พี่ชายเรามีลูก 1 คน เขากับภรรยาได้แยกทางกันไปนานมากแล้ว ส่วนใหญ่หลานจะอยู่บ้านเราและค่าใช้จ่ายทั้งหมด ไม่ว่าจะค่ากิน ค่าเทอม ค่าเล่าเรียนต่างๆทางบ้านเราเป็นคนออกเกือบทั้งหมด (ค่าใช้จ่ายส่วนมากมาจากปู่ย่าพ่อของหลานมีส่งมาให้บ้างเวลาวันเกิด เทศกาลหรือเวลาลูกอยากได้อะไร)
โดยหลานจะไปอยู่กับแม่ตัวเองช่วงวันหยุดหรือปิดเทอม ตอนเด็กหลานน่ารัก เชื่อฟัง ติดพวกเรามาก
ตอนนี้หลานอยู่มัธยมตอนต้นเป็นเด็กที่ก้าวร้าว นิสัยไม่ค่อยดี เอาแต่ใจแถมชอบเถียงปู่กับย่า ชอบโทรมาขอเงินกับเราและคนอื่นๆในบ้านแต่กลับไม่ขอแม่ตัวเองเพราะหลานเคยบอกแม่ไม่มีตัง
เวลาหลานอยากได้ของอะไรหลานจะโทรมาขอพวกเราตลอดก็มีให้บ้างไม่ให้บ้างเพราะให้บ่อยแล้วหลานได้ใจจะขอตลอดแต่พอไม่ให้ก็จะไปร้องไห้เอาแต่ใจกับปู่กับย่าจนปู่กับย่าทนไม่ไหวจนต้องพาไปซื้อให้ (เราเคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่แล้วว่าอย่าตามใจหลานมากแต่พ่อกับแม่บอกว่าขัดใจไม่ไหวเพราะหลานร้องไห้ไม่หยุด ไม่ฟังอะไรเลย)
แม่โทรมาระบายกับเราบ่อยมาก บางครั้งก็เหมือนจะร้องไห้ หรือก็มีให้เราช่วยคุยกับหลานแต่เวลาเราบ่นหรือสอนหลานก็ไม่ฟัง บางทีก็กดวางสายใส่ มีหลายครั้งเราโทรไปคุยกับพ่อของหลานว่า ช่วยสั่งสอนลูกหน่อยว่าให้ฟังปู่กับย่า อย่าไปดื้อ โทรไปคุยเล่นกับลูกหน่อย ลูกคงต้องการความรักจากพ่อ ช่วยสนใจลูกมากกว่านี้ ทำหน้าที่พ่อให้ดีกว่านี้ ส่วนพ่อของหลานก็มีโทรไปคุยแต่ไม่ได้สอนหรือบอกจริงจัง เราก็บ่นพ่อหลานจนไม่รู้จะบ่นยังไงแล้วเหมือนกัน นิสัยของหลานพอๆกับพ่อของหลานเลยค่ะแต่หลานหนักกว่าพ่อและไม่ค่อยฟังใคร ไม่มีใครเอาหลานอยู่นอกจากแม่ของหลาน
ทุกวันนี้คือหลานไม่ตั้งใจเรียน ดื้อ เลิกเรียนมาก็ออกไปเที่ยวกลับเข้าบ้านดึกบางทีปู่ต้องไปตามกลับมา เรากลัวหลานจะเรียนไม่จบ จะท้องในวัยเรียน เลยอยากให้หลานไปอยู่กับแม่สักพักเพราะปู่กับย่าก็เหนื่อยแล้วเหมือนกันเพราะหลานไม่ฟังด้วย อยากให้แม่หลานไปเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิดสักพักแต่แม่ของหลานก็มักจะบอกว่าไม่มีเงิน (บอกไม่มีเงินแต่มีลูกกับสามีใหม่อีกคน) ก็สงสัยนะว่าไม่มีเงินก็ต้องขยันมากกว่าคนอื่นเพื่ออนาคตของลูกตัวเองสิ มีบางครั้งที่ขอให้มารับหลานไปอยู่บ้านแม่โดยฝั่งบ้านเราไม่พูดถึงเรื่องเงินว่าจะให้ค่าเลี้ยงดูเป็นรายเดือนหรือเปล่าทางแม่หลานก็มักจะบอกไม่มีเงินเหมือนเดิมแล้วไม่รับหลานไปอยู่ตามเคย
