สวัสดีค่ะ บ้านเรามี3คนพี่น้อง พี่ชายเราอายุ 38 เราอายุ 30 และน้องเราอายุ 27(น้องสาวเป็นโรคปัญญาอ่อน)ไม่สามารถอ่านหนังสือ คิดเลข และบกพร่องในทุกด้าน แต่ชีวิตประจำวันอาบน้ำดูแลความสะอาด ทานข้าวได้เองตามปกติ ยกเว้นเรื่องสติปัญญาที่จะช้า เราเป็นลูกคนกลาง เเม่เสียจากอุบัติเหตุตั้งแต่เด็ก(ตอนเราอายุ 11ขวบ แม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เป็นเสาหลัก) พี่ชายจึงเสียสละลาออกจากการเรียน และเป็นคนดูแลส่งเสียเราเรียนจนจบระดับปริญญาตรี ปัจจุบันเราทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชนอีกจังหวัดหนึ่งเพราะหาเงินได้มากกว่า เราคอยดูแลทำงานส่งเงินให้ที่บ้านใช้ พี่ชายเป็นคนดูแลน้องสาวอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัด(บ้านที่แม่ทำไว้ให้ก่อนจะเสีย โชคดีจังที่ยังมีบ้าน ขอบคุณแม่นะคะ คิดถึงแม่นะ) เพราะน้องสาวต้องมีคนดูแลตลอด หน้าตาเค้าสวยกลัวคนอื่นมารังแก และน้องสาวไม่สามารถทำงานแบบคนทั่วไปได้ พี่ชายก็มีรับจ้างทั่วไปบ้าง แต่ก็ไปได้ไม่นาน เพราะต้องคอยดูแลน้อง  จึงอยากจะขอปรึกษาทุกท่านที่เห็นบทความนี้ว่า เราจะทำใจอย่างไรไม่ให้ห่วงน้อง และทำใจอย่างไรเพราะบางทีสมองก็วิตกกังวล กลัวว่าตัวเองกับพี่ชายวันนึงจะเสียชีวิตกันก่อน แล้วน้องสาวจะต้องอยู่โดดเดี่ยว ดูแลตัวเองไม่ได้ สวัสดิการรัฐก็ไม่ได้มีอะไรช่วยเหลือคนพิการทางสมองได้ขนาดนั้น ถึงวันข้างหน้ามี น้องเราก็จะไม่มีคนดูแลจัดการให้ เราจะทำใจให้เบาห่วง เบากังวล ไม่เครียดได้อย่างไรบ้างค่ะ และเรากับพี่ชายจะต้องเตรียมอะไรไว้ให้น้องสาวบ้างหากวันนึงเราต้องตายจากกันไปก่อน ...

เรากับพี่ชายไม่มีครอบครัวค่ะ คิดไว้ว่าจะไม่มี ไม่อยากมีลูก ไม่อยากรักใครเพิ่มแล้ว กลัวจะเสียใจเมื่อถึงวันที่ต้องจากลา 

รายละเอียดครอบครัวมีมากกว่านี้นะคะแต่กลัวจะยาวไป
ขออนุญาตสรุปเป็นใจความสั้นๆนะคะ พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป

รักน้องค่ะ แต่ได้แต่ภาวนาชาตินี้ขอให้น้องเสียก่อนเรากับพี่ชาย