เราอยู่บ้านแล้วรู้สึกไร้ตัวตน  พ่อแม่ไม่คุยกับเรา  เอาแต่ด่าว่าเราป่วย  จิตป่วย จะเอาเราไปไว้ รพ. ก็ป่วยจริง เราเป็นไบโพล่าร์ กินยาทุกวันตามหมอสั่ง ก็ออกไปทำงานตามหน้าที่  วันหยุด

พ่อแม่ รู้สึกเกลียดขยะแขยง  ไม่อยากอยู่ใกล้   รักลูกก็ไม่เท่ากัน  ขี้เกียจทำงาน อยากให้ลูกเลี้ยง มีลูกก็เพื่อให้มาเลี้ยงตัวเอง ด่าเราด้อยค่าเรา ทำดีด้วยก็ไม่เคยเห็นค่า  พูด

คือเรามีเพื่อนสนิทกัน3คนร่วมเราเป็น4คนแต่พอมาแตกหักเพราะเราเองก็ชอบคนเดียวกันกับเพื่อนเลย  เรื่องมันเกิดจากตรงที่ว่าเรากับเพื่อนไปเที่ยวกันแล้วรุ่นพี่คนที่เพื่อนแอบชอบมาด้วย คือเรายอมรับนะว่าแอบช

มีพี่น้อง4คน คนโตก็ทำงาน ส่วนอีก2คนพ่อแม่่เราแยกทางกัน พี่สาวคนกลางก็อยู่กับพ่อพ่อรักมาก ส่วนเรากับพี่ชายอยู่กับแม่ แต่แม่ไม่เคยรักเราเลย รักแต่พี่ชายให้ทุกอย่างกับพี่ชาย  ส่วนเราโดนด่าประจำทุกคร

สวัสดีคับผมชื่อเก่าอายุ16ปีผเกิดมาในครอบครัวที่แม่ไม่เบี้ยงพ่อไปไหนไม่รู้จะมีลุงคอยส่งเงินให้กินให้ใช่ตลอดตแนนั้นผมอายุ14ตอนที่ลุงผมไม่มีลูกนั้นเขาก็รักผมอยู่หรอกแต่พอนานๆเข้าเขามีลูกนิสัยเขาก็เริ่มเป

เราไม่รู้จะปรึกษาใครดีเพราะว่าไม่กล้าพูดกับใครด้วยไม่กล้าบอกคนรอบตัวกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องภายในครอบครัวแต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วคือพ่อเราติดยาเวลาเขาเสพยาเขาก็เป็นคนปกติแต่พอเขาไม่มียาเสพเขาจะหงุด

ทั้งๆ ที่เป็นนิยายปรัมปราลอกมาจากตาแตงกวาของฝั่งพุกาม คนไทยชาตินิยม รู้ทั้งรู้นะคะ แต่ก็อมๆ กันมาพ่น ใส่เขมร ว่า เป็นทาส  เกลียดเขมร จะว่าชอบเคลม ก็ควรจะโจมตีในจุดนั้นๆ  ดิชั้นก็ใช่ชอบการ

ไม่ต้องบอกนะว่าพ่อเลี้ยงเรา มีแต่และแม่ตลอดที่ช่วยเราเหลือเราทั้งชีวิตแถมยังซื้ออะไรหลายอย่างให้เรา ในคณะที่พ่อก็ได้แค่ด่าๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ด่า เราไม่อยากเรียกมันว่าพ่อแต่อยากเรียกมันว่าสัตว์นรกเพราะมันชอบ

ขอระบายหน่อยนะค่ะเราแค่รุ้สึกเกลียดแม่มากๆเรื่องคือ แม่กับพ่อของเราแยกทางกันตัวเราเองเป็นลูกคนเดียวเราหลังจากที่แม่แยกกับพ่อเราย้ายไปอยู่กับแม่แม่เราทำอาชีพเปิดร้านตัดเสื้อวินในตอนนั้นแม่เราก้อช่วยเหล