ต่อจากกระทู้ก่อนหน้านี้
เรากลายเป็นผู้ป่วยที่จิตใจย่ำแย่จนต้องรักษาอาการซึมเศร้า
เราท้อแท้ที่จะเดินต่อมากๆ รู้สึกถึงความเคว้ง เราออกมาโดยที่
ไม่มีงาน ไม่มีที่พัก และเงินติดตัวก็มีไม่มากนัก มันทำให้เราไม่รู้จะเอากำลังใจที่ไหนมาสู้ต่อ
เราทั้งเสียใจ และเจ็บใจ ที่เคยทิ้งอนาคตตัวเองเพื่อคนรัก 

เราพยายามนึกถึงสิ่งฮิลใจทุกอย่าง ทั้งพ่อแม่ หรือคำดูถูก ก็แล้ว
แต่มันไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย ตอนนี้มันดาวน์ โลกไม่สดใส
และมันกำลังดิ่งลงเรื่อยๆ