ความแตกต่างระหว่างจิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีก กับ จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกใน 10 ข้อ ดังนี้:
1. ระดับของการหลุดพ้น: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกได้บรรลุการหลุดพ้นอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกยังคงมีเศษเหลือของกิเลสที่อาจกลับมาได้
2. ความมั่นคงทางจิตใจ: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความมั่นคงทางจิตใจอย่างสมบูรณ์ ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งเร้าภายนอก ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความไม่มั่นคงบางประการ
3. ความเข้าใจในสัจธรรม: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกเข้าใจสัจธรรมอย่างลึกซึ้งและสมบูรณ์ ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความเข้าใจที่ไม่สมบูรณ์ในบางแง่มุม
4. การปล่อยวาง: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถปล่อยวางได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความยึดมั่นถือมั่นบางประการ
5. ความสงบภายใน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความสงบภายในอย่างสมบูรณ์และถาวร ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจมีความสงบที่ไม่ถาวรหรือไม่สมบูรณ์
6. การรับรู้ความจริง: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถรับรู้ความจริงได้อย่างชัดเจนและตรงไปตรงมา ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีการรับรู้ที่บิดเบือนบางประการ
7. ความเมตตากรุณา: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความเมตตากรุณาอย่างบริสุทธิ์และไม่มีเงื่อนไข ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความเมตตากรุณาที่มีเงื่อนไขบางประการ
8. การดำรงอยู่ในปัจจุบัน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถดำรงอยู่ในปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีการหวนคิดถึงอดีตหรือกังวลเกี่ยวกับอนาคตบ้าง
9. ความเป็นอิสระจากตัวตน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกหลุดพ้นจากความยึดมั่นในตัวตนอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความรู้สึกเกี่ยวกับตัวตนหลงเหลืออยู่
10. ความสามารถในการช่วยเหลือผู้อื่น: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพและไม่มีข้อจำกัด ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจมีข้อจำกัดบางประการในการช่วยเหลือผู้อื่น
ทั้งสองสภาวะของจิตเดิมแท้นี้มีความแตกต่างกันในแง่ของระดับการหลุดพ้น ความมั่นคงทางจิตใจ และความสามารถในการเข้าถึงสัจธรรม อย่างไรก็ตาม ทั้งสองสภาวะล้วนเป็นการพัฒนาทางจิตวิญญาณที่สูงกว่าสภาวะจิตทั่วไปของปุถุชน
จิตเดิมแท้และกิเลส
1. ระดับของการหลุดพ้น: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกได้บรรลุการหลุดพ้นอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกยังคงมีเศษเหลือของกิเลสที่อาจกลับมาได้
2. ความมั่นคงทางจิตใจ: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความมั่นคงทางจิตใจอย่างสมบูรณ์ ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งเร้าภายนอก ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความไม่มั่นคงบางประการ
3. ความเข้าใจในสัจธรรม: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกเข้าใจสัจธรรมอย่างลึกซึ้งและสมบูรณ์ ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความเข้าใจที่ไม่สมบูรณ์ในบางแง่มุม
4. การปล่อยวาง: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถปล่อยวางได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความยึดมั่นถือมั่นบางประการ
5. ความสงบภายใน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความสงบภายในอย่างสมบูรณ์และถาวร ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจมีความสงบที่ไม่ถาวรหรือไม่สมบูรณ์
6. การรับรู้ความจริง: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถรับรู้ความจริงได้อย่างชัดเจนและตรงไปตรงมา ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีการรับรู้ที่บิดเบือนบางประการ
7. ความเมตตากรุณา: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกมีความเมตตากรุณาอย่างบริสุทธิ์และไม่มีเงื่อนไข ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความเมตตากรุณาที่มีเงื่อนไขบางประการ
8. การดำรงอยู่ในปัจจุบัน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถดำรงอยู่ในปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีการหวนคิดถึงอดีตหรือกังวลเกี่ยวกับอนาคตบ้าง
9. ความเป็นอิสระจากตัวตน: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกหลุดพ้นจากความยึดมั่นในตัวตนอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่จิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจยังมีความรู้สึกเกี่ยวกับตัวตนหลงเหลืออยู่
10. ความสามารถในการช่วยเหลือผู้อื่น: จิตเดิมแท้ที่ไม่กลับมามีกิเลสอีกสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพและไม่มีข้อจำกัด ส่วนจิตเดิมแท้ที่กลับมามีกิเลสอีกอาจมีข้อจำกัดบางประการในการช่วยเหลือผู้อื่น
ทั้งสองสภาวะของจิตเดิมแท้นี้มีความแตกต่างกันในแง่ของระดับการหลุดพ้น ความมั่นคงทางจิตใจ และความสามารถในการเข้าถึงสัจธรรม อย่างไรก็ตาม ทั้งสองสภาวะล้วนเป็นการพัฒนาทางจิตวิญญาณที่สูงกว่าสภาวะจิตทั่วไปของปุถุชน