จิตพระอรหันต์กับนิพพาน:
- จิตพระอรหันต์ไม่ใช่นิพพานโดยตรง แต่เป็นสภาวะจิตที่บรรลุนิพพานแล้ว
- นิพพานคือสภาวะที่ดับทุกข์และกิเลสทั้งปวง เป็นเป้าหมายสูงสุดในพุทธศาสนา
- จิตพระอรหันต์คือจิตที่บริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสและตัณหาทั้งปวง
- พระอรหันต์ยังมีชีวิตอยู่ แต่จิตได้บรรลุนิพพานแล้ว เรียกว่า "สอุปาทิเสสนิพพาน"
- เมื่อพระอรหันต์ละสังขารแล้ว จะเข้าสู่ "อนุปาทิเสสนิพพาน" คือนิพพานที่ไม่มีเบญจขันธ์เหลืออยู่

ความเกี่ยวข้องกับจิตเดิมแท้:
- จิตเดิมแท้ในพุทธศาสนาหมายถึงธรรมชาติดั้งเดิมของจิตที่บริสุทธิ์ ปราศจากกิเลส
- จิตเดิมแท้นี้ถูกปกคลุมด้วยอวิชชาและกิเลส ทำให้เวียนว่ายในสังสารวัฏ
- การปฏิบัติธรรมคือการชำระจิตให้บริสุทธิ์ เพื่อเข้าถึงจิตเดิมแท้
- จิตพระอรหันต์เปรียบเสมือนการกลับคืนสู่จิตเดิมแท้ที่บริสุทธิ์
- ทั้งจิตพระอรหันต์และจิตเดิมแท้ล้วนเป็นสภาวะที่ปราศจากกิเลส ตัณหา และอุปาทาน

ความแตกต่างและความเชื่อมโยง:
- จิตเดิมแท้เป็นศักยภาพที่มีอยู่ในทุกคน แต่ถูกปกคลุมด้วยกิเลส
- จิตพระอรหันต์คือการบรรลุถึงจิตเดิมแท้ผ่านการปฏิบัติธรรมและการบรรลุธรรม
- ทั้งสองแนวคิดนี้สะท้อนถึงความเป็นไปได้ในการหลุดพ้นจากทุกข์และกิเลส
- การเข้าถึงจิตเดิมแท้หรือการบรรลุเป็นพระอรหันต์ล้วนนำไปสู่นิพพาน

สรุป:
จิตพระอรหันต์ไม่ใช่นิพพานโดยตรง แต่เป็นสภาวะจิตที่บรรลุนิพพานแล้ว ในขณะที่จิตเดิมแท้เป็นธรรมชาติดั้งเดิมของจิตที่บริสุทธิ์ ทั้งสองแนวคิดนี้มีความเชื่อมโยงกันในแง่ของการเป็นสภาวะที่ปราศจากกิเลสและนำไปสู่การหลุดพ้นจากทุกข์ การปฏิบัติธรรมเพื่อชำระจิตให้บริสุทธิ์จึงเป็นหนทางสู่การเข้าถึงจิตเดิมแท้ บรรลุเป็นพระอรหันต์ และเข้าสู่นิพพานในที่สุด