DECAMERON บันเทิงทศวาร
หนังสือคลาสสิค และหนังซีรี่ย์ชุดใหม่ของ NETFLIX ขอแนะนำหนังสือก่อน
ทุกท่านที่ผ่านการระบาดครั้งใหญ่ของโรค
COVID 19 คงจะจำภาพคนป่วยล้นโรงพยาบาล
คนตายล้นวัดเมรุเผาทนไม่ไหวแตกทำลายไป
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อนแล้วในเมืองฟลอแรนส์ ประเทศอิตาลี
เมื่อปีคริสตศักราช ๑๓๔๘, ในกรุงฟลอแรน์ศ (Florence) เมืองสวยงามที่หนึ่งในประเทศอิตาลี (Italy) ได้อุบัติกาฬโรคร้ายแรงน่าสะพึ่งกลัว จะเป็นด้วยพลานุภาพของทุรนักษัตรทั้งหลายบันดาลให้เป็นไป หรือพระเจ้า (God) ลงโทษแก่มนุษย์สัตตบาปโดยตรงก็ว่าไม่ได้, เกิดขึ้นในจังหวัดเลวันท (Levant) หลายปีก่อนหน้านั้นมาแล้ว ค่อยๆ แพร่หลายไปทีละตำบลสองตำบล ขนเอาชีวิตคนชีวิตสัตว์ไปเสียเหลือที่จะคณนา แล้วก็ลามปามมาถึงจังหวัดตะวันตก. ในจังหวัดนั้น ถึงแม้ว่ามนุษย์ ได้ใช้อุปเทศ เลศอุบาย ป้องกันล่วงหน้า ไว้แล้ว เช่นรักษาความสะอาดของบ้านช่องไม่ให้มีสิ่งโสโครก เชื้อแห่งโรค คือตัวจุลินทรีย์ จัดการย้ายที่โยกตำบลคนทั้งหลายที่ต้องสงสัยว่าเป็นโรค, ออกประกาศแนะนำวิธีกันป่วยช่วยรักษาความสำราญไว้, ถึงกับได้มีการแห่แหนบนบานศาลกล่าวพระเจ้าให้ช่วย, ยักเยืองใช้อุปเท่ห์ทุกเยี่ยงอย่างแล้วก็ดี โรคระบาดนั้นยังมาแสดงอรูปินทรีย์ของมันประจักษ์แจ้งในร่างมนุษย์, กล่าวคือ มันมาผุดขึ้นในฤดูวรรษาแห่งปีนั้น เล่นเอามนุษย์พรั่นเศร้าใจไปตามกัน ผิดกับที่เป็นในภาคบูรพา : ในภาคนั้นอาการร้ายของโรค ถ้าให้มีโลหิตไหลทางจมูก เป็นหมายรู้ว่ามาเอาชีวิต คนใดคนนั้นไม่มีรอด ; ในภาคตะวันตกอาการของมันให้เกิดบวมนั้นเป็นไตในสองช่องรักแร้, บ้างมีขนาดเท่าผลสาลี่, บ้างเท่าฟองไข่ เมื่อบวมแล้วมีเม็ดกาฬสีม่วงผุดตามเนื้อตามตัวทั่วไป, บางคราวเม็ดใหญ่ แต่จำนวนน้อยกว่าเม็ดเล็ก, บางครั้งเม็ดเล็กขึ้นดาดเต็มตัว, น่าสังเวช, ทั้งสองชนิดนี้เป็นมารคุเทศก์นำคนไปสู่มรณะ, ความรู้ของแพทย์ก็ดี สรรพคุณยาก็ดี จะได้เป็นคุณประโยชน์แก่การบำบัดโรคร้ายนี้หามิได้เลย ทั้งนี้ใช่ว่าโรคนั้น มีสมุฏฐานอาการตาย หรือนายแพทย์ทั้งหลาย ( อันมีจำนวนมาก นับจำพวกหมอเก๊ ๆ และ จำพวกแม่ผู้หญิง ตุ้งติ้งปลอมเข้าในจำนวนนี้ด้วย) จะไม่สามารถหยั่งรู้สมุฏฐานของโรคนั้นหามิได้ ใช่ว่าจะไม่หาทางป้องกันได้จริง ๆ ก็หามิได้ แต่คนไข้น้อยคนจะรอดพ้นความตาย : โดยมากมักตายวันไข้สามนับแต่วันล้มใข้บ้าง, บางคนตาย ก่อนวันที่สาม, บางคนหนึ่งวันกว่านั้นจึงตาย โดยไม่มีอาการกระวนกระวาย แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง, ความระบาดอย่างร้ายแรงแห่งโรคครั้งนี้คือ เมื่อมันจับคนหนึ่งเข้าแล้ว เลยติดต่อไปใหญ่ ราวกับไฟลามเชื้อ
ผู้เขียนชื่อ โอวันนี่ บอกกาจจิโอ ชาติ อิตลี เกิด เมื่อ ค.ศ. ๑๓๑๓ บุตร พ่อค้าเมือง ฟลอแรน์ศ,
