จะมาเล่าประสบการณ์จริงทีเ่กิดขึ้นนะครับ อาจจะเป็น อุทาหรณ์และเป็นบทเรียนกับทุกคน 
เรื่องของเรื่องมีอยุ่ว่า ผมกับภรรยา แต่งงานกันมา 6 ปี คบกัน น่าจะมี 4-5 ปี รวมก็เกิน 10 ปีทีรู้จักกันมา ผมก็เป็นผุ้ชายที่จะเรียกว่าเจ้าชู้ก้ได้ แต่ ก็ไม่เคยคุยกับใครแบบคิดจะเกินเลย หลังจากแต่งงาน แต่มีเหตุการณ์ทีไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ปลายปี 2566  ผมก็ได้มีการเริ่มคุยกับน้องคนนึงที่ Office จริง ๆก็เห็นหน้ากันมานาน แล้ว 5-6 ปี แต่ไม่เคยได้มีโอกาสคุยกันจริงจัง
ซึงต้องบอกว่า น้องเขาก็มีแฟนของเขาอยู่และคบกันมานานมากแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เราก็คุยกันไปคุยกันมา จนเริ่มจะรู้สึกดีต่อกัน แหละ หรือผมฝ่ายเดียวก็ไม่รู้ ซึ่งต้องบอกในทีนี้ ว่า ผมก็โดนภรรยาจับได้ มาประมาณ 3 ครั้ง แต่ผมก็ยังไม่หยุดที่จะคุย เคยมีช่วงนึที่เราตัดจะไม่คุยกันแล้ว หายกันไปเกือบ 20 วัน       ชีวิตกำลังจะดี แล้วน้องคนนั้น ก็กลับมาโทรหาผมอีก ซึง เมือเดือนที่ผ่าน มาผมถูกจับได้เป็นครั้ง ที่ 4 ซึ่งผมหมด ข้อแก้ตัวใดทั้งสิ้นๆ 
-ซึ่งผมก็สาภาพกับแฟนไปตรงๆว่า คุยกัน แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกัน ซึ่งผมก็ตอบคำถามภรรยาผมไมไ่ด้ ว่าทำไมถึงไม่หยุด ซึ่งรอบนี้ ผมรู้เเลยการให้อภัยคงไม่มีแล้ว
-ผมก็เลยไปเปิดใจคุยกับน้องอีกคน ว่ารุ้สึกกับพี่ยังไงกันแน่ ซึงก็ได้คำตอบมาว่า เขารุ้สึกกกับเราแค่พี่ชายคนนึงและเขารักแฟนเขามาก มองไม่เห็นหนทางทีเขาจะเลิกกัน แต่ ผมพยายามจะตัดใจ แต่น้องเขาก็ยังโทรหาผมเหมือนปกติ โทรมาบอกให้ผมไปง้อแฟน แต่มันคงสายเกินไปแล้วครับกับคำนั้น
ณ.ตอนนี้ ผมอยูในบ้าน แบบไม่คุยำกับภรรยามาแล้ว 1 เดือน  ผมกำลังคิดว่าผม จะไม่คิดต่อกับน้องคนนั้นแล้ว (ยังต้องเจอกันอยูบ้าง) ส่วนภรรยาผม ผมคงให้โอกาสเขาไปเจอคนที่ดีกว่า ซึ่งเขาก็บอกเขาจะอยากไปสร้างครอบครัวใหม่ 
ถือว่าเป็นอุทาหรณ์ ให้ทุกคนคิดไตร่ตรองให้ดี ก่อนที่จะไม่มีโอกาสในการแก้ตัวนะครับ ผมทำให้ภรรยาผมผิดหวัง ถึง 4-5 ครั้ง กับผุ้หญิงอีกคนที่เขาบอกเขารักแฟนเขามาก (แต่เขาก็โทรหาผมทุกวัน ) แต่ตอนนี้ผมตัดใจจากทุกอย่างละครับ ผมจะรับผลของการกระทำ ผมอาจจะออกมาอยุ่คนเดียว จะจากเป็นหรือจากตาย ก็จะรับผลของการกระทำทีเ่กิดขึ้น (มีวูบนึง ผมก็คิดไม่อยากจะมีชีวติอยุ่) แต่ก็คิดว่าลองอยู่รับกรรมจากการกระทำก่อน อยู่ให้ทรมานที่สุดไปเลย

*ฝากไว้เป็นข้อคิดนะครับ ผมก็ไม่รุ้ว่าความรู้สึกของผมกับน้องอีกคนคืออะไร แต่ผมก็รุ้ดีว่าปลายทาง เราไม่ใ่ช่คู่กันอยู่แล้ว แต่ไม่ว่าเรือ่งราว จะถูกจับได้กี่ครั้ง จะบอกว่า เลิกติดต่อกันจะดีที่สุด พอผมจะทำได้ เขาก็เป็นฝ่ายที่โทรมาหาผมทุกครั้ง ผมคงไปทำกรรมกับน้องเขาไว้ในชาติที่แล้ว ผมถึงมารับผลกรรม 
*ทุกวันนี้ผมต้องแสดงออกว่าผมมีความสุขเวลาไปทำงาน แต่จริงๆ แล้วในใจผม มีเรือ่งราว หลากหลายอะไรให้คิด ซึงถ้าผมตัดสินใจไปอยุ่คนเดียว ในอนาคตผมก็ต้องเข้มแข้งให้มากกว่านี้ (อารมณ์คิดสั้น เกิดขึ้นมาบ่อยครั้งมาก)
ดูไว้เป็นบทเรียนนะครับ อันนี้ เป็นแค่การคุยกันเฉยๆ โดยที่ยังไม่ได้มีอะไรกัน ซึ่งภรรยา ให้โอกาสมาแล้ว 4 ครั้ง ก็ยังไม่หยุด ซ่ึ่งผมนั่งคุยกับตัวเองก็ตอบไม่ได้ ว่าทำไมไม่หยุด เมือรู้ว่าปลายทางมันจะเป็นแบบนี้  แต่คิดได้ตอนนี้ทุกอย่างก็สายไปแล้วครับ
สุดท้าย ก็เหลือกันแค่จากเป็นหรือจากตายแค่นั้นครับ