เดิมทีเราทำงานเป็นแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว แต่ด้วยเศรษฐกิจย่ำแย่ ขายได้น้อยลงมาก แถมของแพงขึ้น เราเลยตัดสินใจหางานประจำทำ โดยให้สามีขายคนเดียว เราได้ทำงานเป็นพนักงานต้อนรับโรงแรมแห่งหนึ่ง ตอนได้งานดีใจมากที่ได้ทำ ทำไปเรื่อยๆ ได้4-5 เดือน เรายังไม่ได้บรรจุนะ ยังเป็นรายวันอยู่ แต่มาวันหนึ่ง มีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน เราเลยกดแอฟเงินกู้ ได้เงินมา2300 เพราะมันใหแค่นี้ แต่ผลที่ตามมา ดอกเบี้ยโหดมาก จากที่มันแจ้งว่าคืนเงินใน91 วัน มันเหลือแค่7 วัน แล้วโทรระรานทุกคนในเบอร์ของเรา รวมถึงเจ้านายเรา จนเราโดนเจ้านายมาต่อว่าหาว่าเราเอาชื่อเขาไปประกันซึ่งเรา เราบอกว่าไม่ได้เอาไปเพราะมันดึงข้อมูลมือถือได้เขาไม่เชื่อ บอกให้เราสารภาพ ยอมรับผิด ตอนนั้นคือเข้าใจความรู้สึกคนที่ไม่ผิดแจ่โดนกล่าวหา และบังคับให้ยอมรับมันเป็นยังไง

ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก แล้วเจ้านายก็มาบอกเราว่า ที่ทำงานที่นี่ ไม่มีใครชอบเราหรอกนะ ที่ให้ทำงานเพราะสงสาร เราเลยอึ้งไปเลย เพราะเรามาทำงานก็ตั้งใจทำงานแล้ว คือแบบพูดไรไม่ออกเลย เราก็ให้โอกาสเราทำงานต่อ เพราะเราขอไม่อยากออกงานเพราะถ้าออก ครอบครัวเราต้องเดือดร้อนแน่ๆ 
วันนั้นความรู้สึกเราเคว้งมาก จนขนาดอยากฆ่าตัวตายเลยนะ แต่ที่ห่วงอย่างเดียวคือลูก

ทุกวันนี้เรามาทำงานทุกวันโดยที่ไม่ได้มีความสุขกับมันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกกดดัน กังวล คิดมาก รู้ว่าพอช่วงเราไม่อยู่เขาเอาเราไปนินทาแน่นอน
จะหางานใหม่ ด้วยอายุเราเยอะ40กว่าแล้ว หางานก็หายาก ทุกวันนี้ ฝืนทำไป โดยที่เราไม่ได้บอกใครเลยทั้งแม่ ทั้งสามี ทั้งลูก เราแกล้งมีความสุขกับมัน ทำไปนึกอย่างเดียวเพื่อเงินๆ รอแค่วันสิ้นเดือน ..... ควรทำยังไงต่อไปดีค่ะ อยู่แบบอึดอัดแต่เพื่อเงินเพื่อลูก (ตอนขายก๋วยเตี๋ยวมีความสุขมากกว่าค่ะ แต่เนื่องด้วยเศรษฐกิจ มันไม่ได้จริงๆ)