลังอกหักอยู่อยากจะบอกว่าสู้สู้นะครับเราย่อมมีวันที่แย่แล้วมันจะผ่านไปได้ไม่มีใครมาเข้าใจความรู้สึกเราที่เราเป็นอยู่ตอนที่เราอกหักหรอกครับมีแต่เราที่เข้าใจตัวเองมากที่สุดและสำหรับคนที่กำลังอยากจะเลิกกับแฟน ลองคิดดูดีดีก่อนนะครับว่าวันที่เรารักกันวันแรก เราสองคนรักกันมากแค่ไหนและสำหรับคนที่กำลังทำนิสัยแย่แย่และกำลังจะปรับปรุงตัวในเมื่อคุณไม่อยากเสียเค้าไปก็ต้องทำตัวแบบที่ดีกว่าเดิมก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ปรับปรุงตัวเลยแบบผมนั่นเองผมเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังมีทุกข์ในความรักอยู่นะครับ