มีครั้งหนึ่งแม่หลานบอกฝั่งบ้านเราเลี้ยงดูลูกเค้าจนเสียคนแต่ก็ไม่ยอมรับไปเลี้ยงดูเอง (งง ใจ) ทุกวันนี้สงสารพ่อแม่ตัวเองมากที่ต้องมาเหนื่อยกับหลานทั้งๆที่แก่แล้วควรได้พัก ได้ผ่อนคลายแต่ก็ต้องมาคิดมาก มาปวดหัวเรื่องหลานอีก เราได้แต่คิดวนไปวนมาทุกๆคืนว่าถ้าไม่ให้พ่อกับแม่เราเลี้ยงหลานอีกแล้ว จะดูใจร้ายเกินไปไหมซึ่งก็รู้อยู่แก่ใจแหล่ะว่ายังไงพ่อกับแม่ก็ไม่ยอมปล่อยให้หลานไปอดอยากหรอก
(เราเคยพาหลานลงมาอยู่ด้วย เวลาอยู่กับเราหลานอาจจะมีดื้อบ้างแต่ห็พอเอาอยู่ สั่งให้ทำอะไรก็ทำแต่พอกลับไปอยู่บ้านก็เหมือนเดิม ดื้อ ไม่ฟัง) ถ้าจะให้หลานย้ายมาเรียนใกล้ที่เราทำงานแล้วเราเลี้ยงดูเองก็กลัวจะไม่ไหวเพราะการเลี้ยงเด็กมันไม่ใช่เรื่องง่าย เลยทำให้คิดไม่ตกเลยค่ะว่าต้องแก้ปัญหายังไง บอกได้แค่ว่าเหนื่อยมากค่ะ 😑
ปล.ถ้าพิมพ์วนไปวนมาหรืออ่านไม่รู้เรื่องต้องขออภัยด้วยนะ จริงๆเรื่องราวมันเยอะมากค่ะเล่าหมดไม่ไหว ขอระบายเท่านี้ก่อนนะคะ
ผิดไหมถ้าไม่อยากให้พ่อกับแม่เลี้ยงหลานแล้ว?
โดยหลานจะไปอยู่กับแม่ตัวเองช่วงวันหยุดหรือปิดเทอม ตอนเด็กหลานน่ารัก เชื่อฟัง ติดพวกเรามาก
ตอนนี้หลานอยู่มัธยมตอนต้นเป็นเด็กที่ก้าวร้าว นิสัยไม่ค่อยดี เอาแต่ใจแถมชอบเถียงปู่กับย่า ชอบโทรมาขอเงินกับเราและคนอื่นๆในบ้านแต่กลับไม่ขอแม่ตัวเองเพราะหลานเคยบอกแม่ไม่มีตัง
เวลาหลานอยากได้ของอะไรหลานจะโทรมาขอพวกเราตลอดก็มีให้บ้างไม่ให้บ้างเพราะให้บ่อยแล้วหลานได้ใจจะขอตลอดแต่พอไม่ให้ก็จะไปร้องไห้เอาแต่ใจกับปู่กับย่าจนปู่กับย่าทนไม่ไหวจนต้องพาไปซื้อให้ (เราเคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่แล้วว่าอย่าตามใจหลานมากแต่พ่อกับแม่บอกว่าขัดใจไม่ไหวเพราะหลานร้องไห้ไม่หยุด ไม่ฟังอะไรเลย)
