ผมเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับปัญหาก่อนหน้าไว้นานแล้วครับ แต่เข้าระบบไม่ได้ ขออนุญาตเล่ารายละเอียดย้อนหลังนะครับ
ผมเป็นเกย์ครับ ไม่ได้แสดงออกหรือเปิดเผย ผมคบกับคนญี่ปุ่นที่มาทำงานในไทยครับ อายุห่างกันเป็นรอบ
แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผม เพราะรักเขาจริง ๆ พื้นฐานผมไม่ได้มีฐานะครับ ทำงานพาร์ตไทม์เลี้ยงตัวเอง
ไม่ได้พึ่งพาเขา และก็ไม่ใช่ฟีลเลี้ยงดูแต่อย่างใด
   ผมตั้งใจเรียนจนได้รับทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัย และสร้างชื่อเสียงจนได้รับเชิญออกรายการโทรทัศน์
จนในที่สุดก็ได้ออกสื่ออยู่บ่อยๆ แทบทุกสัปดาห์ นอกจากอนาคตตัวเองแล้ว เบื้องลึกก็เพื่อให้เขายอมรับในตัวผมครับ
เราทะเลาะกันหลายครั้งด้วยเรื่องเดิม ๆ เขานอกใจผมอยู่เสมอ เช่นเล่นแอพหาคู่ หลายแอพมาก
จุดประสงค์คือต้องการที่จะ ONS หรือ หา FWB ครับ จับได้ทั้งหมด 6 ครั้ง และครั้งที่ 6 นี้ เด็กคนล่าสุดก็ได้แคปแชตให้ผมดูครับ 
ผมให้อภัยมาโดยตลอด และคิดอยู่เสมอว่าความซื่อสัตย์ ความภักดี เป็นสิ่งที่ทุกคนทุกคู่พึงจะมี เราเลิกกันหลายครั้ง
แล้วเขาก็กลับมาง้อครับ จนในครั้งนี้ผมทนไม่ไหวเลยตัดพ้อไป เขาบอกผมว่าจริงๆ แล้วเขาอยากกลับญี่ปุ่น
เขาไม่สามารถดูแลผมได้ เราจะยุติความสัมพันธ์เลยดีไหม เลยตอบกลับไปว่า ผมไม่ได้รับความยุติธรรม
นั่นคือการหนีปัญหา เขาก็ขอโทษและยอมรับผิดครับ แต่พอผมเช็กจากแอพเหล่านั้นเขาก็ยังเข้าใช้งาน เรื่อยๆ 
ผมเลยต่อว่าชุดใหญ่ ไม่ได้หยาบคายแต่ก็ทำลายจิตใจเขาพอสมควรครับ และก็ขู่ไปว่า สักวันผมอาจจะไปพบผู้บริหารบริษัทเขา 
เขาให้คำสัญญาว่าจะลบทุกแอพและจะไม่ติดต่อกับคนต่างชาติ ( ที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น ) และลบจริงๆครับ เขาอันฟอลโลไอจีนับร้อย
ลบภาพโปรไฟล์ตัวเองทิ้ง และเก็บตัวเหมือนกำลังมีปัญหาทางจิต แต่ก็ยังส่งไลน์หากันนะครับ แต่ก็หมางเมิน ทั้งหมด 5 วันครับ
   จนในที่สุดวันนี้เขาบอกว่าเขาคิดที่จะยุติความสัมพันธ์ครับ เขาเสนอชวนผมไปทานข้าวครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะไม่ได้พบกันอีก
เขามีอาการซึมเศร้า เขาขอโทษที่ทำร้ายจิตใจผม และเขาสัญญาจะไม่ติดต่อใครอีก จะทำแต่งาน การที่ผมขู่เรื่องจะบอกบริษัท
ทำให้เขาเครียดมากและกลัว ซึ่งจริงๆ เจตนาผมก็แค่ต้องการให้เขาไม่มีความสุข ทุกข์ร้อนเหมือนที่ผมโดนกระทำครับ
ไม่ได้จะไปบอกบริษัทจริงๆ เพราะเขาเองก็เคยบอกว่าจริงๆแล้วอยากหยุดพฤติกรรมสำส่_นนี้ การตีกรอบสักระยะก็น่าจะยุติธรรมนี่ครับ
   ไม่นานผมก็ใจอ่อนครับ เลยบอกเขาไปว่า  " จริง ๆ แล้วผมไม่สามารถเห็นคุณทุกข์ใจและทำร้ายคุณได้ เพราะผมยังรักคุณอยู่
ผมขอแบกรับความเจ็บปวดนี้เพียงคนเดียว วันที่ 31 นี้ จะครบรอบ 1 ปีที่เราพบกัน คุณสะดวกพบผมเวลาไหน ? 
ผมหวังว่าคุณจะเข้มแข็ง ครอบครัวของคุณรอคอยที่จะชื่นชมความสำเร็จของคุณ ผมเป็นแค่ไม้ขีดไฟที่ยอมจุดตัวเอง
เพื่อให้ดอกทานตะวันหันมามอง แต่สุดท้ายดอกทานตะวันก็หันมองดวงอาทิตย์ ผมจะจดจำความดีของคุณตลอดไป"
   เขาตอบกลับมาว่า " เขาเพิ่งเลิกงาน วันที่ 31น่าจะเสร็จงาน 18:30 น. และอาจจะพบผมได้ 19:30 น. 
และเขาอยากจะขอโทษผมจริงๆ ที่ทำร้ายผมด้วยความอ่อนแอและความไม่ซื่อสัตย์ของเขา ขณะนี้เขากำลังชะล้างจิตใจ
มุ่งแค่งานอย่างเดียว ส่งฝันดี "

   คำถามคือ 
   ผมควรวางตัวอย่างไรตอนไปพบเขาครับ  ผมกะว่าจะสวมชุดเดิม เซ็ตผมทรงเดิม ไปร้านอาหารเดิมในวันที่เขาขอคบ
อย่างน้อย อาจทำให้เขารู้สึกเสียดาย อาลัยอาวรณ์ เป็นบทเรียนให้เขาบ้าง แต่ผมคงไม่กลับไปแล้วแหละครับ
เจ็บปวดมามากพอแล้ว ทุกท่านมีความเห็นอย่างไร กับการวางตัวในการดินเนอร์มื้อสุดท้ายครับ ขอบคุณมากครับ