ขอระบายหน่อยนะค่ะเราแค่รุ้สึกเกลียดแม่มากๆเรื่องคือ
แม่กับพ่อของเราแยกทางกันตัวเราเองเป็นลูกคนเดียวเราหลังจากที่แม่แยกกับพ่อเราย้ายไปอยู่กับแม่แม่เราทำอาชีพเปิดร้านตัดเสื้อวินในตอนนั้นแม่เราก้อช่วยเหลือหลานซึ่งเป็นลูกของพี่ชาย(หลานแม่ทำงานประจำแต่ด้วยภาระหนี้สินเรยหนีหนี้)แม่เรารับหลานมาทำงานด้วยที่ร้านเสื้อวิน เราเกลียดทั้งแม่และหลานเค้าเพราะตั้งแต่หลานเค้ามาอยู่แม่เราคอยช่วยเหลือทุกอย่างแม้กระทั้งหลานเป็นหนี้ก้อตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวช่วยใช้หนี้จนหมดแล้วแม่ก้อมายืมเงินเราไป100,000 โดยเงินนี้เปนเงินที่เรามีโชคมีลาภได้มาแต่แม่กลับเอาเงินเราไปช่วยเหลือหลานแล้วหลานเค้าก้อคอยเอาเปรียบแม่เราสารพัดไม่ว่าจะเปน เรื่องของใช้ในการทำงานเช่น ด้ายอะไหล่ต่างๆมันไม่เคยออกจักรที่ใช้เย็บผ้าก้อเปนของแม่เราพอจักรพังทีก้อมาโทดหาว่าเราทำพังทั้งๆที่เราไม่เคยไปยุ่งมันก้อหาข้ออ้างสารพัดเพื่อที่จะไม่จ่ายค่าซ่อมไม่พอบางทีอย่างขนลูกขนผัวตัวเองมากินมาใช้กะแม่เราคอยล้างผลานแม่เราสารพัดแต่แม่เราก้อยังโง่ให้เค้าเอาเปรียบคือกับหลานแม่เราใจดีทุกอย่างแต่กับเราแม่เราเอาเปรียบเราสารพัดเอาเงินที่เรามีไปช่วยเหลือหลานยอมมาโกหกยืมเงินเราเพื่อไปช่วยหลานคือถ้าอยากช่วยก้อไม่ควนมาเดือดร้อนเรา เราควรจะทำยังไงกับคนแบบนี้ดีเจอแม่ที่เห็นแก่ตัวเอาแต่ตนอื่นแต่เวลาเดือดร้อนนึกถึงลูกตัวเองขึ้นมาทันที