และเป็นผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกับชาวเมือง
เห็นภาพสลดหดหู่ด้วยตาของตัวเอง จึงเอาเหตุการณ์ดังกล่าวมาเป็นตันเรื่องของหนังสือ
วิธีเขียน ก็คือเขาเก็บเล็มนิยายต่าง ๆ ในสมัยของเขา มาร้อยกรองตกแต่งรูปความเข้าใหม่ ดัดแปลงถ้อยคำสำนวนที่ไม่สละสลวยให้ไพเราะและน่าอ่านยิ่งขึ้น จึงมีผู้นิยมเรื่องนี้ทั่วไป หนังสือจะเล่าเรื่องของพี่น้องหญิงสาว
เจ็ดคน กับชายหนุ่มสามคน พร้อมบ่าวประจำตัว
หนีออกจากเมืองไปสู่ชนบท ได้พบกับวิลล่าสวย
งามใหญ่โตถูกทิ้งเอาไว้ จึงได้อาศัยพักให้ห่าง
จากโรคร้าย ชายหญิงสิบคนหาความสำราญให้
แก่หมู่ของตัวเอง โดยผลัดกันเป็นราชาในแต่ละวัน และจบวันโดยให้แต่ละคนเล่านิยายคนละเรื่อง ทำเช่นนี้อยู่สิบวันรวมเป็นนิยายร้อยเรื่อง
มีแปลเป็นไทยหลายสำนวน และตั้งชื่อต่างกันไป เล่มที่ชื่อว่า บันเทิงทศวาร นี้เป็นที่นิยมอ่านกันมาก ในสมัยที่ผู้หญิงได้เรียนหนังสือและอ่านหนังสือได้แล้ว จะต้องหาหนังสือเรื่องนี้มาอ่าน
แต่จะอ่านอย่างเปิดเผยเช่น อิเหนา สามก๊ก
ราชาธิราช ไม่ได้ ต้องอ่านไนที่เร้นลับส่วนตัว
มิฉะนั้นจะเสียการเป็น กุลสตรี
ลิ้งค์เข้าอ่านหนังสือ บันเทิงทศวาร
หนังสือเก็บไว้บนกูเกิลไดรฟ์ในห้อง
หนังสือเก่าในตู้
https://drive.google.com/file/d/1ak7RWLvjyUVBZ7Kz_U_RYVn7p7kgrn9h/view?usp=drivesdk
DECAMERON บันเทิงทศวาร
DECAMERON บันเทิงทศวาร
หนังสือคลาสสิค และหนังซีรี่ย์ชุดใหม่ของ NETFLIX ขอแนะนำหนังสือก่อน
ทุกท่านที่ผ่านการระบาดครั้งใหญ่ของโรค
COVID 19 คงจะจำภาพคนป่วยล้นโรงพยาบาล
คนตายล้นวัดเมรุเผาทนไม่ไหวแตกทำลายไป
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อนแล้วในเมืองฟลอแรนส์ ประเทศอิตาลี
เมื่อปีคริสตศักราช ๑๓๔๘, ในกรุงฟลอแรน์ศ (Florence) เมืองสวยงามที่หนึ่งในประเทศอิตาลี (Italy) ได้อุบัติกาฬโรคร้ายแรงน่าสะพึ่งกลัว จะเป็นด้วยพลานุภาพของทุรนักษัตรทั้งหลายบันดาลให้เป็นไป หรือพระเจ้า (God) ลงโทษแก่มนุษย์สัตตบาปโดยตรงก็ว่าไม่ได้, เกิดขึ้นในจังหวัดเลวันท (Levant) หลายปีก่อนหน้านั้นมาแล้ว ค่อยๆ แพร่หลายไปทีละตำบลสองตำบล ขนเอาชีวิตคนชีวิตสัตว์ไปเสียเหลือที่จะคณนา แล้วก็ลามปามมาถึงจังหวัดตะวันตก. ในจังหวัดนั้น ถึงแม้ว่ามนุษย์ ได้ใช้อุปเทศ เลศอุบาย ป้องกันล่วงหน้า ไว้แล้ว เช่นรักษาความสะอาดของบ้านช่องไม่ให้มีสิ่งโสโครก เชื้อแห่งโรค คือตัวจุลินทรีย์ จัดการย้ายที่โยกตำบลคนทั้งหลายที่ต้องสงสัยว่าเป็นโรค, ออกประกาศแนะนำวิธีกันป่วยช่วยรักษาความสำราญไว้, ถึงกับได้มีการแห่แหนบนบานศาลกล่าวพระเจ้าให้ช่วย, ยักเยืองใช้อุปเท่ห์ทุกเยี่ยงอย่างแล้วก็ดี โรคระบาดนั้นยังมาแสดงอรูปินทรีย์ของมันประจักษ์แจ้งในร่างมนุษย์, กล่าวคือ มันมาผุดขึ้นในฤดูวรรษาแห่งปีนั้น เล่นเอามนุษย์พรั่นเศร้าใจไปตามกัน ผิดกับที่เป็นในภาคบูรพา : ในภาคนั้นอาการร้ายของโรค ถ้าให้มีโลหิตไหลทางจมูก เป็นหมายรู้ว่ามาเอาชีวิต คนใดคนนั้นไม่มีรอด ; ในภาคตะวันตกอาการของมันให้เกิดบวมนั้นเป็นไตในสองช่องรักแร้, บ้างมีขนาดเท่าผลสาลี่, บ้างเท่าฟองไข่ เมื่อบวมแล้วมีเม็ดกาฬสีม่วงผุดตามเนื้อตามตัวทั่วไป, บางคราวเม็ดใหญ่ แต่จำนวนน้อยกว่าเม็ดเล็ก, บางครั้งเม็ดเล็กขึ้นดาดเต็มตัว, น่าสังเวช, ทั้งสองชนิดนี้เป็นมารคุเทศก์นำคนไปสู่มรณะ, ความรู้ของแพทย์ก็ดี สรรพคุณยาก็ดี จะได้เป็นคุณประโยชน์แก่การบำบัดโรคร้ายนี้หามิได้เลย ทั้งนี้ใช่ว่าโรคนั้น มีสมุฏฐานอาการตาย หรือนายแพทย์ทั้งหลาย ( อันมีจำนวนมาก นับจำพวกหมอเก๊ ๆ และ จำพวกแม่ผู้หญิง ตุ้งติ้งปลอมเข้าในจำนวนนี้ด้วย) จะไม่สามารถหยั่งรู้สมุฏฐานของโรคนั้นหามิได้ ใช่ว่าจะไม่หาทางป้องกันได้จริง ๆ ก็หามิได้ แต่คนไข้น้อยคนจะรอดพ้นความตาย : โดยมากมักตายวันไข้สามนับแต่วันล้มใข้บ้าง, บางคนตาย ก่อนวันที่สาม, บางคนหนึ่งวันกว่านั้นจึงตาย โดยไม่มีอาการกระวนกระวาย แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง, ความระบาดอย่างร้ายแรงแห่งโรคครั้งนี้คือ เมื่อมันจับคนหนึ่งเข้าแล้ว เลยติดต่อไปใหญ่ ราวกับไฟลามเชื้อ
ผู้เขียนชื่อ โอวันนี่ บอกกาจจิโอ ชาติ อิตลี เกิด เมื่อ ค.ศ. ๑๓๑๓ บุตร พ่อค้าเมือง ฟลอแรน์ศ,
และเป็นผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกับชาวเมือง
เห็นภาพสลดหดหู่ด้วยตาของตัวเอง จึงเอาเหตุการณ์ดังกล่าวมาเป็นตันเรื่องของหนังสือ
วิธีเขียน ก็คือเขาเก็บเล็มนิยายต่าง ๆ ในสมัยของเขา มาร้อยกรองตกแต่งรูปความเข้าใหม่ ดัดแปลงถ้อยคำสำนวนที่ไม่สละสลวยให้ไพเราะและน่าอ่านยิ่งขึ้น จึงมีผู้นิยมเรื่องนี้ทั่วไป หนังสือจะเล่าเรื่องของพี่น้องหญิงสาว
เจ็ดคน กับชายหนุ่มสามคน พร้อมบ่าวประจำตัว
หนีออกจากเมืองไปสู่ชนบท ได้พบกับวิลล่าสวย
งามใหญ่โตถูกทิ้งเอาไว้ จึงได้อาศัยพักให้ห่าง
จากโรคร้าย ชายหญิงสิบคนหาความสำราญให้
แก่หมู่ของตัวเอง โดยผลัดกันเป็นราชาในแต่ละวัน และจบวันโดยให้แต่ละคนเล่านิยายคนละเรื่อง ทำเช่นนี้อยู่สิบวันรวมเป็นนิยายร้อยเรื่อง
มีแปลเป็นไทยหลายสำนวน และตั้งชื่อต่างกันไป เล่มที่ชื่อว่า บันเทิงทศวาร นี้เป็นที่นิยมอ่านกันมาก ในสมัยที่ผู้หญิงได้เรียนหนังสือและอ่านหนังสือได้แล้ว จะต้องหาหนังสือเรื่องนี้มาอ่าน
แต่จะอ่านอย่างเปิดเผยเช่น อิเหนา สามก๊ก
ราชาธิราช ไม่ได้ ต้องอ่านไนที่เร้นลับส่วนตัว
มิฉะนั้นจะเสียการเป็น กุลสตรี
ลิ้งค์เข้าอ่านหนังสือ บันเทิงทศวาร
หนังสือเก็บไว้บนกูเกิลไดรฟ์ในห้อง
หนังสือเก่าในตู้
https://drive.google.com/file/d/1ak7RWLvjyUVBZ7Kz_U_RYVn7p7kgrn9h/view?usp=drivesdk