แม่โทรมาระบายกับเราบ่อยมาก บางครั้งก็เหมือนจะร้องไห้ หรือก็มีให้เราช่วยคุยกับหลานแต่เวลาเราบ่นหรือสอนหลานก็ไม่ฟัง บางทีก็กดวางสายใส่ มีหลายครั้งเราโทรไปคุยกับพ่อของหลานว่า ช่วยสั่งสอนลูกหน่อยว่าให้ฟังปู่กับย่า อย่าไปดื้อ โทรไปคุยเล่นกับลูกหน่อย ลูกคงต้องการความรักจากพ่อ ช่วยสนใจลูกมากกว่านี้ ทำหน้าที่พ่อให้ดีกว่านี้ ส่วนพ่อของหลานก็มีโทรไปคุยแต่ไม่ได้สอนหรือบอกจริงจัง เราก็บ่นพ่อหลานจนไม่รู้จะบ่นยังไงแล้วเหมือนกัน นิสัยของหลานพอๆกับพ่อของหลานเลยค่ะแต่หลานหนักกว่าพ่อและไม่ค่อยฟังใคร ไม่มีใครเอาหลานอยู่นอกจากแม่ของหลาน
ทุกวันนี้คือหลานไม่ตั้งใจเรียน ดื้อ เลิกเรียนมาก็ออกไปเที่ยวกลับเข้าบ้านดึกบางทีปู่ต้องไปตามกลับมา เรากลัวหลานจะเรียนไม่จบ จะท้องในวัยเรียน เลยอยากให้หลานไปอยู่กับแม่สักพักเพราะปู่กับย่าก็เหนื่อยแล้วเหมือนกันเพราะหลานไม่ฟังด้วย อยากให้แม่หลานไปเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิดสักพักแต่แม่ของหลานก็มักจะบอกว่าไม่มีเงิน (บอกไม่มีเงินแต่มีลูกกับสามีใหม่อีกคน) ก็สงสัยนะว่าไม่มีเงินก็ต้องขยันมากกว่าคนอื่นเพื่ออนาคตของลูกตัวเองสิ มีบางครั้งที่ขอให้มารับหลานไปอยู่บ้านแม่โดยฝั่งบ้านเราไม่พูดถึงเรื่องเงินว่าจะให้ค่าเลี้ยงดูเป็นรายเดือนหรือเปล่าทางแม่หลานก็มักจะบอกไม่มีเงินเหมือนเดิมแล้วไม่รับหลานไปอยู่ตามเคย
มีครั้งหนึ่งแม่หลานบอกฝั่งบ้านเราเลี้ยงดูลูกเค้าจนเสียคนแต่ก็ไม่ยอมรับไปเลี้ยงดูเอง (งง ใจ) ทุกวันนี้สงสารพ่อแม่ตัวเองมากที่ต้องมาเหนื่อยกับหลานทั้งๆที่แก่แล้วควรได้พัก ได้ผ่อนคลายแต่ก็ต้องมาคิดมาก มาปวดหัวเรื่องหลานอีก เราได้แต่คิดวนไปวนมาทุกๆคืนว่าถ้าไม่ให้พ่อกับแม่เราเลี้ยงหลานอีกแล้ว จะดูใจร้ายเกินไปไหมซึ่งก็รู้อยู่แก่ใจแหล่ะว่ายังไงพ่อกับแม่ก็ไม่ยอมปล่อยให้หลานไปอดอยากหรอก
(เราเคยพาหลานลงมาอยู่ด้วย เวลาอยู่กับเราหลานอาจจะมีดื้อบ้างแต่ห็พอเอาอยู่ สั่งให้ทำอะไรก็ทำแต่พอกลับไปอยู่บ้านก็เหมือนเดิม ดื้อ ไม่ฟัง) ถ้าจะให้หลานย้ายมาเรียนใกล้ที่เราทำงานแล้วเราเลี้ยงดูเองก็กลัวจะไม่ไหวเพราะการเลี้ยงเด็กมันไม่ใช่เรื่องง่าย เลยทำให้คิดไม่ตกเลยค่ะว่าต้องแก้ปัญหายังไง บอกได้แค่ว่าเหนื่อยมากค่ะ 😑
ปล.ถ้าพิมพ์วนไปวนมาหรืออ่านไม่รู้เรื่องต้องขออภัยด้วยนะ จริงๆเรื่องราวมันเยอะมากค่ะเล่าหมดไม่ไหว ขอระบายเท่านี้ก่อนนะคะ